Εχω μια αδυναμια στον 3^ο οικο μου...

Δεν ξερω αν είναι επειδη είναι στον Υδροχοο. Η αν επειδη εχω εκει πανω την Αφροδιτη μου.

Ιδεα δεν εχω .

Ξερω μονο ότι ακομα βγαινω κάθε εβδομαδα με τους ιδιους ανθρωπους  που εβγαινα στα 15 μου. Ακομα γελαμε με τα ιδια πραγματα, ακομα ακουμε τα ιδια τραγουδια.

Ότι με τους καινουριους μου φιλους, της ενηλικης ζωης μου δηλαδη,  μπορει να εχουμε διαφορες, αλλα οι κοινοι κωδικες υπαρχουν παντα. Και τα κοινα βιωματα.

Ότι οι προσωπικες μου σχεσεις/ερωτες, παλι εχουν τις ριζες τους σε εκεινη την εποχη. Από το γυμνασιο, από το χωριο, από τις προπονησεις.

Ότι ακομα ειμαι «η μικρη» στο σοι μου.

Και γενικα, ότι  ο,τι «μυριζει» οικειοτητα, ε εκει ειμαι…

Προσφατα, από την οικογενεια βγηκε μια θεληση (με πολύ θετικο τροπο) να «απογαλακτιστω» λιγακι  απο τη «γειτονια» μου. Δεν ξερω τι ειδαν…Ειδαν έναν   ανθρωπο που πρεπει επιτελους να πεταξει? Μπορει και να ηταν εντελως τυχαιο..

Οπως και να χει παντως, αν ισχυουν αυτά τα περι μεταμοφωσης λογω της Τριπλης εκεινης Συνοδου στον Υδροχοο…με το μαλακο, "παιδια", ειπαμε…

Εχω μια αδυναμια στον 3^ο οικο μου...