όποιος έχει θέματα να πάει σε ψυχολόγο. και εγώ όταν μου λένε κάτι τέτοιο απαντώ"τί να το κάνω που έχω δίκιο; πού να τόβρω; θα προτιμούσα νάχω άδικο.." Το τί κυκλοφορεί εκεί έξω πράγματι με τρομάζει
Το άλλαξα λίγο το κείμενο διότι ίσως ήταν λίγο δυσνόητο.
Και να μην το θέλω βρε καρχαρία μου, το σκύβω. χαχαχαχα Ειλικρινά δεν το έχω αυτό με το χάπι πρέπει να το διδαχθώ, πως να το κάνω που φορτώνω γρήγορα;;;
αυτή η διάσταση μεταξύ λόγων και πράξεων είναι τρομερή κατάσταση....η οποία μου την δίνει...γιατί όταν τα λόγια δεν ακολουθούνται από πράξεις θεωρώ ότι ο άλλος με κοροιδεύει.
στο τελευταίο επεισόδιο επειδή θεώρησα ότι είχα δίκιο και ότι είχα υποχωρήσει και συμβιβαστεί αρκετά την έκανα με ελαφρά. δύσκολο αλλά απαραίτητο ακόμα και με άτομα που εκτιμούσες......
Ανησυχώ και στεναχωριέμαι διότι χάνω ατομα που αγαπώ ή εκτιμώ ή συμπαθώ. Ενώ φαίνεται να είναι επιλογή μου δεν είναι ακριβώς μιας και όταν ακούω συνεχώς αυτό το "έχεις δίκιο αλλά..." καταλαβαίνω πως δε με παίρνει. Νιώθω πως δε νιώθει ο συνομιλητής μου τον προβληματισμό μου αντίθετα γίνεται τούμπα στη συζήτηση και πρέπει να γίνω αποδέκτης του δικού του προβληματισμού, να καταλάβω, να νιώσω κάτι που για μένα δε μοιάζει λογικό... Διότι ακριβώς όπως είπε η mini στα λόγια όλα μπορεί να είναι όμορφα στην πράξη όμως;; Είμαι βαθιά στεναχωρημένος...
αν μπορω να πω και εγω τη γνωμη μου,η κουβεντα΄εχεις δικιο αλλα΄λεγεται σε δυο περιπτωσεις.μια αυτη που αναφερατε παραπανω που χειριζεται τον συνομιλητη δημιουργωντας κλιμα αποδοχης του αντιλογου αλλα και σε μια δευτερη...οταν το ενα μελος ειναι πλαστικο και με πολλες γωνιες και ο συνομιλητης προσπαθει να μη το εξοργισει για μια ακομα φορα,παρουσιαζει ετσι αυτο που θελει να πει για να μπορεσει για μια φορα να εισακουστει.ειναι το γνωστο¨οταν πας στο καθηγητη σου να σου πει γιατι σε εκοψε και δεις το γραπτο θα του πεις:ειχατε δικιο αλλα και εγω ομως το εννοουσα με τον ενα τον αλλο τον τριτο τροπο¨....
Κι εγώ έχω αυτήν την τακτική, παλαιότερα την είχα περισσότερο. Τώρα που δούλεψα τον λόγο μου όμως αντί να το κάνω πιο εύκολα μετά στεναχωριέμαι περισσότερο. Ειδικά αν έχω καψουρευτεί, ερωτευθεί ή αν έχω εκτιμήσει βαθιά ένα άτομο. Διότι αισθάνομαι πως χάνω ένα κομμάτι μου και πως ποτέ πια δε θα είναι όπως πριν τα πράγματα. Η μαλακία μου είναι πως πιστεύω σε ένα Γαμημένο Πάντα που βλέπω πως δεν υπάρχει τελικά...
