Δυο φίλοι περπατούν στην εξοχή, όταν βρίσκουν ένα παλιό πηγάδι, που είναι η είσοδος ενός εγκαταλελειμμένου ορυχείου. Η τρύπα είναι τόσο μεγάλη και τόσο σκοτεινή που σκέφτονται ότι θα ήταν καλή ιδέα να πετάξουν μια πέτρα μέσα, για να ακούσουν σε πόση ώρα θα φτάσει ο ήχος της πέτρας στα αυτιά τους. Πετούνε την πέτρα μέσα στο πηγάδι και περιμένουν τον ήχο. Τίποτα δεν ακούστηκε. Βρίσκουν μια μεγαλύτερη πέτρα και την πετούν, και περιμένουν. Τίποτα και πάλι. Ψάχνουν λίγο πιο μακριά, μήπως και βρουν κάποιο μεγαλύτερο αντικείμενο, όταν πετυχαίνουν ένα από τα στοπ, πάνω στα οποία σταματούν τα τρένα, στην εγκαταλελειμμένη γραμμή του ορυχείου. Με μεγάλη δυσκολία, οι δυο άντρες μεταφέρουν το στοπ της γραμμής και το πετάνε μέσα στην τρύπα. Καθώς περιμένουν να χτυπήσει πάτο, ξαφνικά εμφανίζεται μια κατσίκα να τρέχει μπροστά τους και να πηδάει μέσα στο πηγάδι! Οι δύο τύποι μένουν παγωμένοι, ακίνητοι, να κοιτιούνται μεταξύ τους, γεμάτοι απορία και να αναρωτιούνται για την παράξενη συμπεριφοράτης κατσίκας, όταν ένας χωρικός τους πλησιάζει και τους ρωτά αν είχαν δει κάποια κατσίκα εκεί κοντά. Εκείνοι του απάντησαν ότι όντως την είχαν δει και ότι πήδηξε τρέχοντας μέσα στο πηγάδι. Και ο χωρικός απάντησε:- "Μπα, αποκλείεται να είναι η δικιά μου. Η δικιά μου ήταν δεμένη στο στοπ του τρένου..."