Τώρα εγώ που έχω χαθεί μέσα στην βιβλιοθήκη και δεν βγάζω άκρη... :-p
λέω να μιλήσω εκ πείρας....
Η Αφροδίτη μου (10ος οίκος) και ο Άρης του (10ος οίκος) και οι 2 στην 26η μοίρα των Ιχθύων
(καλά αν το έχω ερμηνεύσει σωστά η άσχετη, θα το γιορτάζω ώς εθνική επέτειο με τίτλο
: "Η μέρα που κατάλαβα τα άστρα")!
Άν δεν ήταν αυτός έρωτας....then nothing else will ever be...
Δηλαδή μιλάς για σύνοδο Αφροδίτης σου με Αρη του! Με την Αφροδίτη μου στον σκορπιό σε σύνοδο με τον Αρη του που είναι στο σκορπιό θα συμφωνήσω...Αν δεν είναι αυτός έρωτας then nothing else will ever be!
Δεν παίρνω και όρκο για τί πράγμα ακριβώς μιλάω faychio....Διαβάζω το καψερό για να
το εξακριβώσω όμως....
Σίγουρα παίρνω όρκο όμως that it felt like true love
το λεω και γελαω οπως βλεπεις...οποτε μου αρεσω αποβλακωμενη...καλο ειναι να χανουμε και τη μπαλα για λιγο,δε πειραζει....μη το παιρνεις για κακο Ariete
Αααα....Όσον αφορά το χάσιμο της μπάλας μιλάς στην ειδικό
Έχω κι έναν Ποσειδώνα στον "κόσμο του τελείως"....άστα...πολύ ταλαιπωριέμαι....
Δεν βαριέσε...Ηθικόν ακμαιότατον!....Λέμε τώρα....
Γλυκό μου kokopuff ! Όταν ερωτεύτηκα πολύ πάρα πολύ ήταν όταν ο Δίας έκανε τρίγωνο με τον ήλιο μου,σύνοδο με τον κρόνο μου,και η αφρούλα τρίγωνο με τον ουρανό και εξάγωνο με τον άρη μου.Έχουν περάσει 22 χρόνια από τότε και εσύ δεν ήσουν ακόμα στην σκέψη των γονιών σου,
όμως ακόμα ερωτευμένη είμαι.
Σου εύχομαι να το ζήσεις !
ΕΛΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΓΡΑΨΩ Η ΑΠΕ΄ΛΠΙΣΜΕΝΗ ΓΟΥΡΟΥΝΑ ΠΑΝΤΩΣ. ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΑς ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΖΩ ΤΟ ΖΩΤΙΚΟ ΜΟΥ ΨΕΥΔΟΣ, ΑΥΘΥΠΟΒΑΛΛΟΜΑΙ ΚΑΙ ΆΛΛΑ ΣΥΝΑΦΗ. ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΛΕΩ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΕΥΚΟΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΖΩΤΙΚΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΟΣ Ή ΨΕΥΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ. ΑΠΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ.
Αγαπητή Piggy, σαφέστατα δομημένη η θέση σου, αλλά και τόσο ψυχρή η λογική σου...
Ο καθένας αντιλαμβάνεται και νιώθει διαφορετικά (σύμφωνα με τον χαρακτήρα του, τις επιδιώξεις του, τα βιώματα, τους φόβους αλλά και το μυαλό του).
Όσον αφορά την δική μου θέση...Έρωτας είναι όταν η λογική και η καρδιά ταυτίζονται
απόλυτα...Δέν είναι κάτι που μου συμβαίνει συχνά, οπότε μπορώ ν'αναγνωρίσω την διαφορά.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ; ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ Ο ΕΡΩΤΑΣΑ Σ' ΑΛΛΟΥΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΙ Σ' ΑΛΛΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙΕΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΆ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΥΤΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΙ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΙΕΣ ΚΙ ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ. ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΠΩΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΡΙΝΟΥΝ ΛΟΓΙΚΆ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΑΥΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΟΜΑΤΙ ΤΗς ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΟΥς ΕΧΕΙ ΕΠΑΝΑΚΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙς ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΑΨΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΞΥΝΠΝΗΣΟΥΝ ΕΝΩ ΕΛΑΧΙΣΤΟΤΑΤΟΙ ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΕΡΩΤΑ ΣΕ ΚΑΤΙ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟ ΚΙ ΑΝΩΤΕΡΟ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΜΈΝΗ ΑΓΑΠΗ.
