Σε μισώ, με όλη μου την καρδιά πλέον. Παρ'τον εγωισμό σου, παρ'την αγάπη σου, ευχαριστώ πολύ ούτε τη βοήθεια σου θα δεχτώ, ούτε τον οίκτο σου θέλω. Θα σταθώ στα πόδια μου μόνη μου και δε θα σ'έχω ανάγκη. Θα βάλω και 'γω τον εαυτό μου πάνω απ'όλα από δω και πέρα. Τώρα θα σε κρατάω κι εγώ σε απόσταση. Δεν μ'ενδιαφέρουν οι ανάγκες σου, ούτε τα προβλήματα σου. Όπως κι εσύ όποτε σε γουστάρει με θυμάσαι. Τα λόγια σου δε θα τα ξεχάσω ποτέ, ούτε τα καλά τα εφήμερα, ούτε τα μαχαίρια που με πλήγωσαν τόσες φορές. Σε μισώ που μπορείς και με σκοτώνεις και με ανασταίνεις τόσο εύκολα, κι εγώ είμαι πάντα εκεί για σένα, έχω πάντα όρεξη για σένα. Σε μισώ που δεν έχεις όρεξη ν'ασχοληθείς μαζί μου. Μείνε μόνος σου. Μείνε στον κόσμο σου που αφού δεν είμαι τέλεια δεν χωρώ....

Γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί όταν υπάρχει πρόβλημα μεταξύ μας δεν το συζητάς και το αφήνεις να φτάνει στο απροχώρητο; δεν θέλεις να λύνουμε τα προβλήματα μας; Μην τα περιμένεις όλα από μένα. Ακόμη και τις λύσεις στα κοινά μας προβλήματα μόνη μου πρέπει να τις βρω; σαν να φταίω εγώ γι'αυτά; Ναι είμαστε διαφορετικοί, έχεις τον τρόπο σου, έχω τον τρόπο μου, όμως είμαστε μαζί για να ζούμε και με τους δύο τρόπους. Δεν μπορώ να μαντέψω τον τρόπο σου, κι ούτε να είμαι έτσι συνέχεια αφού είναι δικός σου τρόπος κι όχι δικός μου. Δείξ' τον μου, φέρσου έτσι όπως θες, μάθε τον μου. Ποιος θα μου πει τι θες αν όχι εσύ; Όλα από μένα τα περιμένεις. Μου ζητάς να κάνω πράγματα που εσύ δεν κάνεις. Και για να σου κάνω πράγματα πρέπει να μου τα βγάλεις, όπως για να μου κάνεις πράγματα πρέπει να σου τα βγάλω. Το πρόβλημα είναι και των δύο. Σταμάτα επιτέλους να με γεμίζεις ενοχές. Δεν κάνω το ένα, εδώ δεν είμαι σωστή, μου λείπει το άλλο. Κι εσύ να μ'αλλάξεις προσπαθείς και να με φέρεις στα μέτρα σου. Κανείς δε βρέθηκε να με δεχτεί όπως είμαι και να δεχτεί και τα σημεία που υστερώ, αυτά στα οποία χρειάζομαι καθοδήγηση για να τα βελτιώσω σύμφωνα με τα δικά σου θέλω.

Όταν θα με δεχτείς λοιπόν και θα εμπεδώσεις τους λόγους για τους οποίους είσαι μαζί μου, όταν θα βρεις τι αγαπάς σε μένα, έπειτα πρέπει να εκτιμήσεις ό,τι σου δίνω και να μην παραπονιέσαι για ό,τι ακόμη δεν σου έδωσα ή δυσκολεύτηκα να σου δώσω μέχρι τώρα, μη μου το φορτώνεις σαν λάθος αυτό. Όταν καταλάβεις πως αφού ζούμε μαζί τα λόγια σου και οι πράξεις σου, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, έχουν επίδραση σε μένα και διαμορφώνουν τις δικές μου διαθέσεις και αντιδράσεις, τότε ίσως μπορέσεις να δεις τα δικά σου λάθη. Κι όταν τα παραδεχτείς, τότε μπορούμε να έχουμε μια υγιή σχέση....