μη μασας αιγοκεράκι! θα το σηκώσεις και αυτό! το χουμε!
όπως λέει και ο μεγάλος εκπρόσωπος της φυλής....
Oh no love! you're not alone No matter what or who you've been No matter when or where you've seen All the knives seem to lacerate your brain I''ve had my share, I'll help you with the pain You're not alone
Κάτι μου λέει πως αυτό έχει αρχίσει να συμβαίνει. Ξαφνικά τις περισσότερες μέρες η καλή μου συμπεριφορά είναι αόρατη και πλέον απαντάω όπως ακριβώς αρμόζει. Κάτι όμως δεν κάνω σωστά γιατί συνεχίζουν και με ενοχλούν. :ο
Υπάρχουν μερικές μεγάλες και πολύ απλές αλήθειες..
Παρακολουθούσα ένα παιδικό dvd - πολύ καλό, θα θυμηθώ τον τίτλο και θα σας τον συστήσω- όπου μέσα στις ιστορίες - με επίκεντρο κάποια πλασματάκια που ταξίδευαν εδώ κι εκεί- έγινε και το εξής.
Κάποιος είχε ερωτευθεί τρελά την όμορφη πριγκήπισσα αλλά αυτήν τον περιγελούσε και τον περιφρονούσε αν και αυτός ήταν έντιμο και γενναίος και είχε πολέμήσει και στους πολέμους του πατέρα βασιλιά της. Έτσι, δυστυχής αποτραβήχτηκε σε ένα έρημο σπίτι αλλά βρήκε ένα τζίνι και του ζήτησε να του φέρνει το βράδυ την πριγκήπισσα να τη βλέπει επειδή του έλειπε.
Το τζίνι του την πήγαινε και τα πλασματάκια του είπαν να τη βάλει να σφουγαρίσει το έρμημο σκονισμένο σπίτι. Αυτός ταράχτηκε , δεν ήθελε αν και η πριγκήπισσα, εντελώς αδίκως, όταν αυτός μετά τους πολέμους παρουσιάστηκε στο παλάτι να διεκδικήσιε την καρδιά της, τον έβαλε να σφουγγαρίσει την αυλή του παλατιού...
Τα πλασματάκια επέμεναν. Να φέρεσαι όπως σου φέρονται, του είπαν.
Κρονιαμένα- πλουτωνιασμένα τα πλασματάκια.
Κια έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Εκεί, geagl, ομολογώ πως η ήττα είναι πολύ πιθανή. Κι εγώ γονατίζω από κρυφοπουτιανιές και κατινιές και ο καθένας.
Ξέρεις, υπάρχουν 2 ειδών άνθρωποι. Αυτοί που ζουν στο φως και αυτοί που ζουν στο σκοτάδι.
Και υπάρχει και ένα τρίτο είδος που ζει στο ημίφως.
Βασικά νόμιζα πως μετα την μεγαλυτερη αναποδια που μου συνεβη και άλλαξε η ζωή μου τελείως γκρεμίζοντας τα πάντα μπήκα σε μια νέα τροχιά και ξεκίνησα την σκληρή δουλειά. Κι όλα μοιάζουν τόσο απογοητευτικά. Ο καλύτερος αληθινός φίλος να είναι μαλάκας κι όλοι να ρίχνουν βέλη κατά πάνω σου. Κάποιες φορές αισθάνομαι πολύ μόνος λες και περιμένω τους εξωγήινους φίλους μου να έρθουν να με σώσουν. Κι αναρρωτιέμαι τι σκατά γίνεται πως γίνεται όλοι να θενε παρέα και να είναι μόνοι;; Σήμερα αισθάνομαι πως μπούκωσα. Πως ξεχείλισε το ποτήρι δεν ξέρω κι εγώ τι. Θέλω να σταματήσουν να επηρεάζουν την ζωή μου οι άνθρωποι που μου κάνουν κακό! Θέλω όμως να έχω και κάποιον εδώ κι αυτός ο κάποιος δεν υπάρχει λες και έχει ανοίξει η γη και κατάπιε όλα τα νορμάλ άτομα.
geagl, ίσως να είμαι εναλλακτικό- συλλεκτικό Κριάρι
Και αναλύω και προβλήματίζομαι, και σκέφτομαι και νιώθω - όχι πάντα βέβαια
Πίσω από όσα γράφεις υπάρχει μία ολόκληρη ιστορία- η προσωπική σου- και σίγουρα έχεις συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό σου ενώ γράφεις γενικά,έτσι, προσπαθώ να εντοπίσω εκείνα τα σημεία που πραγματικά σε προβληματίζουν. Διαπιστώνεις αδιέξοδο στις συσχετίσεις των προσωπικών σου καταστάσεων. Αναρωτιε΄σαι πως έφτασες σ αυτό το στείρο σημείο. Φοβάσαι οτι η τέλματωση θα διαρκέσει και τίποτα δεν θα κινηθεί με προοπτική στο εγγύς τουλάχιστον μέλλον. Ναι, δεν θα σου χαϊδέψω τα αυτιά σου, υπάρχουν και τέτοιες περίοδοι στη ζωή μας. Οι διαπιστώσεις σου , όσο πικρές και αν είναι, αποτελούν εφαλτήριο για δικές σου ανακατατάξεις. Όταν τα πράγματα μέσα σου ωριμάσουν θα μπορέσεις να κάνεις βήματα μικρά ή μεγαλύτερα.
