Γιατί ο εκάστοτε άνθρωπος ενδιαφέρεται πολύ γι αυτό που ονομάζεται "εικόνα". Δλδ τι δείχνει και περνάει στους άλλους,στον εξωτερικό κόσμο.
Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σου,οι πιθανές απαντήσεις μπορει να ειναι: 1) γιατι δε ξέρουμε τι θελουμε και 2) ο φόβος. Φοβόμαστε και αντιδρούμε άσχημα, συχνά ακατανόητο στους άλλους.
Επίσης: θέατρο = μάσκα = εικόνα προς τους άλλους (κι οχι το πραγματικό πρόσωπο).
Ελπίζω να σου φώτισα κάπως τα πράγματα. Μην απογοητεύεσαι όμως τόσο εύκολα.
επίσης ολο αυτό που περιγράφεις με οδηγεί στις κάτωθι σκέψεις:
-δεν έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε ήττες κι απορρίψεις
-κρυβουμε αυτό που νοιώθουμε γιατί θεωρούμε ότι μάλλον δεν είναι
αποδεκτό απο τους άλλους (άσχετα αν η κρίση μας είναι σωστή ή όχι)
-προβαλλουμε άλλη εικόνα από την πραγματική μας επειδή θεωρούμε ότι αυτή
η άλλη εικόνα θα μας κάνει αποδεκτούς κι άρα λιγότερο μόνους.Η
αυτοεκτίμηση κι η εκόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας κινούνται σε
αρνητικά επίπεδα
-δεν εχουμε μάθει να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας δεν είμαστε ή δεν
αισθανόμαστε αρκετά δυνατοί΄να τον υπερασπιστουμε άρα προβάλλουμε εκείνη
την εικόνα που θεωρούμε ότι μας εθέτει σε λιγότερους κινδύνους
-δεν εχουμε μάθει να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας δεν είμαστε ή δεν
αισθανόμαστε αρκετά δυνατοί΄να τον υπερασπιστουμε άρα προβάλλουμε εκείνη
την εικόνα που θεωρούμε ότι μας εθέτει σε λιγότερους κινδύνους
γιατί είμαστε ανασφαλείς κ εγωιστές μαζί...γιατί νομίζουμε ότι κανείς δεν αισθάνεται τόσο δυνατά όσο εμείς...γιατί δεν καλλιεργούμε την ενσυναίσθηση μας...γιατί βυθιζόμαστε στο εγώ μας ...ενώ η αγάπη ζητάει να το υπερβείς....
άσε στην θεωρία όλοι καλοί είμαστε...στην πράξη όμως ... άντε καλημέρες...
Διότι κάναμε νύξεις οι οποίες έπεσαν στο κενό. Τουτέστιν διαισθανθήκαμε, σκεφτήκαμε & καταλήξαμε ότι τα συναισθήματά μας δεν θα τύχουν αποδοχής.
Ρίχνεις ένα δόλωμα & πάει αδιάβαστο. Για ποιό λόγο να συνεχίσεις να χτυπάς το κεφάλι σου σε τοίχο? Το κάνεις γαργάρα και προχωράς.
Time works for everything. Timing on the other hand is a miracle!
Από εγωϊσμό;
Από εγωϊσμό υποθέτω..
Ίσως να μην είμαι η πιο κατάλληλη να απαντήσω όμως, μιάς και ποτέ δεν έχω φοβηθεί να δείξω αυτό που αισθάνομαι, απλά όταν δεν υπάρχει ανταπόκριση σταματάω να το δείχνω και κάποια στιγμή μου περνάει κιόλας το να το αισθάνομαι.
Όσο αφορά όλα τα άλλα φαντάζομαι ότι η γνώμη των άλλων μας ενδιαφέρει ανάλογα το άτομο και το κατά πόσο το υπολογίζουμε.. Επίσης υπάρχει μια γενική τάση να μας ενοχλεί κυρίως ότι είναι αλήθεια.. Οπότε να ένας ακόμη λόγος!
