Μπορεί να μην ανήκουμε στο ίδιο ζώδιο, αλλά θα σου πω το εξής και αν θέλεις το πιστεύεις:
Με την ίδια σειρά (χρονολογικά) και τα ίδια ακριβώς γεγονότα τα έχω ζήσει κι εγώ.
Από το 2004 και μέχρι σήμερα, τίποτα απ' αυτά που ίσχυε δεν ισχύει πια. Χωρισμός, κατάρρευση της υγείας μου και το κερασάκι στην τούρτα: "μια χιονισμένη μέρα, ο Γιάννης έφυγε για ένα μακρινό ταξίδι".
Η απώλεια είναι διαφορετική. Μου λείπει αφόρητα ο αδερφός μου (εδώ και περίπου έναν χρόνο).
Πως πέρασε άραγε αυτός ο χρόνος? Γιατί να φύγει τόσο αναπάντεχα και άδικα? Γιατί να μην προλάβει να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του?
Χθες ήταν η γιορτή του και εμείς δυστυχώς δεν είχαμε κανέναν λόγο να γιορτάσουμε.  
Αυτά νομίζω φτάνουν για να καταλάβεις ότι δεν είσαι ο μόνος άνθρωπος πάνω σ' αυτή τη γη που ταλαιπωρείται τόσο σκληρά.
Δυστυχώς είμαστε πάρα πολλοί. Απλά δεν γνωριζόμαστε.
Ότι και να σου πουν, ότι και να σε συμβουλεύσουν, τίποτα δεν μπορεί να σε ανακουφίσει (το ξέρω καλύτερα, γιατί το βιώνω).
Το μόνο που έχω να σου πω εγώ προσωπικά είναι ότι σε νιώθω, κι ας μην σε ξέρω.
Δυστυχώς, κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Μόνο ο εαυτός σου μπορεί να το κάνει. 
Η συμπαράσταση των άλλων είναι "θεωρητική". Πρακτικά δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα για σένα. Είσαι εσύ και ο εαυτός σου.

Βοήθησέ τον για να σε βοηθήσει.