Nes έχεις δίκιο. Σωστή η παρατήρηση σου... Πως διαχωρίζεται η μια από την άλλη περίπτωση; Πως καταλαβαίνεις να διαχωρίσεις αυτό από τον συναισθηματικό εκβιασμό και στο τέλος αρκεί να το ξεχωρίσεις;; Αν στεναχωριέσαι δεν πρέπει να αποχωρήσεις; Κι αν αποχωρήσεις αγαπάς τον εαυτό σου ή είσαι ένας εγωιστής;
Βρε moisture διαβάζεις ό,τι θες ή μου φαίνεται; Γράφω "Τι στο καλό κάνω λάθος και γίνεται αυτό;" και μου λες φταίνε τα άλλα άτομα... Σου είπα η ίδια όψη για έναν άντρα είναι κακή αλλά για μια κοπέλα είναι γαμάτη σύμφωνα με τα λεγόμενα σου.
α ρε geaql...ωραιο γκομενακι!!!
παλι τα ιδια θα γραφουμε?!!
βαρεθηκα ωρε!!
κοιτα τη σεληνη σου, τον αρη σου(με ποσειδωνα)κ τον κρονο σου στην ακμη του 2ου.
"Τον τελευταίο καιρό παίρνω συνέχεια αυτήν την απάντηση. Παλαιότερα που
απλά θύμωνα μου έλεγαν όλοι πως είμαι άδικος, σκληρός και παράξενος, πως
νευριάζω συνέχεια χωρίς λόγο και πως είμαι υπερβολικός."
η δευτερη περιπτωση συμβαινει αν ο αλλος νιωθει φοβο.αν δε μπορει να πει ελευθερα τη γνωμη του,αν νιωθει οτι μειωνεται...αυτο θα το καταλαβεις αν με πολυ γλυκο τροπο του ζητησεις να σου πει απλα πως νιωθει για σενα,ελευθερα και λεγοντας του οτι δεν θα τον κρινεις σε τιποτα απλα τον ρωτας για να γινεις και εσυ καλυτερος συνομιλητης και καλυτερος ανθρωπος.εκει θα δεις την απαντηση.αν ειναι ¨δε φταις εσυ η φαντασια μου τα φταιει και αλλα λογια να αγαπιομαστε,θα αφησεις να ολοκληρωσει για να εισαι σιγουρος οτι δεν εκανες λαθος στη κριση,θα πεις ενα απλο δε ταιριαζουμε και καλη καρδια και ετσι εχεις ηρεμησει και εσυ αφου εξαλειφεις οσο γινεται τον κινδυνο της αδικιας.αν ομως σου πει οτι δε τολμα να πει τη γνωμη του,οτι νιωθει παροπλισμενος κλπ,εκει τον ακους και γινεσαι πραγματικα καλυτερος ανθρωπος,αλλαζοντας τη συμπεριφορα σου..
η εποχη που ζουμε ειναι ιδιαιτερα δυσκολη και οι συζητησεις γινονται σε διαφορετικο επιπεδο απο οτι πριν.οποιος αγχωνοταν πλεον φοβαται και οποιος ηταν πιο ισχυρη προσωπικοτητα πλεον γινεται συχνα δεσποτικος.το φιναλε?ολοι νιωθουμε πληγωμενοι και μονοι....αρα?καποιος πρεπει να ανοιξει διοδο επικοινωνιας και αυτος που κανει πισω ειναι καλυτερα να ειναι ο ισχυρος....οπως και να εχει μια τετοια συζητηση θα σου βγει σε καλο οποιο και να ειναι το αποτελεσμα αυτης.
Μα βρε moisture δουλεύω με τον εαυτό μου, προσπαθώ δηλαδή να βρω άκρη. Παλαιότερα ναι θύμωνα και έκανα καυγά και δεν εξέφραζα τι με ενοχλούσε με αποτέλεσμα πράγματι να δείχνω παράξενος. Πλέον το εκφράζω και έχει διαφορά, δηλαδή αυτή η αντίθεση που λες παλιά ναι έπαιζε. Εφόσον όμως τώρα και τα άτομα που με θυμώνουν λένε "Έχεις δίκιο αλλά..." σημαίνει πως κάτι έχω αλλάξει μεν αλλά κάτι πάλι είναι λάθος. Επίσης ωραίες οι όψεις, έστω πως είναι έτσι που σου έχω ξαναπεί πως σε μερικά πέφτει μέσα (είμαι νευρικό άτομο πράγματι) πως αλλάζω αυτές τις ροπές;
αυτος ο ανθρωπος ειναι ο κακος μου εαυτος το εχω παρατηρησει...μονο που ελπιζω να μην ειναι του τυπου:να παρω γαριδακια?η΄πατατακια?γαριδακια?πατατακια?και μας πηρε το βραδυ....moisture666 moisture666
Nes σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα, με βοηθάει πάρα πολύ. Θα μπορούσες να μου αναλύσεις αυτό εδώ το κομμάτι; Θέλω να εντυπωθεί στο μυαλό μου για αυτό στο ζητάω για να το κατανοήσω με ακρίβεια.