Τώρα για το προτελευταίο ερώτημα του γιατί φερόμαστε απαίσια σε αυτό που ποθούμε δεν ξέρω να σου απαντήσω, εγώ πάντως όταν φέρομαι άσχημα συνήθως το κάνω για να ''δοκιμάσω'' τον άλλον, γενικότερα έχω μια τάση να φτάνω τους άλλους στα όρια τους προκειμένου να δω το κατά πόσο ενδιαφέρονται.. Σαν τεστ ένα πράγμα..!!
Κι όσο για το τελευταίο ερώτημα, όταν λες : ''γιατί παίζουμε θέατρο;'' τι ακριβώς εννοείς; Φαντάζομαι ότι εξυπηρετεί κι αυτό κάποιες καταστάσεις;
ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ?
Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σου,οι πιθανές απαντήσεις μπορει να ειναι: 1) γιατι δε ξέρουμε τι θελουμε και 2) ο φόβος. Φοβόμαστε και αντιδρούμε άσχημα, συχνά ακατανόητο στους άλλους.
Επίσης: θέατρο = μάσκα = εικόνα προς τους άλλους (κι οχι το πραγματικό πρόσωπο).
Ελπίζω να σου φώτισα κάπως τα πράγματα. Μην απογοητεύεσαι όμως τόσο εύκολα.
-δεν έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε ήττες κι απορρίψεις
-κρυβουμε αυτό που νοιώθουμε γιατί θεωρούμε ότι μάλλον δεν είναι
αποδεκτό απο τους άλλους (άσχετα αν η κρίση μας είναι σωστή ή όχι)
-προβαλλουμε άλλη εικόνα από την πραγματική μας επειδή θεωρούμε ότι αυτή
η άλλη εικόνα θα μας κάνει αποδεκτούς κι άρα λιγότερο μόνους.Η
αυτοεκτίμηση κι η εκόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας κινούνται σε
αρνητικά επίπεδα
-δεν εχουμε μάθει να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας δεν είμαστε ή δεν
αισθανόμαστε αρκετά δυνατοί΄να τον υπερασπιστουμε άρα προβάλλουμε εκείνη
την εικόνα που θεωρούμε ότι μας εθέτει σε λιγότερους κινδύνους
-δεν εχουμε μάθει να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας δεν είμαστε ή δεν
αισθανόμαστε αρκετά δυνατοί΄να τον υπερασπιστουμε άρα προβάλλουμε εκείνη
την εικόνα που θεωρούμε ότι μας εθέτει σε λιγότερους κινδύνους
άσε στην θεωρία όλοι καλοί είμαστε...στην πράξη όμως ... άντε καλημέρες...
Ρίχνεις ένα δόλωμα & πάει αδιάβαστο. Για ποιό λόγο να συνεχίσεις να χτυπάς το κεφάλι σου σε τοίχο? Το κάνεις γαργάρα και προχωράς.
Time works for everything.
xoxo
Από εγωϊσμό υποθέτω..
Ίσως να μην είμαι η πιο κατάλληλη να απαντήσω όμως, μιάς και ποτέ δεν έχω φοβηθεί να δείξω αυτό που αισθάνομαι, απλά όταν δεν υπάρχει ανταπόκριση σταματάω να το δείχνω και κάποια στιγμή μου περνάει κιόλας το να το αισθάνομαι.
Όσο αφορά όλα τα άλλα φαντάζομαι ότι η γνώμη των άλλων μας ενδιαφέρει ανάλογα το άτομο και το κατά πόσο το υπολογίζουμε.. Επίσης υπάρχει μια γενική τάση να μας ενοχλεί κυρίως ότι είναι αλήθεια..
Τώρα για το προτελευταίο ερώτημα του γιατί φερόμαστε απαίσια σε αυτό που ποθούμε δεν ξέρω να σου απαντήσω, εγώ πάντως όταν φέρομαι άσχημα συνήθως το κάνω για να ''δοκιμάσω'' τον άλλον, γενικότερα έχω μια τάση να φτάνω τους άλλους στα όρια τους προκειμένου να δω το κατά πόσο ενδιαφέρονται.. Σαν τεστ ένα πράγμα..!!
Κι όσο για το τελευταίο ερώτημα, όταν λες : ''γιατί παίζουμε θέατρο;'' τι ακριβώς εννοείς; Φαντάζομαι ότι εξυπηρετεί κι αυτό κάποιες καταστάσεις;