καλά ρε παιδιά να ρωτήσω κάτι τι έχει γίνει δλδ και τις τελευταιες 2 εβδομάδες το κλάμα πάει σύννεφο, δλδ πραγματικα εχω ρίξει τόσο κλάμα και τόση πίεση ψυχολογική που δεν αντέχω άλλο.
ευτυχχώς που κουράζομαι κ γιαυτο σταματάω διαφορετικά αν μπορούσα θα έκλαιγα όλη μέρα.
γτ επικρατεί όλη αυτή η κατάσταση και έχω τόση στεναχώρια, υποτίθεται οι μέρες του ζόρι πέρασαν, εγώ γτ άρχισα τώρα να κλαίω??
πότε θα περάσει να νιώσω λίγο χαρούμενη?
παντως οι αιγοκεροι ισως χρειαζεται που και που να εκφραζεστε γιατι εχετε παρα πολλα μεσα σας και το ξερετε και αξιζει να το δειχνετε
θα περάσει κι αυτο.....κάποια στιγμη θα στερέψουν οι δακρυγόνοι αδένες σου
καλά τα λέει και η nohope.....!!!
παθαίνετε κλάμα?
ξέρετε γιατί κλαίτε?
αντί να κλαίτε γιατί δεν βρίσκετε τι φταίει?
πάντως είναι ανακουφιστικό δεν λέω. και γλιτώνεις και από διάφορα ψυχοσωματικά.
αλλά εσείς το χετε κάνει δίαιτα.
δύσκολα περάσαμε, αλλά και περνάμε. και το σύμπαν τούμπα να γυρίσει όμως κάτι πρέπει να κάνουμε και μεις για να νιώσουμε καλύτερα...
είχα διαβάσει κάποτε το εξής
"κάθε πρωί στην αφρική, μια γαζέλα ξυπνάει.
ξέρει πως πρέπει να τρέξει αλλιώς θα φαγωθεί.
κάθε πρωί στην αφρική, ένα λιοντάρι ξυπνάει.
ξέρει πως πρέπει να τρέξει αλλιώς θα πεινάσει.
δεν έχει σημασία αν είσαι γαζέλα ή λιοντάρι,
το μόνο σίγουρο είναι πως μόλις ξυπνήσεις πρέπει να τρέξεις...."
έχουμε να μάθουμε αιγόκεροι και καρκίνοι ο ένας από τον άλλο.μάλλον εσείς να τρέχετε και εμείς να κλαίμε...