"δε φταις εσυ η φαντασια μου τα φταιει και αλλα λογια να αγαπιομαστε,θα αφησεις να ολοκληρωσει για να εισαι σιγουρος οτι δεν εκανες λαθος στη κριση,θα πεις ενα απλο δε ταιριαζουμε και καλη καρδια και ετσι εχεις ηρεμησει και εσυ αφου εξαλειφεις οσο γινεται τον κινδυνο της αδικιας.αν ομως σου πει οτι δε τολμα να πει τη γνωμη του,οτι νιωθει παροπλισμενος κλπ,εκει τον ακους και γινεσαι πραγματικα καλυτερος ανθρωπος,αλλαζοντας τη συμπεριφορα σου"
βρισκεις ενα ομορφο κοριτσακι, της παιρνεις ενα ομορφο φουστανακι, κανεις τρελο σεξακι, πας μαζι της διακοπες το καλοκαιρι σε νησακι, οταν γυρισετε για να μην σου γκρινιαζει της φερνεις ενα ομορφο σκυλακι(τζεμινι86) κ πετας(κατα λαθος) τη πεθερα σου...απο το μπαλκονακι!
να κανεις αυτο ακριβως που εκανες τωρα με μενα!να μην αφησεις περιθωριο αμφισβητησης οτι δε καταλαβες τον συνομιλητη,και αν δε καταλαβαινεις να ξαναρωτας,μεχρι να μπορεσεις να κατανοησεις τον τροπο σκεψης του.αν δεις ενα συμφεροντολογο που κινει τον αντιλογο του γυρω απο το εγω του και εχει δικαιολογιες τις οποιες δε θα μπορουσες να τις δεχθεις απο κανεναν ανθρωπο,θα το καταλαβεις και θα δεις οτι δε θα στενοχωρεθεις ουτε θα θυμωσεις,απλα θα φυγεις.αν ομως δεις εναν ανθρωπο που με περιστροφες και λιγα λογακια σου λεει οτι δε μπορει να πει τη γνωμη του η΄τη λεει και παει χαμενη,τοτε εχεις θεματακι....κοιτα,το να κανει ενδοσκοπηση ενας εγωιστης ειναι δυσκολο πραγμα...αλλα θυμισου ενα...δε θα χασεις δυναμη,θα κερδισεις...
χαχαχα ευχαριστώ moisture για τη συμβουλή. Θα τη λάβω σοβαρά υπόψη. Αλήθεια λέω. Καλό απόγευμα εύχομαι.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Nes. Η αλήθεια είναι πως μετά το αλλά προβάλλεται το πρόβλημα του άλλου με αποτέλεσμα να μην έχω επιλογές. Στις σπάνιες φορές που συνέβη το δεύτερο θυμάμαι πως απλά απομακρύνθηκα ελαφριά για να αποστασιοποιηθώ. Μετά επανήλθα από λίγο με νέες βάσεις.
Πάντα όμως, στεναχωριέμαι. Δηλαδή αυτό που γράφεις πως δε θα θυμώσεις σε μένα δε γίνεται, στεναχωριέμαι και θυμώνω δυστυχώς. Αν περιορίσω τον θυμό αυξάνεται η στεναχώρια αν περιορίσω τη στεναχώρια αυξάνεται ο θυμός. Εκεί έχω προβληματισμό διότι δε θέλω να κάνω τόσο ζημιά στον εαυτό μου με τόσο άσχημα συναισθήματα.
