"Ο βαθύτερός μας φόβος δεν είναι πως είμαστε ανεπαρκείς. Ο βαθύτερος φόβος μας είναι πως είμαστε παντοδύναμοι. Είναι το φως & όχι το σκοτάδι μας που μας φοβίζει περισσότερο. Ρωτάμε τον εαυτό μας, "Ποιός είμαι εγώ για να είμαι λαμπρός, υπέροχος, ταλαντούχος, θαυμάσιος?" Μα πραγματικά, ποιός είσαι εσύ για να μην είσαι? Είσαι παιδί του Θεού. Το να το παίζεις μικρός δεν εξυπηρετεί τον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτε το φωτισμένο στο να συρρικνώνεσαι έτσι ώστε οι άλλοι άνθρωποι να μη νιώθουν ανασφαλείς γύρω σου. Είμαστε όλοι προορισμένοι να λάμπουμε, όπως τα παιδιά. Γεννηθήκαμε για να εκδηλώσουμε τη δόξα του Θεού που βρίσκεται μέσα μας. Δεν βρίσκεται μονάχα σε μερικούς από 'μας. Είναι σε όλους. & καθώς αφήνουμε το φως μας να λάμψει, δίνουμε υποσυνείδητα στους άλλους ανθρώπους την άδεια να κάνουν το ίδιο. Καθώς απελευθερωνόμαστε από το φόβο μας, η παρουσία μας αυτόματα απελευθερώνει τους άλλους." Marianne Williamson (A Return to Love: Reflections on the Principles of "A Course in Miracles", Harper Collins, 1992. From Chapter 7, Section 3])μετάφραση:aurio
αν και στους Κριούς αρέσουν πολύ οι γυναίκες, που κάνουν 'πρωτα βήματα...'
ο πιο σημαντικός κίνδυνος με τα Κριάρια είναι ότι βαριόμαστε΄πολύ πολύ Εύκολα....και Γρήγορα...
Ναι, λογικό μου ακούγεται. Σκάψε και ένα λαγούμι για να νομίζει ότι πηδάει γκρεμό.