παρορμηση να ψαξω στα παλια , εκεινο το Πασχα που ακουγα το back to black κι εγραφα εδω σαν να ταν αυτιδικαιουμενο σπιτι μου οντας εγω εντελως καταπονημενη -Η σπηλια που κρυβεται κανεις για σωθει ενω ο κοσμος βαινει καλως και παρ' ολα αυτα νομιζεις εσυ - εγω δηλαδη - πως εισαι ξενος . Δεν θα το κανω , δεν με ενδιαφερει να αναπολησω . εχω ενα πονο βαθυ σημερα συγκεκριμενο , που συνοψιζει ολους τους πονους που ζησα στη ζωη μου και ζω

ειναι ενας πονος σιωπηλος κι αναμενομενος. δεν εχει δραμα δεν εχει αξαφνια καμια βια δεν τον κατατρεχει αρα ειναι νομοταγης , δεν κατηγορειται ή κι αν κατηγορειται ειναι παντα για παντα αθωος . 

Αυτος ο πονος ειναι αριστερα και ενας συστημικος επιστημονας θα τον ελεγε νευρωση , ενα καρδιολογος προπτωσης μητροειδους κι ενας παπας αμαρτια . 

Εγω ξερω ομως πως αυτος ο πονος αριστερα ειναι  η επιβεβαιωση της υπαρξης μου , η πιστοποιηση οτι ζω και οτι ακομα ελπιζω . πως ξερω πως η ζωη μπορει να ειναι ομορφοτερη αρα δικαιουμαι να υποφερω που ειναι χειροτερη και να προσπαθω τοσο οσο μπορω κι οσο με παιρνει . 

 Εχεις δικιο Αmy που τοσο υπεφερες που κανεις δεν σε καταλαβε πολυ καλα . :)

 http://www.youtube.com/watch?v=PRLChACQKpA