προσπαθωντας να ελεγξεις τον εαυτο σου και το βαθος,μηκος,πλατος των συναισθηματων σου καταντας απανθρωπος,υπανθρωπος η απλα αστειος,αναλογα με τη δυναμικη και το εκτοπισμα σου...οποτε,ασε λιγο τα πραγματα να παρουν το δρομο τους...και αν στενοχωρεθεις τι εγινε?ο θυμος ειναι κατι που θα περιοριστει με τα χρονια...
Αν στεναχωρηθώ δυστυχώς επηρεάζονται όλοι οι τομείς, επαγγελματικά, οικογενειακά.. Κατά περίπτωση βέβαια, αν π.χ. συμβεί κάτι με έναν φίλο και ταυτόχρονα τρέχει ένα οικογενειακό θέμα αυτόματα επηρεάζεται χειρότερα το οικογενειακό ενώ σε άλλη περίπτωση θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Αυτό συμβαίνει ανάλογα με τη σοβαρότητα του 2ου θέματος έχω εντοπίσει. Αυτό με στεναχωρεί όταν με στεναχωρεί. Ίσως σε αυτό φταίει η τελειομανία μου βέβαια και απαιτώ να κρατήσω 10 καρπούζια σε μια μασχάλη πράγμα που δε γίνεται.
Ο θυμός σοβαρά φεύγει; Ελπίζω να μη γίνω ένας μουντρούχος τρελός γέρος. χαχαχα
ναι...αυτο δε παιζει στη ζωη γιατι τα προβληματα δυστυχως δεν ερχονται ποτε οργανωμενα...η αντιδραση που μου περιγραφεις δεν ειναι απο τελειομανια ειναι ελαφρως ανωριμη...ειναι σα τα παιδακια που οταν δε καταφερνουν ενα παιχνιδι,η που θα το σπασουν,η που θα χτυπιουνται στο πατωμα...οποτε τι χρειαζεται?συνεχη επαφη με το αντικειμενο ωστε να επελθει η επιθυμητη απευαισθητοποιηση.κοινως,θα τη φας μια δυο πεντε δεκα στο τελος θα σου φαινεται χαδακι απο ανοιξιατικο αερα....!!!!
Geaql σκεφτηκες να μην δινεις τοσο σημασια σε καποια θεματα ...?
Οταν τα εκφραζεις με τον θυμο σου ξεσπας σωστα...?Ηρεμεις θα ελεγα γιατι το ειπες και εφυγε ...Για μενα προσωπικα η ενδοσκοπηση που ξεκινησες να κανεις ειναι οτι καλυτερο.Αλλα επισης σκεψου επειδη εγραψες αυτη την φραση "χανω καποια κομματια μ" ισως θα ηταν καλυτερα να χασεις καποια για να γεμισουν με ατομα που θα σε κανουν να νιωθεις διαφορετικα ....
Οσο για το παντα που λες οτι δεν ισχυει ισως και να ισχυει φιλε μ αναλογα με τις επιλογες μας ...
Δεν μπορουμε ετσι και αλλιως να ταιριαζουμε με ολους αλλα σιγουρα μπορουμε να βρουμε καποιους/καποιες που θα ταιριαζουμε περισσοτερο ...
Nes χαχαχαχα με έκανες και γέλασα. Ισχύει αυτό όμως; Σκέφτομαι δηλαδή πως ναι π.χ. μπορεί να δουλεύουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας και ενώ έχουμε φτάσει στο πικ παθαίνουμε ένα ατύχημα. Π.χ. ο άλλος δουλεύει έντονα την αυτοπεποίθηση του, πράγματι έχει φτάσει σε υψηλό λέβελ και τσουπ παθαίνει ένα ατύχημα και ακινητοποιείται. Η αυτοπεποίθηση του καταρρακώνεται. Αυτό λοιπόν δε ξέρω αν δείχνει πως με 5-10 χαστούκια διορθώνεται μιας και μοιάζει με δεξαμενή που γεμίζει αλλά και αδειάζει.