Δεν μπορείς να σταματήσεις να είσαι ερωτευμένος! Αυτό το συναίσθημα δεν ελέγχεται! Μόνο του έρχεται κ μόνο του φεύγει...μερικές φορές είναι αμοιβαίο κ άλλες όχι! Και όταν είναι αμοιβαίο τότε περνάει κ στο επίπεδο της αληθινής αγάπης!
Οντως, piggy137, έχω παρατηρήσει ότι έχεις πολύ αναλυτικό μάτι και ψυχρή, "ρεαλιστική" θα την έλεγε κανείς λογική. Πολύ σε Παρθένο χαρακτηριστικά. Μου θυμίζουν ένα εκλειπών μέλος.
Επι του θέματος, ο έρωτας στο βαθμό που είναι κοινή απόλαυση, είναι ωραίο "συναίσθημα"? Κατάσταση? Οτι και να είναι σου γεμίζει τις μπαταρίες. Φαντάζομαι ότι μπορούμε και χωρίς αυτό κάποιοι απο εμάς, αλλά δεν είναι αυτός αρκετός λόγος για να το στερήσουμε/απομυθοποιήσουμε και για τους υπόλοιπους που το ζουν και το χαίρονται, έστω και εαν είναι "πλανημένοι" τρόπον τινά.
Αρνητικός είναι ο έρωτας που σου πουλάει κάποιος/α για ιδίον όφελος χωρίς ουσιαστικά να τον νιώθει όπως παρουσιάζεται αλλά δυστυχώς είναι και κάτι που δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις εκ των προτέρων...οπότε συνήθως ελπίζεις για το καλύτερο.
Απο εκεί και πέρα, κάποια πράγματα δεν τα χρειαζόμαστε ίσως και μπορούμε να τα κάνουμε και με άλλους τρόπους, αλλά εμπλουτίζουν τη ζωή μας και της δίνουν χρώμα γεύση και άρωμα.
Μπορεί κανείς να ζήσει ολόκληρη τη ζωή του τρώγωντας και πίνοντας σε καθορισμένες ποσότητες και ουσίες/υλικά που δεν τον βλάπτουν, αλλά γιατί θα το ήθελε? Το να δοκιμάσεις ή να πίνεις ένα ποτό που σου αρέσει ή φαγητά με συντηρητικά, χρωστικές, λιπαρά κλπ. δεν είναι οφθαλμοφανείς επιλογές εαν θέλεις να είσαι υγιής...γίνονται όμως γιατι μας παρέχουν απόλαυση και μπορούμε να "ζήσουμε" ξέροντας ότι σε κάποιο επίπεδο θα μας βλάψουν αλλά θεωρώντας ότι μας δίνουν κάτι περισσότερο απο το να ζούμε χωρίς ρίσκα.
ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΛΛΟΙ ΤΟ ΚΑΤΑΠΝΙΓΟΥΝ ΔΕΝ ΤΟ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΜΕ ΜΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΕΣΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΘΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΘΙΧΤΕΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΔΥΝΑΣΤΕΥΟΜΕΝΟΙ.
ΚΑι να συμπληρώσω ότι πολύ συχνά επιδιώκουμε και πράγματα που μας βλάπτουν γιατί έτσι αισθανόμαστε, και δεν είναι απαραίτητα κακό όλο αυτό...π.χ. πίνω και γίνομαι κομμάτια, γιατί θέλω να ταυτίσω το σωματικό με το ψυχικό μου κομμάτι, ή ίσως για να "ξεχάσω" τον πόνο μου, βλάπτωντας ενσυνείδητα όμως τον ευατό μου.
Και αυτό έχει μια δική του ιδιότυπη αλλά λογική βάση, παρότι ουσιαστικά παραλογισμός. Ωστόσο και η τρέλα συχνα είναι μια μέθοδος θεραπείας για τον πάσχοντα η δραπέτευσης, είναι ανθρώπινο.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι περίπου σαν τους επαγγελματίες αθλητές άλλων εποχών, μια ζωή περιορισμοί για να ξυπνήσουν μια μέρα και συνειδητοποιήσουν ότι έχουν χάσει κάτι σημαντικό που ουσιαστικά δεν αναπληρώνεται.
ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΦΕΘΕΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΟ ΖΩΤΙΚΟ ΜΟΥ ΨΕΥΔΟΣ ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΝΕΒΑΣΕΙ Ή ΝΑ ΣΕ ΡΙΞΕΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΑΠΛΑ ΕΧΩ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΑΝΑΛΥΩ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΙΣΩΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ. ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝ ΜΟΥ ΔΙΝΟΤΑΝ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ Τ' ΑΛΛΑΞΩ.
Πίγγυ, ο καθένας έχει την ευχέρεια, στο βαθμό που δεν βλάπτονται οι άλλοι, να ζήσει ότι θέλει, όπως θέλει και με όποιον θέλει. Ακόμη και να σταματήσει να το κάνει. Απολύτως θεμιτό.
Δεν προσηλυτίζω. Αλλά δεν μου αρέσει και ο προσηλυτισμός. Αξία μου ήταν, είναι και ελπίζω να είναι το να πράττεις όπως αισθάνεσαι. Κατα προτίμηση, όχι λιγότερο, όχι περισσότερο και σίγουρα όχι να υποκρίεσαι κάνοντας πράγματα που δεν τα νιώθεις. Να τα κάνεις ακόμη και αν τα νιώσεις μόνο τη στιγμή που τα έκανες, και εφόσον είναι στο χέρι σου και δεν θιγεί ουσιαστικά κάποιος άλλος και δεν θιγείς ούτε και εσύ εις όφελος άλλου απο το να μήν τα κάνεις.
Μια χρυσή τομή όπου μπορεί αυτή να εφαρμόζεται είναι αυτό που πρεσβέυω και αυτό μόνο λέω, εαν δεν ήμουν σαφής.
Είναι και ο μοναδικός λόγος που μίλησα σε θέμα που δεν με απασχολεί να μοιραστώ τις απόψεις μου. Απλά είδα την πλάστιγγα να γέρνει προς μια μεριά και ανισοροπίες δεν μου αρέσουν. Να είναι παρούσες όλες οι πλευρές με τα θετικά και τα αρνητικά τους και να επιλέγει ο καθένας ότι είναι περισσότερο σε αυτό που επιθυμεί ή νιώθει(ή και τα δύο)
ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΛΕΙΜ ΘΕΛΗΣΑ ΝΑ ΠΡΟΣΥΛΗΤΙΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΟΥΤΕ ΚΑΙ Μ' ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. ΑΠΛΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΕΞΕΦΡΑΣΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ Ή ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ. ΕΞΑΛΛΟΥ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΤΟΝ ΒΙΩΝΕΙ.
Ακριβώς! Ο καθένας βιώνει με διαφορετικό τρόπο τον έρωτα,τον αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο κ ερωτεύεται με τον δικό του τρόπο!Παρ' όλα αυτά ο έρωτας δε φοβάται να εκδηλωθεί!
Καλέ μου Πίγκυ, αυτό μου θυμίζει ένα άρθρο που έχω διαβάσει για την προώθηση του περίφημου "Model T" της αυτοκινητοβιομηχανίας Φορντ, αρχές του προηγούμενου αιώνα, που κατέληγε περίπου έτσι:
"Μπορείτε να παραγγείλετε όποιο μοντέλο της εταιρείας μας επιθυμείτε και σε όποιο χρώμα θα θέλατε...αρκεί να είναι το μοντέλο Τ σε χρώμα μαύρο"!!!
Εφόσον σε περιπτώσεις επιλογής δεν έχεις όλες τις επιλογές στο τραπέζι ή έχεις δυσανόλογα μεγαλύτερο όγκο πληροφοριών για την μία απο ότι για την άλλη, δεν τίθεται θέμα επιλογής, αλλά μονόδρομου.
Την ευθύνη για την εξισσορόπηση της κατάστασης σε μια συζήτηση, παίρνει ή για την ακρίβεια, "θα έπρεπε στα πλαίσια της ηθικής να αναλάβει", εκείνος ό οποίος έκανε κάποια επιλογή ελκυστικότερη απο κάποια άλλη. Εαν τέτοια εξισορρόπηση δεν υπάρξει και δεν αναλάβει κάποιος άλλος να το κάνει(που ο συζητητής, ξανά στα πλαίσια της ηθικής έτσι θα πρέπει να υποθέσει και συνεπώς να κάνει την εξισσορόπηση ο/η ίδιος/α) μιλάμε σαφώς για προσηλυτισμό ακόμη και εαν τέτοια πρόθεση δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του συνομιλητή.
