http://vimeo.com/11222889

Εχω αυτο το βινυλιο απο 16 χρονων.
Το ερημικο σοκακι.
Οοοολοι περασαν απο εκει, καποιοι ξαναγυρνανε που και που.
Βαζεις τη βελονα, (εσυ πατας play), και αφηνεσαι σ αυτο το διδυμι -το εχει η φαρα τους με την παρλα- που αν μη τι αλλο μπορει και χωραει τον αινσταιν, το φαντασμα της οπερας, την Οφηλια, τον καλο σαμαρειτη, την σταχτοπουτα, τον ελλιοτ, την μπετι ντειβις και τον καζανοβα, και αρκετους ακομα, μεσα σε 11 λεπτακια της ωρας και στον ιδιο δρομο με σενα και μενα.

* Το γεγονος οτι ο Ντυλαν μ αρεσει ΜΟΝΟ στην 3ετη goes electric εποχη στα 25 του δλδ, που εκανε χωριο με τον γκινσμπεργκ, τον γουορχολ και τις αμφεταμινες, εννοειται οτι οφειλεται στις συχνες-πυκνες επισκεψεις μου στον εν λογω δρομο για πααααρα πολυ μεγαλο διαστημα, (plus το οτι λατρευω τη φυσαρμονικα)
Στο φιναλε ρε συ, τοτε, οταν καψουρευοταν, εδινε κατι τιτλους οπως sad eyed lady of the lowlands, ενω οταν πατησε τα αντα, κατι αθλιους, τυπου sarah, τυπου μαρα, τυπου κουκουναρα. :p


πι.ες. Aν δεν σ ενδιαφερουν καθολου τα πιο πανω: Περναω καλα με το κατσικακι μου, και αυτο μου ειναι πολυ ξενο συναισθημα.

Τι γιατι? Γιατι ειμαι ηλιθιος. Πως τα βλεπεις τα πραγματα? (Χα!)
Πες κατι, δεν θελεις να βγω και να καταληξω στις ερημιες παλι, ειναι ωραια και αισθανομαι ασφαλεια, αλλα ξενερωνω γρηγορα με αυτο πλεον, τραστ μι,

Νυχτεεες βρε, λαβ γιου.
:-D