Infernal παλιά όχι, οφείλω να ομολογήσω πως παλιά ο θυμός μου ήταν τόσο μεγάλος μιας και δεν ήξερα να εκφραστώ λεκτικά που τα ισοπέδωνα όλα. Πλέον όμως δε βρίζω, δε φωνάζω, δεν ουρλιάζω. Καλά τα κάνω και αυτά αλλά όχι τόσο. :Ρ Ξέρω πως μπορώ να αναλύσω τα συναισθήματα μου όχι απαραίτητα να τα διαχειρισθώ, άρα ο θυμός θα γίνει λέξεις και εκεί θα προσπαθήσω απλά να επικοινωνήσω το πρόβλημα. Αυτός βέβαια είναι και ένας λόγος απομάκρυνσης συνήθως σε σοβαρά θέματα ώστε να μην προβάλλω κακό εαυτό. Εκεί υπάρχει έλεγχος δηλαδή πλέον.
Φοβάμαι πως δεν έχω δουλέψει αυτό το άλλο που αναφέρεις μετά. Ενώ δηλαδή έχω μάθει να είμαι μοναχικός τύπος, φοβάμαι τη μοναξιά. lol Δε ξέρω πως λειτουργεί αυτό σίγουρα όμως έχει να κάνει πως θέλω να με αγαπάνε και να είμαι αρεστός ή κάτι τέτοιο. Αυτόματα αυτό με κάνει υποχωρητικό μέχρι που φτάνω στα όρια μου. Όταν φτάνω εκεί διαχειρίζομαι τον θυμό μου λεκτικά αλλά νιώθω περικυκλωμένος και απίστευτα πιεσμένος. Κι εκεί έρχεται η ρήξη. Αναγνωρίζω πως κάνω λάθη, ίσως δε βάζω σαφή όρια απλά θεωρώ πως όταν έχεις μια διαπροσωπική σχέση με αληθινή εκτίμηση με αληθινά συναισθήματα τα όρια εξυπακούονται, δεν τα βάζω εγώ.
λοιπόν θα συμφωνήσω ότι ο θυμός πρέπει να εκφράζεται με λόγια. προσοχή όμως γιατί και τα λόγια μπορούν να κόψουν σαν ξυράφι. αφού όμως εκφράζεις τον θυμό σου γιατί φοβάσαι να μην βγει ο κακός σου ευατός; δεν είναι μέρος σου και αυτός; δεν είναι υποκριτικό να τον κρύβεις;
Η μοναξιά νομίζω ότι δεν συνάδει με το ανθρώπινο είδος. Οκ είναι μία ιστορία να μπορείς να την διαχειριστείς αλλά θεωρώ ότι κανένας δεν αγαπά την μοναξιά. Σε στιγμές περισυλλογής οκ αλλά να είσαι αγκαζέ μαζί της .....Επίσης όλοι θέλουν να βρούν κάποιον που να τους αγαπάει και να τους νοιάζεται αλλά δεν πρέπει για αυτόν τον σκόπό να φτάνουμε στο άλλο άκρο...να μας πατάνε συνέχεια μέχρι εκεί που αντέχουμε. Γιατί έτσι δεν δείχνεις τον πραγματικό σου ευατό και όταν αντιδράς ο άλλος βλέπει μπροστά του κάποιον ξένο. Άσε που είναι άδικο και για σένα...
Δε φοβάμαι μη μου βγει ο κακός μου εαυτός mini. Πιέζομαι διότι πάω να πω το πρόβλημα που με απασχολεί και πλέον φαίνεται το εκφράζω σωστά και παίρνω την απάντηση πως είμαι σωστός ΟΜΩΣ, ΑΛΛΑ, ΜΑ, ΑΠΛΑ πρέπει να καταπιέσω το πρόβλημα μου διότι υπάρχει άλλο πρόβλημα από την απέναντι πλευρά. Εγώ φανταζόμουν πως οι άνθρωποι συζητάνε, αγγίζονται, φτιάχνουν γιοφύρια, δε δίνουν με τις βαριοπούλες σφυριές σε κάθε κολόνα που χτίζεται.
Εκεί λοιπόν μπαίνει το συναίσθημα διότι ναι αγαπάς τον εαυτό σου, αν σταθείς καταπιέζεσαι αν φύγεις σε αγαπάς ή είσαι εγωιστής κ.τ.λ. και πότε καταλαβαίνεις πως εξαντλήθηκαν τα περιθώρια όταν δεν αντέχεις άλλο την πίεση;
Πολύ ψύχραιμα πάντως το πήρα σε ότι αφορά τον θυμό μου μια φορά που υπήρξε ανηθικότητα και έτσι όλο ήταν πλεον απροκάλυπτο όμως όπως εξήγησα εκεί βγαίνει η στεναχώρια μου έντονη.
