Καλημερα σας μολις τωρα ανοιξα το site και την εκπληξη μου διαδεχτηκε η χαρα,η λυπη ,η ανακουφιση .Σημερα μου κανατε το καλυτερο δωρο και κατι για να ελπιζω .Μια ελπιδα οτι κατι μπορει να γινει ,κατι να μπορεσω να διορθωσω.Σε ολους εσας που ξενυχτησατε  εξαιτιας μου ωφειλω μια εξηγηση ,γιατι ολα αυτα.Η αληθεια ειναι οτι δεν ειμαι καλα,αλλα την μερα καταφερνω και υποκρινομαι για την ζαφειρενια μου.Το βραδυ ομως βουλιαζω στην απελπισια και την απογνωση.Λοιπον ειμαι παντρεμενη με εναν ανθρωπο που τον λατρευω ''ετσι λεω αλλα οι πραξεις μου αλλα δειχνουν'' και με λατρευει κι αυτος .Ειναι ναυτικος και λειπει για μεγαλα χρονικα διαστηματα ετσι την οικονομικη διαχειριση την εχω εξ ολοκληρου εγω.Ακομα και οταν ερχεται δεν αλλαζει αυτο.Εδω ομως εγω τα εκανα θαλασσα.Ψωνιζα ασυστολως για ολους και για ολα.Σαν εξαρτηση ενα πραγμα δεν περναγε μερα χωρις να παρω κατι.Το πραγμα ομως εφτασε στο απροχωρητο και οταν ανοιξαν τα ματια μου ηταν πια πολυ αργα.Αρχισα να του λεω ψεμματα για τον λογαριασμο μας και ολες οι προσπαθειες μου να συμμαζεψω τα πραγματα ακαρπες.Οι δικοι μου δεν γνωριζουν τιποτα εκτος απο την κουνιαδα μου που προσπαθει να με βοηθησει οπως μπορει.Ερχεται σε 10 ημερες και ολα κρεμονται απο μια κλωστη αν θα εγκριθει το δανειο της κουνιαδας μου.Οπως καταλαβαινετε λοιπον δεν θα μπορουσα να δεχτω καμμια βοηθεια γιατι ειναι κατι που δημιουργησα μονη μου απο την ματαιοδοξια μου και τον εγωισμο μου.Ουτε την δουλεια μου εχασα ουτε εχω προβλημα υγειας.Αλλοι ειναι σε πολλη χειροτερη θεση με προβληματα ουσιας η και επιβιωσης.Θα το καταλαβω λοιπον αν με προσπερασετε.Κατηγορω τον εαυτο μου και θελω να με τιμωρησω  αμειλικτα.Οταν το μαθει θα ζητησει διαζυγιο δικαιολογημενα γιατι μου εχει δωσει πολλες ευκαιριες.Και εγω δεν μπορω να τον αντιμετοπισω.Θελω να ηρεμησω πια εχω κουραστει να λεω ψεμματα να το υποκρινομαι οτι ολα ειναι καλα.Εχει αλλαξει ο τροπος που βλεπω τα πραγματα,που κρυβεται η πραγματικη ευτυχια,η χαρα.Μεσα απο την καθημερινοτητα μας.απο ενα χαμογελο μια καλη κουβεντα απο τον ανθρωπο σου.Στο γελιο της μικρης μου, στο γελιο του ανδρα μου.Και οχι σε μια τσαντα μαρκας η επωνυμα ρουχα.Αλλα αυτα τα καταλαβα αργα.Ρουφω στην κυριολεξια την ανατολη και χανομαι στην σιγαλια της νυχτας.Σε ολους εσας θα ηθελα να δωσω ενα φιλι και ενα μεγαλο ευχαριστω απο τα βαθη της καρδιας μου.Να ειστε ολοι καλα.