αν θελετε σας παρακαλω δωστε και σε μενα μια απαντηση.εδω και χρονια δεν εχω κανει σχεση.ερωτευτηκα ομως πριν δυο χρονια(αυτος γεννημενος 10-6-1979) παρολο που ειχα ορκιστει να υψωσω ενα τειχος γυρω μου και να μην αφησω κανεναν πια να με πληγωσει.την πατησα ξανα,ακομα πιο ασχημα  και τωρα προσπαθω να βγω απο εναν λαβυρινθο.κι ενω ηξερα οτι αυτος ενδιαφερεται οσο κι εγω εκανα την μια βλακεια πισω απο την αλλη.οπισθοχωρουσα και τον αφηνα να νομιζει πως δεν τον θελω.οποτε κι αυτος απογοητευμενος πια αρχισε να κανει σχεσεις με αλλες.δεν εμαθε ποτέ ποσο πολυ υπεφερα και υποφερω.τωρα ειμαστε γειτονες για κακη μου τυχη(υποψιαζομαι πως το εκανε επιτηδες)και το παιζουμε φιλαρακια...κι ας υποφερω,αλλα απο εγωισμο το κρυβω με μανια.αναρωτιεμαι αν με βλεπει οντως φιλικα ή αν παιζουμε και οι δυο αυτο το κακογουστο παιχνιδι.ειναι μαρτυριο να τον βλεπω συνεχεια- γειτονες βλεπετε,να με ψαχνει συνεχεια και εγω να προσπαθω ματαια να τον ξεχασω.δεν ξερω τι φταιει και παντα χανω αυτους που αγαπω.και αναρωτιεμαι με φοβο αν μια ζωη θα ακολουθω αυτον τον δυσβατο δρομο.αν θα διωχνω αυτους που αγαπω απο κοντα μου,ισως γιατι φοβαμαι να εκτεθω και να ομολογησω αυτα που  εχω μεσα μου.δεν ξερω τι ειναι πιο δυσκολο:να ρισκαρεις και να χανεις ή να οπισθοχωρεις απο δειλια..σας ρωταω λοιπον και θα ημουν ευγνωμων αν μου απαντουσατε:παντα αυτο θα γινετε;παντα θα καταδικαζω τον εαυτο μου στην μοναξια;και στην τελικη,ειναι της μοιρας μου αυτος ο ανθρωπος ή ολα ειναι μια αυταπατη;ταιριαζουμε ομως τοσο πολυ,ξερω και ξερει τι σκεφτομαι πριν το πουμε,μας αρεσει πολυ να ειμαστε μαζι και να μιλαμε ατελειωτες ωρες..