Με την άποψη του περιορισμού των δυνατοτήτων για ευρύτητα σκέψης(εαν δεν την έχει κανείς στη συζήτηση και το πιο δυνατό μυαλό δεν την παρέχει πως αλλιώς θα χαρακτηριζόταν? ). Κάπως όπως τα δυνατότερα έθνη αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο αλλά και την ηθική υποχρέωση να βοηθούν τα ασθενέστερα με όλους τους τρόπους που θα μπορούσαν ώστε να έχουν τη δυνατότητα να ευνοούνται όλοι οι πολίτες.
Μπορώ να κατέχω μια περιοχή σαν έθνος για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα μέχρι να ορθοποδήσει ένα έθνος σε περίπτωση εμφυλίου. Εαν αυτό συνεχιστεί επι μακρόν, μετατρέπεσαι σε αττίλα. Και δεν τα λέω αυτά για να σε νουθετήσω προφανώς, έχεις ισχυρό μυαλό και σκέψη και μπορείς να σκεφτείς και μόνος σου. Εφόσον δαπανούμε το χρόνο όμως για να επικοινωνήσουμε την άποψη μας, πρέπει να βρούμε και τον αντίστοιχο για να ακουστεί και η άλλη πλευρά γιατί καμμιά πλευρα και σχεδόν ποτέ δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια για οτιδήποτε.
Ποτε "ερωτευομαστε" ?
λέω να μιλήσω εκ πείρας....
Η Αφροδίτη μου (10ος οίκος) και ο Άρης του (10ος οίκος) και οι 2 στην 26η μοίρα των Ιχθύων
(καλά αν το έχω ερμηνεύσει σωστά η άσχετη, θα το γιορτάζω ώς εθνική επέτειο με τίτλο
: "Η μέρα που κατάλαβα τα άστρα")!
Άν δεν ήταν αυτός έρωτας....then nothing else will ever be...
το εξακριβώσω όμως....
Σίγουρα παίρνω όρκο όμως that it felt like true love
Astropeleki με τρομάζεις....Λες ν'αποβλακώθηκα και να μην το κατάλαβα?
Εεεεε....τώρα όμως μου αλλάζεις όλη την κοσμοθεωρία...
Γκρρρρρρρ
Έχω κι έναν Ποσειδώνα στον "κόσμο του τελείως"....άστα...πολύ ταλαιπωριέμαι....
Δεν βαριέσε...Ηθικόν ακμαιότατον!....Λέμε τώρα....
Love Strikes you Like a Lightning....and its Power may Kill you as well...
Episis, teinoume na Erwteuomaste otan tous/tis Xanoume....[anthrwpini xazamara tin onomazw]
auta -
όμως ακόμα ερωτευμένη είμαι.
Σου εύχομαι να το ζήσεις !
Ο καθένας αντιλαμβάνεται και νιώθει διαφορετικά (σύμφωνα με τον χαρακτήρα του, τις επιδιώξεις του, τα βιώματα, τους φόβους αλλά και το μυαλό του).
Όσον αφορά την δική μου θέση...Έρωτας είναι όταν η λογική και η καρδιά ταυτίζονται
απόλυτα...Δέν είναι κάτι που μου συμβαίνει συχνά, οπότε μπορώ ν'αναγνωρίσω την διαφορά.
Δεν ξέρω πώς αλλά έγινε.
Επι του θέματος, ο έρωτας στο βαθμό που είναι κοινή απόλαυση, είναι ωραίο "συναίσθημα"? Κατάσταση? Οτι και να είναι σου γεμίζει τις μπαταρίες. Φαντάζομαι ότι μπορούμε και χωρίς αυτό κάποιοι απο εμάς, αλλά δεν είναι αυτός αρκετός λόγος για να το στερήσουμε/απομυθοποιήσουμε και για τους υπόλοιπους που το ζουν και το χαίρονται, έστω και εαν είναι "πλανημένοι" τρόπον τινά.
Αρνητικός είναι ο έρωτας που σου πουλάει κάποιος/α για ιδίον όφελος χωρίς ουσιαστικά να τον νιώθει όπως παρουσιάζεται αλλά δυστυχώς είναι και κάτι που δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις εκ των προτέρων...οπότε συνήθως ελπίζεις για το καλύτερο.
