Syrinx
(music by Claude Debussy, images by Ryan Larkin)



Μέσα από τις καλαμιές. Από τις λασπωμένες πατημασιές. Στην όχθη του ποταμού που βούτηξα χωρίς καμμιά αυτοσυγκράτηση, διέφυγες.

Πάντα διέφευγες ή πάντα έδειχνα αυτοσυγκράτηση;

Στα δάση έτρεχα από γεννησιμιού μου, έσταζε ιδρώτας από το κορμί μου και φύτρωναν κισσοί - σκαλιά στις πανύψηλες λεύκες για να φτάσεις να πατήσεις στο χώμα. Το χώμα πότιζε, υγρή ζεστή φωλιά να με κοιμίζει κρυμμένο γινόταν, και παγίδα για Νύμφες. Με τον άνεμο να τραγουδάει στις βουνοκορφές τις μελωδίες των Άγριων Ορμών και τα ουρλιαχτά των Σατύρων. Με ξύπνησες και ακολούθησα τη φωνή σου.

Ήθελα μάθω τραγούδια της φύσης. Μεγάλωσα  και μόνος  ενηλικιώθηκα. Οι Θεοί με άφησαν να ψάχνω πάνω από την τριχωτή μου ράχη και τα κατσικοπόδαρα, την Ομορφιά, για να γελούν με τα καμώματά μου και να κλαίν σαν από οίκτο. Δύσμορφος και πανέμορφος είμαι, μα δε βλέπεις πέρα από σένα ομορφιά και διαφεύγεις.

Να ήξερες ποιός φοβάται στ' αλήθεια!

Πήρες άλλη μορφή για να μη γίνεις δικιά μου. Πιο πολύ από εσένα αγαπώ τον ήχο σου, και σε παίζω σα σουραύλι για να ξεχνιέμαι όταν σε ονειρεύομαι κοντά μου.

Πάντα διέφευγα και εσύ έδειχνες αυτοσυγκράτηση...