bercecero, tha mporousa na sou dwsw orismenous xaraktirismous gia ton krono wste na katalaveis ti mporei na simainei: einai o fovos, oi fovikes antidraseis, o periorismos, ta empodia, oi ypoxrewseis, h profylaxi, deixnei oti apaiteitai agwnas gia na pragmatopoiithoun oi filodoxies mas. Akoma kai ta thetika tou xaraktiristika (ypomoni, epimoni, sovarotita, logiki, wrimotita) tha mporouse kapoios na ta xaraktirisei periorismous. O kronos einai o daskalos pou mas leei me poion tropo (ennooume me agwna kai ypomoni/epimoni) tha epityxoume ton skoxo mas. O aigokerws anikei sta parormitika zwdia, ara o kronos erxetai kai vazei fragmous sthn energeia kai thn energitikotita tous, dialdi prospathei na kanei swsti organwsi ths energeias. To thetiko gia tous aigokerous einai oti o kronos einai o kyvernitis tou zwdiou, me apotelesma aytos o periorismos na einai emfyto stoixeio kai na mi xreiazetai na ginei toso entono pathima wste na katalixei se mathima. Filika, giath
bercecero, να προσθέσω σε αυτά που έγραψε ο giath ότι ο Κρόνος είναι ένας αυστηρός Δάσκαλος που δεν χαρίζεται αλλά δεν είναι άδικος. Ονομάζεται και Μέγας Θεριστής και το «ότι έσπειρες θερίζεις» άλλοι το τρέμουν κι άλλοι το περιμένουν πώς και πώς. Η ύπαρξη ορίων και μέτρου μας προστατεύει από την τρέλα. Για όλα τα πράγματα χρειάζεται χρόνος για να γίνουν, υπομονή και μεθοδολογία αλλιώς μένουν μόνο στα λόγια –επομένως όποιος θέλει «έργα» κι όχι «λόγια» χρειάζεται τη συνδρομή του Κρόνου. Το ότι ο Κρόνος συχνά δεν μας είναι ευχάριστος δεν ισοδυναμεί με το ότι είναι «κακός». Έρχεται να βάλει μια τάξη και να ξεκαθαρίσει ότι είναι άχρηστο στη ζωή μας, να μας κάνει πιο ώριμους –για αυτό ο Κρόνος λειτουργεί πολύ καλύτερα όσο μεγαλώνουμε. Το πώς εισπράττει ο καθένας την κρόνια ενέργεια εξαρτάται από το ταμπεραμέντο του – οι Αιγόκεροι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους θέλουν τον χρόνο τους (Κρόνο τους) για να δουλέψουν και να θεμελιώσουν κάτι που θα μείνει στο χρόνο κι αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί «αρνητικό».
pzar, kronos ston karkino: opws swsta leei o astrobro terp, symmazema synaisthimatiko, akampsia sthn ekdilwsi eyaisthisias, fovos gia exwterikeysi eswterikou kosmou, synexi mathimata gia diaxeirisi synaisthimatwn mesa vevaia apo pathimata ta opoia tha prepei na ginoun mathimata. Yparxei kai h alli opsi vevaia: entoni h kai parormitiki ekdilwsi synaisthimatwn me stoxo na min prolavei o kronos na se kleisi, na se pagideysei sta oria pou vazei. Einai mia morfi amynas, h opoia omws den mporei na apodwsei ta anamenomena mathimata tou kronou (xronou me alla logia apo tin apopsi oti xreiazetai epipmoni kai ypomoni).
