"Σταμάτα να κλαις. Όλο το μίσος των ανθρώπων, ίσα που γρατζουνά το δέρμα της Γης. Ο Χρόνος είναι άνεμος που θα σκορπίσει τα αποκαϊδια του πολιτισμού μας πιό γρήγορα κι από ένα ανοιγόκλεισμα του ματιού της. Σε μερικούς αιώνες για μας, ανάσες για την ίδια, το δέρμα της θα είναι πάλι τρυφερό και χυμώδες. Θυμήσου ότι το πνεύμα είναι αθάνατο, κι επέτρεψε στα ανθρωπάρια να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Γιατί, η Αιωνιότητα, θα πάρει σίγουρα αυτό που της ανήκει."
Το μήνυμα είναι του Αιγόκερου πιό αγαπημένου μου φίλου, και στάθηκε η αιτία να κλείσουν τα πρησμένα από τις φλόγες κι από τα κλάμματα μάτια μου σε έναν απρόσμενα γαλήνιο ύπνο. Μόνο ένα παιδί του Κρόνου θα μπορούσε να μιλά έτσι για το χρόνο και τη γη, και τις ψηλές κορφές όπου κι εκείνος κι εγώ ανήκουμε. Το παραθέτω εδώ, και νοερά αφήνω στα φρυγμένα μονοπάτια της Πεντέλης μύγδαλα και ξερά βερίκοκα για όλα τα μουσούδια που δεν έβλεπα περπατώντας, αλλά με ακολουθούσαν κρυφά. Τώρα νεκρά - κι ας μη μιλήσουμε πιά για νύμφες και πηγές, παρά για τις τρεις κόρες της Νύχτας, στις οποίες, ας είμαστε βέβαιοι, υψώνουν σιωπηλή ικεσία χιλιάδες ανάσες που εμείς δεν ακούμε: την Αιδώ, την Εκάτη και τη Νέμεση.
(ποιό δικαστήριο θα μας αθωώσει ποτέ;)
ΦΥΛΕΣ - ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ
- loading...
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΧΟΛΙΑ
- loading...
- loading...
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