εγω θα γραφω τραγουδια για κοιμητηρια

εκει που λυγιζει παντα η χαρα μου και θα συνανταει τη θλιψη

να μην ξεχνω, να παραμενω ορθια ενω ερχεται ο καιρος μπουνατσες και  βαρδαρηδες

ταυτοχρονα,

δεν μπαινει θεμα τι να διαλεξω - οτι αγαπησα αμαυρωθηκε

κι οτι βαθεια εμισησα εξυψωθηκε,

κι ακολουθει η ζωη πατερα

ω παρολιγον ιδια με την παρουσια σου

μακραν διαφορετικη με την απουσια σου

αλλα η βαθεια μου γνωση για την ακομα μεγαλυτερη δικη σου ενσυναισθηση που ολα τα εξομειωνει,

πατσι που λεγαμε και στο χωριο

τις νυχτες που για να με παρηγορησεις για στεναχωριες που υποψιαζοσουν αλλα δεν ηξερες

εσκαγες κατα τις εννια με καστανα και λουκουμαδες ..

Παραμενω ολιγον ιδια και λιγωνομαι καθε που γυριζει ο καιρος και γινεται νυχτα η μερα

σε συναντω συχνα σε καφωδεια και λεμε ξανα  οτι μονο με τα ματια και τις αγκαλιες καποτε οχι και τοσο παλια μεταγγισαμε- βρισκω οσους σου μοιαζουν-

ενα παλιο σκοπο απο το τρελο νησι σου

κι εγινα κατι απ' οτι ηθελες, μεχρις ωρας, αγερωχη - αλλα μονο στις μσες καταιγιδες

οι ολοκληρες καπως με τσακισαν,

εβαλα πουδρα και δεν φαινεται ,να μην ανησχυχεις

σε κεινο το κοριτσι που φυγατε την ιδια ωρα γι αλλου .. με ακους ?

Να της πεις πως σε κατι μοιαζατε και να την κανεις ταιρι σε ντερτια και χαρες και σε δοσιμο

να της μαζευεις τα μαλλια να μην εφορμα στο πληθος να της μαθεις την γαληνη ,την αναμονη του επομενου .

Σου μαι ακομα θυμωμενη μπαμπακα αλλα για τα ματια του κοσμου προσπαθω να κρατηθω :)