τα όρια είναι προσωπικά. ο καθένας έχει τις δικές του αντοχές. οπότε δεν μπορώ να σου πω μετά τις τρεις φορές φύγε κλπ. ο καθένας κάνει την υπομονή που θεωρεί ότι μπορεί να κάνει. φτάνει βέβαια να μην θίγεται η αυτοεκτίμησή του και ο αυτοσεβασμός του. αν θες μία δεύτερη γνώμη συζητάς το θέμα με έναν φίλο σου να σου πει και αυτός τη γνώμη του.
και είναι φυσικό νομίζω ακόμη και εάν ο άλλος είναι μαλάκας και το φταίξιμο δεν ήταν δικό μας να μας πιάνουν οι μαύρες μας...
xaxaxax εσυ ψαράκι έχεις σχέσεις πάθους με τα αιγοκεράκια και το ξέρεις!! PPP
Εκεί εστιάζω mini και μήπως υπεκφεύγω, μήπως δηλαδή μετατρέπω σε θετικά τα αρνητικά σημάδια για να προχωράω με αποτέλεσμα να επιλέγω στο τέλος και αυτό που γίνεται. Δηλαδή σίγουρα φέρω ευθύνη, δε ρίχνω τις ευθύνες στους άλλους. Σε ευχαριστώ πολύ που με βοήθησες. :*
Έχεις δίκιο αλλά...
http://www.aristofunnies.gr/wp-content/uploads/2010/12/photo-12.jpeg
Και να μην το θέλω βρε καρχαρία μου, το σκύβω. χαχαχαχα Ειλικρινά δεν το έχω αυτό με το χάπι πρέπει να το διδαχθώ, πως να το κάνω που φορτώνω γρήγορα;;;
mini και μετά; Αποχωρείς;
στο τελευταίο επεισόδιο επειδή θεώρησα ότι είχα δίκιο και ότι είχα υποχωρήσει και συμβιβαστεί αρκετά την έκανα με ελαφρά. δύσκολο αλλά απαραίτητο ακόμα και με άτομα που εκτιμούσες......
όταν δύο άτομα μιλάνε δεν σημαίνει ότι ακούει ο ένας τον άλλον
mini...εχεις οψεις κρονου με φωτα?!
παλι τα ιδια θα γραφουμε?!!
βαρεθηκα ωρε!!
κοιτα τη σεληνη σου, τον αρη σου(με ποσειδωνα)κ τον κρονο σου στην ακμη του 2ου.
http://www.stardome.gr/tribes/capricorn/31344/comments.html#c718984
απλά θύμωνα μου έλεγαν όλοι πως είμαι άδικος, σκληρός και παράξενος, πως
νευριάζω συνέχεια χωρίς λόγο και πως είμαι υπερβολικός."
εγω το εγραψα μωρη γιδα?!!!
η εποχη που ζουμε ειναι ιδιαιτερα δυσκολη και οι συζητησεις γινονται σε διαφορετικο επιπεδο απο οτι πριν.οποιος αγχωνοταν πλεον φοβαται και οποιος ηταν πιο ισχυρη προσωπικοτητα πλεον γινεται συχνα δεσποτικος.το φιναλε?ολοι νιωθουμε πληγωμενοι και μονοι....αρα?καποιος πρεπει να ανοιξει διοδο επικοινωνιας και αυτος που κανει πισω ειναι καλυτερα να ειναι ο ισχυρος....οπως και να εχει μια τετοια συζητηση θα σου βγει σε καλο οποιο και να ειναι το αποτελεσμα αυτης.
