το χειρότερο είναι να ΜΗΝ είσαι ερωτευμένος... είναι κάπως σα να βρίσκεσαι σε λήθαργο...
όμως, προσωπικά, ερωτεύομαι ανθρώπους δηλαδή όχι πάντα γκόμενους (αυτοί είναι πολλοί λίγοι)... μπορώ να "ερωτευτώ" μια φίλη της οποίας η νοοτροπιά/ζωή μου αρέσει ή των 65άρη πρώην συμφοιτητή της μαμάς μου...
πάντως υπήρξαν περίοδοι άνευ γκόμενου, κατά τις οποίες αρεσκόμουν στο να ακούω τα γκομενικά άλλων και να λέω πωπω τι τραβάει ο κόσμος και τι καλά που είμαι χωρίς...
Έρωτα ε? Δεν μπορώ να το ξεχωρίσω από τον γενικότερο "έρωτα" για τις διάφορες πλευρές της ζωής. Ερωτεύομαι έναν άνθρωπο, ερωτεύομαι ένα τοπίο, ερωτεύομαι ένα ποίημα, και όλα είναι το ίδιο - γιατί τελικά αυτό που ερωτεύομαι σε κάθε περίπτωση είναι ένα όνειρο. Ο Ένας? Όλοι και όλα Ένας είναι.
Για να απαντήσω: πολλές φορές έχω πει "ποτέ ξανά". Και συχνά έχω καρφώσει τα πόδια μου και το έχω τηρήσει, αλλά τελικά πάντα βγαίνω ψεύτρα. Γιατί ο πόνος με τρομάζει και θέλω ηρεμία και απάθεια, αλλά τελικά χωρίς τη φωτιά δεν ξέρω αν μπορώ να πω "ζω" και να μη νοιώθω ψεύτικη. Να βασανίζομαι από έρωτα, λοιπόν. Να ζω.
Καλύτερα να πονάς από το να μην έχεις νιώσει ποτέ έτσι.
Αλλά αν είσαι ο τύπος ανθρώπου που κάθε λίγο πονάει για κάποιον άλλο/η,
θα το έλεγα λίγο επιπόλαιο και όχι τόσο αληθινό. Ε; :-|
..έχω την ανάγκη να παθιάζομαι με μια ιδέα για να νοιώθω ζωντανή...το τετράγωνο της αφροδίτης με τη σύνοδο ουρανού-ωροσκόπου να κατηγορήσω lah???..put the blame on.....
Έχουν σημασία τα επιρρήματα lah ή αυτό που προσδιορίζουν; Για εμένα το "δυστυχισμένος" είναι πιο σημαντικό από αυτά. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να επιλέξω.
οχι δεν τρελαινεσαι - .... απλα ειναι δυσκολα στην αρχη ..
να σαν να μαθαινεις κολυμπι .. και να ειναι ολα ρευστα ....
σιγα σιγα επιπλεεις μετα κανεις απλωτες ... βουτιες και ολα τα λοιπα ..
Ξερω πως ειναι δυσκολα στην αρχη .. θυμαμαι τον δικο μου τρομο ..
ξανα καληνυχτα ..
Απορία
όμως, προσωπικά, ερωτεύομαι ανθρώπους δηλαδή όχι πάντα γκόμενους (αυτοί είναι πολλοί λίγοι)... μπορώ να "ερωτευτώ" μια φίλη της οποίας η νοοτροπιά/ζωή μου αρέσει ή των 65άρη πρώην συμφοιτητή της μαμάς μου...
ξερω πολλους σε σχεση που με τα λαμπαντερ εγω "καιγομαι" καλυτερα
απορια εκανα .. δεν εχω αποφασισει ακομα ..
Για να απαντήσω: πολλές φορές έχω πει "ποτέ ξανά". Και συχνά έχω καρφώσει τα πόδια μου και το έχω τηρήσει, αλλά τελικά πάντα βγαίνω ψεύτρα. Γιατί ο πόνος με τρομάζει και θέλω ηρεμία και απάθεια, αλλά τελικά χωρίς τη φωτιά δεν ξέρω αν μπορώ να πω "ζω" και να μη νοιώθω ψεύτικη. Να βασανίζομαι από έρωτα, λοιπόν. Να ζω.
συμφωνώ Vagabond και αυτό προσπαθούσα να πω πριν...
χαιρετώ κι εγώ... καλή συνέχεια
Αλλά αν είσαι ο τύπος ανθρώπου που κάθε λίγο πονάει για κάποιον άλλο/η,
θα το έλεγα λίγο επιπόλαιο και όχι τόσο αληθινό. Ε; :-|
http://www.youtube.com/watch?v=KPka_KRMWeg&feature=PlayList&p=FD955B7565D37A4C&playnext=1&playnext_from=PL&index=1
τι συγκινητικο...
σε ευχαριστω stelster που το μοιραστηκες...
δεν συγκρινεται... νιωθεις το καθε κυτταρο σου ζωντανο!!!
κι αυτο ειναι η ζωη! αυτο αξιζει!!
Πότε νιώθεις ζωντανός; Πότε νιώθεις ζωντανή;
και τοτε νομιζει πως διαλεγει την ευτυχια αλλα μεσα του επικρατει η δυστυχια...
Δεν ειναι καποιος μη ερωτευμενος απαραιτητα δυστυχισμενος ..
..
και δεν μπερδευω τις σχεσεις με τον ερωτα , ετερον εκατερον ..
συγνωμη και παλι ..
να σαν να μαθαινεις κολυμπι .. και να ειναι ολα ρευστα ....
σιγα σιγα επιπλεεις μετα κανεις απλωτες ... βουτιες και ολα τα λοιπα ..
Ξερω πως ειναι δυσκολα στην αρχη .. θυμαμαι τον δικο μου τρομο ..
ξανα καληνυχτα ..