Σήμερα δεν μπορώ να είμαι καλή. Δεν θέλω να είμαι καλή.

Όχι, δεν έχω τα συνηθισμένα Κριαρίσια νεύρα μου, να πετάξω ό,τι βρω μπροστά μου, να ουρλιάξω ό,τι μπινελίκι μου 'ρθει στο μυαλό και να μου περάσουν σε 5 λεπτά.

Έχω εκείνα τα κακιασμένα της γενέθλιας Σεληνούλας μου. Έχει και καλά βέβαια, αλλά σήμερα δεν...

Μη μου πει κανείς για τις αλλαγές που γίνονται θέλουμε - δεν θέλουμε. Γιατί εγώ την ήθελα αυτήν την αλλαγή και την πάλευα 1 χρόνο τώρα. Και δεν μου καθόταν... Kι εγώ εκεί, επιμονή... Μπα... Δεν ήθελε.

Μέχρι προχθές που έγινε έτσι όπως γούσταρε αυτή. Και ανατινάχτηκαν τα πάντα... Βέβαια τελευταία με έζωναν τα φίδια που λένε και είχα φροντίσει να πάρω κάποια εξτρα μέτρα, οπότε θα έλεγα ότι καψαλίστηκα στις άκρες συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Αλλά δυστυχώς δεν με έπαιρνε ούτε γι'αυτό.

Σήμερα βρέθηκα να παρηγορώ ένα μικρούλι Λιονταράκι, έναν έτερο Κάβουρα και να προσπαθώ να ηρεμήσω ένα Σκορπούδι, ένα Κατσίκι και ένα Κριάρι. Λυπόμουν γι'αυτούς -γιατί εκείνοι όντως ανατινάχτηκαν- και παράλληλα προσπαθούσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου για ό,τι συνέβη.

http://www.youtube.com/watch?v=3mgUVf79Yg8&feature=player_embedded

Νιώθω διαολεμένα κακίστρω με απίστευτα ποταπές σκέψεις και το ωραίο της υπόθεσης; Χωρίς καμιά ενοχή.

 Την βλέπω τη δουλειά... Μέχρι να περάσουν οι αλλαγές  Πλούτωνα, Κρόνου και Ουρανού και αν έχω επιβιώσει, θα έχω γίνει καθίκι... Χωρίς το happy end της ταινίας.

 Bravo!