Συγχωρώ  εύκολα  ,   και κάποιες  φορές  αναρωτιέμαι  ότι πρέπει να να είμαι και λίγο πιο σκληρή  να  βάζω μια φωνή  παραπάνω.  αλλά  τίποτα. Συγχωρώ  βέβαια  όχι ακριβώς   άμεσα. δηλ : αν έχω πληγωθεί  με κάτι , η έχω στεναχωρηθεί , το πρώτο που κάνω είναι να   απομακρύνομαι , να εξαφανίζομαι. δεν ζητάω  άμεσα εξηγήσεις . θα  περάσει καιρός , δεν το ξεχνώ  βέβαια  με τίποτα , και όταν έρθει η  ώρα που κρίνω ( δηλ.ξαναεμφανιστώ), τότε αρχίζει ο βομδαρδισμός.   βέβαια ο  καιρός έχει περάσει , οπότε η  κάθε δικαιολόγία καλύπτει σχεδόν πάντα το λάθος που  είχε γίνει.όταν όμως  εγώ  κάνω   το λάθος   η   στεναχωρήσω κάποιον με  τα λόγια  μου ( στο  σημεί αυτό θα έλεγα ότι κατά κάποιον τρόπο με πιάνουν  οι  τύψεις) , τότε δέχομαι η επίθεση είναι άμεση  τις πιο πολλες φορές. Το  ότι συγχωρώ  όμως   εύκολα , δεν σημαίνει ότι η συμπεριφορά  μου  είναι ή ίδια   όπως  ήταν στην αρχή  , αντιθέτως. γιατί έτσι πιστέυώ ότι κάνω τον  αλλον/αλλη, να παραδεχτεί  το λάθος , η αυτό που  έκανε  με πλήγωσε.  μια  γνώμη??