Βρίσκομαι περίπου στην ίδια κατάσταση  που ήσουν πριν 2 χρόνια.Βιωνω ένα γάμο που το μόνο που μου προσφέρει,είναι απογοήτευση και πίκρα.Εχω δύο παιδιά και δεν  είμαι οικονομικά ανεξάρτητη.Δεν έχω καμία στήρηξη.Αναρωτιέμαι τι πρέπει να κανώ.Με απειλεί πως θα μου πάρει τα παιδιά.Θέλω να βρω δουλειά. Από το καλοκαίρι,ζούμε σ΄ένα ακριτικό νησί,λόγω της εργασίας του άντρα μου.Αισθάνομαι εγκλωβισμένη.Αναρωτιέμαι τι είναι τίμιο και σωστό να υπομείνω τα πάντα ή να αλλάξω σελίδα και πώς?