Όταν ο Μέσα Κόσμος συναντάει τον Κάτω

Ο Κόσμος κι εσύ: Γεννήθηκες μια στιγμή. Συνεχίζεις. Μέχρι κάποιο σημείο.

Ο Κόσμος στις τέσσερίς του διαστάσεις: Ύψος, Μήκος, Πλάτος και Βάθος- ο Χρόνος δεν υπάρχει, ήταν πάντα ψέμα – και έζησες πότε περισσότερο στον έναν, πότε στον άλλο, στον παράλλον, στον παράλλον. Περίπου δηλαδή, έζησες ταυτόχρονα και στους τέσσερις Κόσμους.

Ο Πάνω Κόσμος: Ύψος. Ο πιο ανύπαρκτος από τους τρεις αδελφούς του. Εκεί είναι ο Ήλιος και η Σελήνη. Πας παραπέρα αν θέλεις, μπορείς να μιλάς για αστέρια, κομήτες, μετεωρίτες, μάυρες τρύπες. Μπορείς να το πεις και Σύμπαν. Εκεί λες θα πας μετά. Αλλά αφού χρόνος δεν υπάρχει, μπορείς να πηγαίνεις οποτεδήποτε.

Ο Εδώ Κόσμος: Ο κόσμος του Μήκους. Αυτό που λένε χρόνο οι επιστήμονες, δεν είναι παρά μήκος που κινείται μόνιμα. Όχι απλά δεν είναι σταθερό και ευθύγραμμο, αλλά κάνει ακόμα ελιγμούς,σπείρες, μέχρι και κύκλους. Το μετράμε από τα πίσω προς τα μπρος. Και υποτίθεται ότι εδώ ζούμε κυρίως, ξεκινώντας από τα πίσω – όταν γεννιόμαστε κι έπειτα– προς τα μπρος. Μόνο ο Εδώ Κόσμος σταματάει υποτιθέμενα σε ένα σημείο της διαδρομής, για αυτό το λόγο εφευρέθηκε ο ψευδής “Χρόνος”. Συνεχίζει κι εκείνος, αλλά χωρίς εμάς. Οι άλλοι τρεις κόσμοι μαζί με τον Εδώ στην πραγματικότητα, συνεχίζουν επάπειρον: Περα, Πάνω, Μέσα, Κάτω.

Ο Μέσα Κόσμος: Η θάλασσα που σε γέννησε. Ήταν απο τα υγρά και το συναίσθημα. Για κάποιο λόγο αυτά πάντα αναμειγνύονται και συνδιάζονται στον Εδώ Κόσμο: είτε πίνονται, είτε πλημμυρίζουν ή πνίγουν, αλλά φέρουν για κάποιον ακατανόητο λόγο και τη ζωή. Αν μένεις για μεγάλο μέρος της ζωής σου εδώ, θέλεις να ανοίγεις τρύπες και δίοδους γιατί διαφορετικά τα πάντα σαπίζουν και είναι πολύ εύκολο τότε να το πάθεις κι εσύ, και να βρεις φριχτό θάνατο με αυτόν τον τρόπο! Και να πας έτσι απευθείας και μόνιμα, στον τελευταίο από τους τέσσερις Κόσμους, δηλαδή τον Κάτω. Οπότε η καλύτερη λύση είναι να δίνεις από αυτόν όποτε μπορείς, για το δικό σου καλό, αλλά και για της επιβίωσής σου.

Ο Κάτω Κόσμος: Τα απομεινάρια, τα αποφάγια και τα νεκρά μέλη των παραπάνω τριών. Το μεγάλο χωνευτήρι. Οι φωνές. Οι σκιές. Τα κόπρανα. Αυτό είναι το τρομακτικό του και επίπονο κομμάτι. Ανάμεσα σε όλα αυτά, υπάρχουν και άλλα: αντικείμενα του πόθου, μικρά υπολείμματα ευτυχίας, πάρα πολλές ολάκερες και ολοκάθαρες αλήθειες, σεξουαλικά βοηθήματα, φαντασιώσεις ανολοκλήρωτες και ολοκληρωμένες, αποκαλυμμένα μυστικά. Κάτι που σου έπεσε από την τσέπη όταν έτρεχες να προλάβεις το τρένο, όλα τα απολεσθέντα αντικείμενα που θέλεις απεγνωσμένα σε όλη σου τη ζωή.

Οι τέσσερις Κόσμοι, δε ζουν φυσικά ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον. Εφάπτονται,ευθυγραμμίζονται, συμπληρώνονται, αλλά και διαχωρίζονται. Κινούνται συνεχώς ο ένας μέσα στον άλλο σε μια χαοτική τροχιά που ποτέ κανείς δεν έμαθε και ούτε πρέπει. Ύψος, Μήκος, Πλάτος και Βάθος. Ο Χρόνος, αόριστος. Παρατικός, υπερσυντέλικος, ενεστώτας διαρκείας...

Tom Waits - Time