Αpocalyptica - Nothing else matters

Δεν ξέρω επειδή δεν έχω αισθανθεί. Δεν αισθάνομαι καλά ή πολύ, ένα από ή και τα δυο. Ήμουν μικρό παιδί και δεν είχα μάθει ακόμα για έρωτα με δηλητήριο που παραλύει τα σώματα. Κρίμα που αντίδοτο δεν είχα για να δώσω, ούτε κουβέντα γλυκιά για παρηγοριά. Στην ακτή περνούσα τα βράδια μου όταν έφευγα από το πατρικό μου σπίτι.Τα πόδια μου έβρεχα με νερό όταν την είδα να αναδύεται από τη θάλασσα με τις πληγές της ανοιχτές να τσούζουν στο αλάτι. Είδε τις δικές μου και μου είπε με υπομονή να βουτήξω στα βαθιά για να βρω το ιώδες κοχύλιπου θα κοσμεί το λαιμό μου. Αυτό λέει, είναι το γιατρικό. Έμεινα στήλη άλατος, και ευτυχώς που δεν την έτσουξα ακόμα περισσότερο. Εμένα οι πληγές μου είναι αυτοδημιούργητες, και δεν έχουν αίμα αλλά πόνο που δε φαίνεται. Τα υγρά μάτια της έβλεπαν μέσα από την ξηρή επιφάνεια. Ίσως παλιά να ήταν μάγισσα της Πόλης, ή χαμένη κόρη του Ποσειδώνα που δεν κληρονόμησε βασίλειο και την άφησαν στα χωράφια σε γονείς ψαράδες. Παίζει βιολί και ακούω μια ιστορία από τα κοράλια.

Αστάρτη, κόρη απέραντη. Κόρη της θάλασσας, αγάπη χωρίς πηγεμό. Στο πέλαγος της Λιβύης ή το Αιγαίο, ένα από ή και τα δυο. Κολύμπησε στη νύχτα γυμνή όσο καμμία γυναίκα θνητή, και ήπιε σταγόνες από φεγγαρόνερο για κρασί. Αγάπησε ένα ναύτη ή πειρατή, και έκαναν ή δεν έκαναν παιδιά που ο κόσμος δεν ήθελε να δει. Αντί για σπιτικό, βρήκε φυλακή να γυρίσει και ο ναύτης ή πειρατής την ακολούθησε ή γύρισε στη θάλασσα για πάντα. Δεν ξέρω τί απέγινε επειδή την άφησα στην ακτή που τον περίμενε. Έφυγα με το ιώδες μου κοχύλι και τις πληγές μου αόρατες να κρέμονται χαϊμαλί στο λαιμό. Της άφησα γραμμα, αντί για γιατρικό.

“Θα έρθω πάλι στο γιόμα του φεγγαριού για να σε δω νύφη του γιαλού”