Ναι, ξέρω οτι το σημαντικότερο σ αυτές τις καταστάσεις είναι ένα "έξωθεν" θαύμα, κάτι ανέλπιστο που θα μας στηρίξει, αλλάξει τα δεδομένα, συνεπάρει, οδηγήσει κλπ. Συνήθως το άτιμο δνε έρχεται.. Χαζοσύμπαν. Θα πω τη λέξη που μισώ περισσότερο από οτιδήποτε : Υπομονή..
Συνήθως έρχεται όταν εμείς έχουμε "γανώσει" το στομάχι μας και είμαστε στην οριακή κατάσταση του να έχουμε καταλάβει πόσο μόνοι μας είμαστε..
* Να, χρειάζονται περισσότεροι Αιγόκεροι σ αυτόν τον πλανήτη για να εκτιμούν τη...γλύκα μου
{ σπάνια μου λένε κάτι τέτοιο, LOL}
:- *
καθυστερημένη ως συνήθως! αυτό σκέφτηκα και εγώ! μόνο ένας αιγοκερως βρίσκει γλυκιά την σκληρή αλήθεια χωρίς υπεκφυγές και επιχρυσώσεις! και ναι είναι απαραίτητη στη ζωή μας...αυτή είναι η στήριξη που χρειαζόμαστε και ήσουν ακόμα μία φόρα to the point...
:(
μη μασας αιγοκεράκι! θα το σηκώσεις και αυτό! το χουμε!
όπως λέει και ο μεγάλος εκπρόσωπος της φυλής....
Oh no love! you're not alone No matter what or who you've been No matter when or where you've seen All the knives seem to lacerate your brain I''ve had my share, I'll help you with the pain You're not alone
Παρακολουθούσα ένα παιδικό dvd - πολύ καλό, θα θυμηθώ τον τίτλο και θα σας τον συστήσω- όπου μέσα στις ιστορίες - με επίκεντρο κάποια πλασματάκια που ταξίδευαν εδώ κι εκεί- έγινε και το εξής.
Κάποιος είχε ερωτευθεί τρελά την όμορφη πριγκήπισσα αλλά αυτήν τον περιγελούσε και τον περιφρονούσε αν και αυτός ήταν έντιμο και γενναίος και είχε πολέμήσει και στους πολέμους του πατέρα βασιλιά της. Έτσι, δυστυχής αποτραβήχτηκε σε ένα έρημο σπίτι αλλά βρήκε ένα τζίνι και του ζήτησε να του φέρνει το βράδυ την πριγκήπισσα να τη βλέπει επειδή του έλειπε.
Το τζίνι του την πήγαινε και τα πλασματάκια του είπαν να τη βάλει να σφουγαρίσει το έρμημο σκονισμένο σπίτι. Αυτός ταράχτηκε , δεν ήθελε αν και η πριγκήπισσα, εντελώς αδίκως, όταν αυτός μετά τους πολέμους παρουσιάστηκε στο παλάτι να διεκδικήσιε την καρδιά της, τον έβαλε να σφουγγαρίσει την αυλή του παλατιού...
Τα πλασματάκια επέμεναν.
Να φέρεσαι όπως σου φέρονται, του είπαν.
Κρονιαμένα- πλουτωνιασμένα τα πλασματάκια.
Κια έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Ξέρεις, υπάρχουν 2 ειδών άνθρωποι. Αυτοί που ζουν στο φως και αυτοί που ζουν στο σκοτάδι.
Και υπάρχει και ένα τρίτο είδος που ζει στο ημίφως.
Και αναλύω και προβλήματίζομαι, και σκέφτομαι και νιώθω - όχι πάντα βέβαια
Πίσω από όσα γράφεις υπάρχει μία ολόκληρη ιστορία- η προσωπική σου- και σίγουρα έχεις συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό σου ενώ γράφεις γενικά,έτσι, προσπαθώ να εντοπίσω εκείνα τα σημεία που πραγματικά σε προβληματίζουν. Διαπιστώνεις αδιέξοδο στις συσχετίσεις των προσωπικών σου καταστάσεων. Αναρωτιε΄σαι πως έφτασες σ αυτό το στείρο σημείο. Φοβάσαι οτι η τέλματωση θα διαρκέσει και τίποτα δεν θα κινηθεί με προοπτική στο εγγύς τουλάχιστον μέλλον. Ναι, δεν θα σου χαϊδέψω τα αυτιά σου, υπάρχουν και τέτοιες περίοδοι στη ζωή μας. Οι διαπιστώσεις σου , όσο πικρές και αν είναι, αποτελούν εφαλτήριο για δικές σου ανακατατάξεις. Όταν τα πράγματα μέσα σου ωριμάσουν θα μπορέσεις να κάνεις βήματα μικρά ή μεγαλύτερα.
Ναι, ξέρω οτι το σημαντικότερο σ αυτές τις καταστάσεις είναι ένα "έξωθεν" θαύμα, κάτι ανέλπιστο που θα μας στηρίξει, αλλάξει τα δεδομένα, συνεπάρει, οδηγήσει κλπ. Συνήθως το άτιμο δνε έρχεται.. Χαζοσύμπαν. Θα πω τη λέξη που μισώ περισσότερο από οτιδήποτε : Υπομονή..
* Να, χρειάζονται περισσότεροι Αιγόκεροι σ αυτόν τον πλανήτη για να εκτιμούν τη...γλύκα μου
{ σπάνια μου λένε κάτι τέτοιο, LOL}
:- *