και περπατω αμεριμνα και δεν με νικα η μνημη
1000 φιλια και μονο εμπρος σε χωρο ιερο ,
το μελλον αφυλαχτο αδιακυβευτο. Ωραιο ξανα!
Με αφορμη την υπαρξη και μονο.

Η ανακαλυψη της ανασας εκ νεου..

Κρυφα βλεμματα χωρις υποσχεσεις, ολες οι αγκαλιες που θερμαναν το προηγουμενο κρυο!!

Και ναι, εχω αρχισει να με επαναπροσδιοριζω αχνα ..

Δοξα στις φευγαλαιες τυχαιοτητες που που τωρα ξαναποκτω την ικανοτητα
να τις αναγνωριζω
ικανοτητα που χα χαμενη για τα καλα .




Στον Δια στον 12 , που μαλακωνει το συμπαν και κανει δωρο α-κοπα υπεροχα ονειρα ..


Στον φοινικα και στην αραλου .. στις μερες που ερχονται
και στη χαρα που μου χουν δωσει.