moisture666
"δε φταις εσυ η φαντασια μου τα φταιει και αλλα λογια να αγαπιομαστε,θα αφησεις να ολοκληρωσει για να εισαι σιγουρος οτι δεν εκανες λαθος στη κριση,θα πεις ενα απλο δε ταιριαζουμε και καλη καρδια και ετσι εχεις ηρεμησει και εσυ αφου εξαλειφεις οσο γινεται τον κινδυνο της αδικιας.αν ομως σου πει οτι δε τολμα να πει τη γνωμη του,οτι νιωθει παροπλισμενος κλπ,εκει τον ακους και γινεσαι πραγματικα καλυτερος ανθρωπος,αλλαζοντας τη συμπεριφορα σου"
μετα.....ισιωσες σου λεωωωωωωωωωωωωωωω!!!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Nes. Η αλήθεια είναι πως μετά το αλλά προβάλλεται το πρόβλημα του άλλου με αποτέλεσμα να μην έχω επιλογές. Στις σπάνιες φορές που συνέβη το δεύτερο θυμάμαι πως απλά απομακρύνθηκα ελαφριά για να αποστασιοποιηθώ. Μετά επανήλθα από λίγο με νέες βάσεις.
Πάντα όμως, στεναχωριέμαι. Δηλαδή αυτό που γράφεις πως δε θα θυμώσεις σε μένα δε γίνεται, στεναχωριέμαι και θυμώνω δυστυχώς. Αν περιορίσω τον θυμό αυξάνεται η στεναχώρια αν περιορίσω τη στεναχώρια αυξάνεται ο θυμός. Εκεί έχω προβληματισμό διότι δε θέλω να κάνω τόσο ζημιά στον εαυτό μου με τόσο άσχημα συναισθήματα.
Ο θυμός σοβαρά φεύγει; Ελπίζω να μη γίνω ένας μουντρούχος τρελός γέρος. χαχαχα
http://www.youtube.com/watch?v=OPwcOUhQdHA
Οταν τα εκφραζεις με τον θυμο σου ξεσπας σωστα...?Ηρεμεις θα ελεγα γιατι το ειπες και εφυγε ...Για μενα προσωπικα η ενδοσκοπηση που ξεκινησες να κανεις ειναι οτι καλυτερο.Αλλα επισης σκεψου επειδη εγραψες αυτη την φραση "χανω καποια κομματια μ" ισως θα ηταν καλυτερα να χασεις καποια για να γεμισουν με ατομα που θα σε κανουν να νιωθεις διαφορετικα ....
Οσο για το παντα που λες οτι δεν ισχυει ισως και να ισχυει φιλε μ αναλογα με τις επιλογες μας ...
Δεν μπορουμε ετσι και αλλιως να ταιριαζουμε με ολους αλλα σιγουρα μπορουμε να βρουμε καποιους/καποιες που θα ταιριαζουμε περισσοτερο ...
Nes χαχαχαχα με έκανες και γέλασα. Ισχύει αυτό όμως; Σκέφτομαι δηλαδή πως ναι π.χ. μπορεί να δουλεύουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας και ενώ έχουμε φτάσει στο πικ παθαίνουμε ένα ατύχημα. Π.χ. ο άλλος δουλεύει έντονα την αυτοπεποίθηση του, πράγματι έχει φτάσει σε υψηλό λέβελ και τσουπ παθαίνει ένα ατύχημα και ακινητοποιείται. Η αυτοπεποίθηση του καταρρακώνεται. Αυτό λοιπόν δε ξέρω αν δείχνει πως με 5-10 χαστούκια διορθώνεται μιας και μοιάζει με δεξαμενή που γεμίζει αλλά και αδειάζει.
Infernal παλιά όχι, οφείλω να ομολογήσω πως παλιά ο θυμός μου ήταν τόσο μεγάλος μιας και δεν ήξερα να εκφραστώ λεκτικά που τα ισοπέδωνα όλα. Πλέον όμως δε βρίζω, δε φωνάζω, δεν ουρλιάζω. Καλά τα κάνω και αυτά αλλά όχι τόσο. :Ρ Ξέρω πως μπορώ να αναλύσω τα συναισθήματα μου όχι απαραίτητα να τα διαχειρισθώ, άρα ο θυμός θα γίνει λέξεις και εκεί θα προσπαθήσω απλά να επικοινωνήσω το πρόβλημα. Αυτός βέβαια είναι και ένας λόγος απομάκρυνσης συνήθως σε σοβαρά θέματα ώστε να μην προβάλλω κακό εαυτό. Εκεί υπάρχει έλεγχος δηλαδή πλέον.
