Κάποιες φορές η Σιωπή είναι η μεγαλύτερη διαμαρτυρία σε ότι βλέπουμε, σε ότι μας συμβαίνει. Το να επιλέγουν κάποιοι να ευτελίζονται με ποστ όπως το παραπάνω, είναι σαφώς δικαίωμά τους, το να ευτελίζουν όμως το γεγονός του θανάτου- που δεν είναι Ταξίδι, ούτε βιβλίο ευχών που καταθέτουμε στιχάκια - κι ακόμη περισσότερο να αποστέλουν επιφωνήματα '' αχ συμφορά μου'' καντηλάκια και λιβανίσματα αποδεικνύει, πως τελικά δεν είμαστε ικανοί να προστατέψουμε με τη Σιωπή μας ακόμη και μέτα θάνατον έναν νέο άνθρωπο. Όσοι τη γνωρίζατε τουλάχιστον, της το χρωστάτε!
Εύχομαι Δύναμη σε όσους στάθηκαν στο πλάι της, όση τους απομένει.
ΑΣ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΑΚΙ
Εύχομαι Δύναμη σε όσους στάθηκαν στο πλάι της, όση τους απομένει.