κιο Ποσειδώνας ολο & πλησιάζει τη Σεληνούλα μας, κιη Ελλάδα ολοένα αποσυντίθεται, & οι πλανήτες κατακλύουν τον ηλιακό μας 4ο... & μ' έχουν κατακλύσει συναισθήματα & αναμνήσεις.. Και ήμουν απ'τα παιδιά που πρόλαβαν να ζήσουν θέλοντας & μη κάποια στοιχεία της παράδοσης & να τρέξω & να παίξω & να ονειρευτώ σ'αυτά τα ονειρικά τοπία που διαθέτει αυτή η ρημαδιασμένη χώρα, με το μοναδικό χαρακτήρα, & ασχέτως πεποιθήσεων, ασχέτως προβληματισμών, ασχέτως γνώμης για τισ πολιτικές καταστάσεις, σκέφτομαι αυτές τις μέρες τη χώρα μας αναμεμειγμένη με την ατμόσφαιρα των παιδικών μου χρόνων & βουρκώνω. So...

Λίγη ατμοσφαιρική μουντίλα αφιερωμένη στο χειμώνα που μας πέρασε, & για μια ακόμη φορά δεν πήγα κανένα πολυπόθητο ταξιδάκι.. :

Λίγο χιουμοράκι αφιερωμένο στην ανοιχτόκαρδη τσαντίλα μας, :

Και 2 αριστουργηματικά κομμάτια λόγου, ενός απ' τους αγαπημένους μου Έλληνες δημιουργούς ever... Για να μην ξεχνιόμαστε εμείς, & για να 'χουν την ευκαιρία κάποιοι εμπνευσμένοι ονειροπόλοι ανοιχτόμυαλοι ξένοι να νοιώσουν τί σημαίνει Ελλάδα... αν.. όποτε...

ένα για το πρωί :

κι ένα για το βράδι :

για πάντα στην καρδιά μας :