Απο εκεί και πέρα, κάποια πράγματα δεν τα χρειαζόμαστε ίσως και μπορούμε να τα κάνουμε και με άλλους τρόπους, αλλά εμπλουτίζουν τη ζωή μας και της δίνουν χρώμα γεύση και άρωμα.
Μπορεί κανείς να ζήσει ολόκληρη τη ζωή του τρώγωντας και πίνοντας σε καθορισμένες ποσότητες και ουσίες/υλικά που δεν τον βλάπτουν, αλλά γιατί θα το ήθελε? Το να δοκιμάσεις ή να πίνεις ένα ποτό που σου αρέσει ή φαγητά με συντηρητικά, χρωστικές, λιπαρά κλπ. δεν είναι οφθαλμοφανείς επιλογές εαν θέλεις να είσαι υγιής...γίνονται όμως γιατι μας παρέχουν απόλαυση και μπορούμε να "ζήσουμε" ξέροντας ότι σε κάποιο επίπεδο θα μας βλάψουν αλλά θεωρώντας ότι μας δίνουν κάτι περισσότερο απο το να ζούμε χωρίς ρίσκα.
Και αυτό έχει μια δική του ιδιότυπη αλλά λογική βάση, παρότι ουσιαστικά παραλογισμός. Ωστόσο και η τρέλα συχνα είναι μια μέθοδος θεραπείας για τον πάσχοντα η δραπέτευσης, είναι ανθρώπινο.
Δεν προσηλυτίζω. Αλλά δεν μου αρέσει και ο προσηλυτισμός. Αξία μου ήταν, είναι και ελπίζω να είναι το να πράττεις όπως αισθάνεσαι. Κατα προτίμηση, όχι λιγότερο, όχι περισσότερο και σίγουρα όχι να υποκρίεσαι κάνοντας πράγματα που δεν τα νιώθεις. Να τα κάνεις ακόμη και αν τα νιώσεις μόνο τη στιγμή που τα έκανες, και εφόσον είναι στο χέρι σου και δεν θιγεί ουσιαστικά κάποιος άλλος και δεν θιγείς ούτε και εσύ εις όφελος άλλου απο το να μήν τα κάνεις.
Μια χρυσή τομή όπου μπορεί αυτή να εφαρμόζεται είναι αυτό που πρεσβέυω και αυτό μόνο λέω, εαν δεν ήμουν σαφής.
"Μπορείτε να παραγγείλετε όποιο μοντέλο της εταιρείας μας επιθυμείτε και σε όποιο χρώμα θα θέλατε...αρκεί να είναι το μοντέλο Τ σε χρώμα μαύρο"!!!
Εφόσον σε περιπτώσεις επιλογής δεν έχεις όλες τις επιλογές στο τραπέζι ή έχεις δυσανόλογα μεγαλύτερο όγκο πληροφοριών για την μία απο ότι για την άλλη, δεν τίθεται θέμα επιλογής, αλλά μονόδρομου.
Την ευθύνη για την εξισσορόπηση της κατάστασης σε μια συζήτηση, παίρνει ή για την ακρίβεια, "θα έπρεπε στα πλαίσια της ηθικής να αναλάβει", εκείνος ό οποίος έκανε κάποια επιλογή ελκυστικότερη απο κάποια άλλη. Εαν τέτοια εξισορρόπηση δεν υπάρξει και δεν αναλάβει κάποιος άλλος να το κάνει(που ο συζητητής, ξανά στα πλαίσια της ηθικής έτσι θα πρέπει να υποθέσει και συνεπώς να κάνει την εξισσορόπηση ο/η ίδιος/α) μιλάμε σαφώς για προσηλυτισμό ακόμη και εαν τέτοια πρόθεση δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του συνομιλητή.
Με την άποψη του περιορισμού των δυνατοτήτων για ευρύτητα σκέψης(εαν δεν την έχει κανείς στη συζήτηση και το πιο δυνατό μυαλό δεν την παρέχει πως αλλιώς θα χαρακτηριζόταν? ). Κάπως όπως τα δυνατότερα έθνη αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο αλλά και την ηθική υποχρέωση να βοηθούν τα ασθενέστερα με όλους τους τρόπους που θα μπορούσαν ώστε να έχουν τη δυνατότητα να ευνοούνται όλοι οι πολίτες.