Ας συνεισφέρω κι εγώ στο Συμπόσιο για τον Κρόνο. Οι κατά βάση δυσάρεστες εμπειρίες που συνδέονται με τον Κρόνο είναι προφανώς απαραίτητες όπως και εκπαιδευτικές σε πρακτικό όπως και σε ψυχολογικό επίπεδο- ο Κρόνος ονομάζεται και Συμπαντικός Δάσκαλος. Είτε χρησιμοποιούμε ψυχολογικές προσεγγίσει είτε μεταφυσική το γεγονός παραμένει ένα: οι άνθρωποι δεν αποκτάμε ελεύθερη βούληση παρά μόνο μέσα από την ανακάλυψη του εαυτού μας και δεν προχωράμε στην ανακάλυψη του εαυτού μας παρά μόνο αν πιεστούμε πάρα πολύ, πονέσουμε πάρα πολύ κι έτσι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να σκύψουμε και να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας. Παρόλο που ελάχιστοι αστρολόγοι βρίσκουν τον Κρόνο ευχάριστο φίλο όλοι συμφωνούν ότι η Κρόνεια εμπειρία είναι απαραίτητη. Όποιος έχει κάποια εποχή βιώσει επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις, απογοήτευση διάρκειας, φόβους, περιορισμούς, απαγορεύσεις, χωρισμούς, πόνο, αίσθηση αποτυχίας, αρρώστια, απελπισία και αφόρητη μοναξιά έχει βρεθεί κάτω από ισχυρές κρόνειες επιρροές. Συνήθως αυτές οι εμπειρίες είναι δυσανάλογα πιο δύσκολες από ότι θάπρεπε ή από ότι περιμένει κανείς και συνήθως ελάχιστα πράγματα μαθαίνουμε για τη σημασία τους ή για την εσωτερική αξία της εμπειρίας. Μόνο πως να προφυλασσόμαστε περισσότερο μαθαίνουμε και πως να γινόμαστε περισσότερο πρακτικοί. Όλος αυτός ο πόνος μόνο και μόνο για να γίνουμε επιφυλακτικοί και προσεκτικοί; Δεν υπάρχει τίποτα που να σιχαινόμαστε περισσότερο από το να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεών μας και της μοίρας μας παρόλο που όλοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ελεύθεροι. Και όταν αποφασίζουμε να αναλάβουμε την ευθύνη μας το κάνουμε με βαριά καρδιά, ονομάζουμε την εμπειρία εφιαλτική, βιαζόμαστε να τελειώσει η ανάληψη της ευθύνης μας μόλις η κρίση περάσει και ξαναγυρνάμε στα ίδια χωρίς να έχουμε μάθει απολύτως τίποτα. Τότε είναι που έρχεται το δεύτερο κύμα του πόνου. Αφού δεν έμαθες αναγκαστικά το μάθημα θα πρέπει να επαναληφθεί. Δεν γίνεται καθόλου συζήτηση για τη χρησιμότητα του Κρόνου. Μένοντας στα γεγονότα που αντιμετωπίζουμε ως παράλογα τη στιγμή που συμβαίνουν δεν μας μένει χρόνος για να δούμε τι σημαίνουν όλα αυτά τα δυσάρεστα που ζούμε και πως μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε σαν ευκαιρίες για να εξελιχθούμε. Το μόνο που ακούμε είναι υπομονή, αυτοσυγκράτηση, μην τρελαίνεσαι θα περάσει, υπάρχουν και χειρότερα, δεν μπορεί τα πράγματα θα αλλάξουν κλπ. Ακομα και οι αστρολόγοι που είναι εξοικειωμένοι με τον Κρόνο και τον θεωρούν ως τη μεγάλη ευκαιρία για εσωτερική μεταμόρφωση δεν μπορούν να συμβουλεύσουν παρά υπομονή, ηρεμία και θετική σκέψη. Ίσως γιατί αυτό που θέλει από εμάς ο Κρόνος και από τις ψυχές μας είναι ότι σαν τον Πάρσιφαλ όταν βρίσκεται στο κάστρο και αντικρίζει το Ιερό Δισκοπότηρο πρέπει να ρωτήσουμε ΓΙΑΤΙ. Είναι πιθανόν ότι κάθε καθυστέρηση, κάθε φόβος, κάθε απογοήτευση και κάθε πόνος πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως μέσα για να γνωρίσουμε καλύτερα τους μυστηριώδεις μηχανισμούς της ψυχής μας και ότι μέσα από τέτοια αντίξοα βιώματα σταδιακά φτάνουμε να αναρωτηθούμε και να απαντήσουμε στην ερώτηση: Ποιο είναι τελικά το νόημα της Ζωής μου;
Κρόνος