Φοβάμαι πως δεν έχω δουλέψει αυτό το άλλο που αναφέρεις μετά. Ενώ δηλαδή έχω μάθει να είμαι μοναχικός τύπος, φοβάμαι τη μοναξιά. lol Δε ξέρω πως λειτουργεί αυτό σίγουρα όμως έχει να κάνει πως θέλω να με αγαπάνε και να είμαι αρεστός ή κάτι τέτοιο. Αυτόματα αυτό με κάνει υποχωρητικό μέχρι που φτάνω στα όρια μου. Όταν φτάνω εκεί διαχειρίζομαι τον θυμό μου λεκτικά αλλά νιώθω περικυκλωμένος και απίστευτα πιεσμένος. Κι εκεί έρχεται η ρήξη. Αναγνωρίζω πως κάνω λάθη, ίσως δε βάζω σαφή όρια απλά θεωρώ πως όταν έχεις μια διαπροσωπική σχέση με αληθινή εκτίμηση με αληθινά συναισθήματα τα όρια εξυπακούονται, δεν τα βάζω εγώ.
λοιπόν θα συμφωνήσω ότι ο θυμός πρέπει να εκφράζεται με λόγια. προσοχή όμως γιατί και τα λόγια μπορούν να κόψουν σαν ξυράφι. αφού όμως εκφράζεις τον θυμό σου γιατί φοβάσαι να μην βγει ο κακός σου ευατός; δεν είναι μέρος σου και αυτός; δεν είναι υποκριτικό να τον κρύβεις;
Η μοναξιά νομίζω ότι δεν συνάδει με το ανθρώπινο είδος. Οκ είναι μία ιστορία να μπορείς να την διαχειριστείς αλλά θεωρώ ότι κανένας δεν αγαπά την μοναξιά. Σε στιγμές περισυλλογής οκ αλλά να είσαι αγκαζέ μαζί της .....Επίσης όλοι θέλουν να βρούν κάποιον που να τους αγαπάει και να τους νοιάζεται αλλά δεν πρέπει για αυτόν τον σκόπό να φτάνουμε στο άλλο άκρο...να μας πατάνε συνέχεια μέχρι εκεί που αντέχουμε. Γιατί έτσι δεν δείχνεις τον πραγματικό σου ευατό και όταν αντιδράς ο άλλος βλέπει μπροστά του κάποιον ξένο. Άσε που είναι άδικο και για σένα...
Εκεί λοιπόν μπαίνει το συναίσθημα διότι ναι αγαπάς τον εαυτό σου, αν σταθείς καταπιέζεσαι αν φύγεις σε αγαπάς ή είσαι εγωιστής κ.τ.λ. και πότε καταλαβαίνεις πως εξαντλήθηκαν τα περιθώρια όταν δεν αντέχεις άλλο την πίεση;
Πολύ ψύχραιμα πάντως το πήρα σε ότι αφορά τον θυμό μου μια φορά που υπήρξε ανηθικότητα και έτσι όλο ήταν πλεον απροκάλυπτο όμως όπως εξήγησα εκεί βγαίνει η στεναχώρια μου έντονη.
και είναι φυσικό νομίζω ακόμη και εάν ο άλλος είναι μαλάκας και το φταίξιμο δεν ήταν δικό μας να μας πιάνουν οι μαύρες μας...
Εκεί εστιάζω mini και μήπως υπεκφεύγω, μήπως δηλαδή μετατρέπω σε θετικά τα αρνητικά σημάδια για να προχωράω με αποτέλεσμα να επιλέγω στο τέλος και αυτό που γίνεται. Δηλαδή σίγουρα φέρω ευθύνη, δε ρίχνω τις ευθύνες στους άλλους. Σε ευχαριστώ πολύ που με βοήθησες. :*
Φυσικά με τα άτομα που συναστρέφεσαι.
Και η απορία της ημέρας.. γιατί ζητάς την συμβουλή ατόμων που δεν σε γνωρίζουν προσωπικα.. από το να το συζητήσεις με αυτούς που συναστρέφεσαι;