Εχω καταληξει στο εξης:

Οταν καποιος για μεγαλο διαστημα τρωει μια φρικη και μετα την ξεπερναει, δεν ειναι επειδη δυναμωσε,ωριμασε και αλλα τετοια κουλα.

Εχω την εντυπωση οτι μετα απο καποιο σημειο κι επειτα..απλως...δεν αντεχεις να εισαι φρικαρισμενος 24/7.


Πως να στο πω, ειναι σαν να σε εχουν βαλει σε ενα διαδρομο γυμναστηριου για εγκεφαλους κι εσυ να τον βαζεις πανω να τρεχει να τρεχει να τρεχει....!
Ποσες ωρες/μερες/χρονια θα το κανεις πουλακι μου????
Οπως με τις θερμιδες, οτι εγκεφαλικο κυτταρο ειχες να καει, καηκε!!!!
Και το μονο που νιωθεις μετα απο ολο αυτο ειναι οτι.."απλως κουραστηκα.."

Αρα δεν εχει κατι το ηρωικο, οταν ξεπερναμε τις φρικες μας. Ειναι απλα βιολογικο το θεμα. Η κουραση σε εξαντλει τοσο πολυ που σταματας.

Οι δικες μου εχουν να κανουν με τα βρωμο-τετραγωνα που κανει ο Ηλιος μου και με Κρονο και με Πλουτωνα.
Και που μου ζαλιζουν τον ερωτα.
Κυριολεκτικα.
Πας να αφεθεις λιγακι, να γινεις ανθρωπος και τσουυυπ..να τα τα ρημαδια!
Απολαμβανεις λιγο και μετα στα καπακια το ιδιο μοτιβο:

Πλουτωνας:"Ειναι καλο τωρα που χαιρομαι?3 κιλα χαρα..να τ αφησω?μηπως δεν πρεπει να χαιρομαι?μηπως ζω στο ματριξ????"

Κρονος:"Αμα ειναι να υποτροπιαζεις, να παψεις να χαιρεσαι εντελως.Να την αποφυγεις την χαρα η ενταξει για να μην με λες και αυστηρο, με φειδω η χαρα, πολυ φειδω..."

Ε, λοιπον, κουραστηκα..!

Να παω να ***
κι εγω
κι ο γρυλος μου
κι ο γρυλος των τετραγωνων μου!



..Ουφ!Τα ειπα.