χαχαχα μάλλον το πηγαίνετε στο γκομενικό και το διακωμωδείτε έτσι. Εγώ μιλάω όμως σοβαρά. Πως συγχωρείς τους γύρω σου; Και δεν μιλάω για γκόμενο ή γκόμενα. Γενικά λέω. Εγώ ως υπερβολικά αυστηρός διατηρώ ας πούμε πάντα άμυνα οπότε έχω δυσκολία σε αυτό. Δεν μου αρέσει όμως, νιώθω πως φορτώνομαι όλη την αρνητική ενέργεια...
If it happens, it happens.
+ με τη βοήθεια του χρόνου.
Και φυσικά, εξαρτάται. Αν τίθεται θέμα εμπιστοσύνης -δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για ερωτική σχέση, δλδ αν καταλάβω ότι μου έχουν πει ψέματα και μάλιστα χωρίς λόγο-, γυρνάω την πλάτη μου και adios, όχι απαραίτητα κρατώντας κακία.
usun το έπιασα τώρα!! Αν σου ζητήσει όμως και συνειδητά συγνώμη;
Αρίζ, έτσι όπως το περιέγραψες μου θυμίζεις πολύ εμένα. Βέβαια και αυτό είναι μια μορφή συγχώρεσης διότι η συγχώρεση δεν συνεπάγεται εμπιστοσύνη. Αργότερα, θυμάσαι αυτό που σε πείραξε και ενοχλείσαι ξανά όμως;
Όταν το θυμάμαι, φυσικά και θα ενοχλούμαι... πρώτα από τον εαυτό μου και έπειτα από το άτομο που εμπιστεύτηκα...
Which is why εξαρχής θα έχω ξεκόψει από αυτό το άτομο, έχοντας ή μη εξηγήσει τους λόγους μου. Αν έχει ελάχιστη αυτογνωσία θα πρέπει α. να έχει καταλάβει το γιατί και να μην του έρθει ξαφνικό, να πάρει το μάθημά του ότι lying is bad and karma is a bitch and you have to grow up και β. να μη με προκαλέσει... Αν τολμήσει, αυτή τη φορά δεν τη γλιτώνει, τον έχω γ_μήσει...
Μέχρι σήμερα πίστευα πως ήμουν υπερβολικά αυστηρός, αλλά για να δω χεράκια!! Δεν είμαι μόνος! χαχαχα Έχει αρχίσει λιγάκι και διαφοροποιείται η γνώμη μου. Διάβασα ένα βιβλίο που έλεγε πως η συγχώρεση είναι η υπέρβαση του ανώτερου εαυτού. Με τη συγχώρεση δεν ξεχνάς, δεν δικαιολογείς, δεν παραποιείς τα γεγονότα. Απλά πορεύεσαι με Αγάπη και καταννοείς τα λάθη. Το αν θα εμπιστευθείς τον άλλο ή όχι, το αν θα συνεχίσεις την σχέση ή όχι (ερωτική η μη) είναι άλλο κομμάτι. Έτσι έλεγε το βιβλίο και μου άρεσε πολύ, δεν ξέρω βέβαια αν είναι τόοοοοσο "εξωπραγματική" αυτή η λογική που να καταντά και ανέφικτη. Θα μου άρεσε όμως να την καταννοούσα και να την εφάρμοζα αλλά φαντάζει αδύνατον προς το παρόν. Για αυτό ζήτησα τη γνώμη σας για να δω πως λειτουργείτε. Ευχαριστώ πολύ για τις απόψεις σας. Με βοηθάνε πολύ πάντα!!
Αν θέλεις διάβασε το βιβλίο Η αγάπη του Λέο Μπουσκάλια.Ήταν ένας καθηγητής που μετά την αυτοκτονία ενός φοιτητή του δημιούργησε μια τάξη που ονομάζει Αγάπη 101.Έλεγε πως η αγάπη είναι η αρχή των πάντων και αν το καλοσκεφτείς,το μόνο που αξίζει σε αυτήν την ζωή είναι η αγάπη.Οικογενειακή,ερωτική,φιλική.Τι να τα κάνεις όλα τα άλλα αν δεν έχεις την αγάπη στη ζωή σου...
Ωραίο θέμα, αλλά στο λάθος φόρουμ απευθύνεσαι. Υπάρχουν σαιτ που ασχολούνται με φιλοσοφικά ζητήματα οπως κ κυκλοι φιλοσοφικων διάλεξεων που αν ψάξεις θα βρεις. Παρακατω διακρίνω όμως να μπλέκεις κ τα ζώδια. Μήπως τελικά αναρωτιέσαι για το αν κ πως συγχωρούν τα ζώδια; Εαν ρωτάς βαση ζωδίων, τοτε σου δηλώνω πως εγώ σαν δίδυμος δεν συγχωρώ (συν&χωρω). Το μονο που συν χωρω μέσα μου ειναι τα μικρά παιδιά. Βέβαια για να γίνεις γιόγκι πρέπει να τηρείς τους κανόνες yama , niyama γιατί αυτά διάβασες κ πάνω σε αυτά προβληματιστηκες. Οπότε μην τα μπλέκεις Και πάλι σου τονίζω ότι τις απαντησεις που γυρεύεις, άλλου πρέπει να τις ψάξεις. Καλή συνεχεια.
πιστεύω στο forgiving and forgetting, φυλάγοντας όμως τα νώτα σου...
γιατί αν σου ξανασυμβεί, είσαι απλώς βλάκας.
δε βλέπω λόγο να γυρίζω και το άλλο μάγουλο στο ψέμα ή την προδοσία... δεν αισθάνομαι να υπερβαίνω τον ανώτερο εαυτό μου. ίσα ίσα, αισθάνομαι ότι ενώ έχω την ευκαιρία να διδάξω τον Άλλο -οχι μέσω εκδίκησης, αλλά βοήθειας για συνειδητοποίηση των πράξεών του-, δε βοηθώ καθόλου ούτε τον εαυτό μου ούτε εκείνον τον ίδιο, ούτε εξυπηρετώ το ευρύτερο Καλό προφυλάσσοντας άλλους από το να την πατήσουν.
μεταξύ μας, τον Μπουσκάλια δεν τον εκτιμώ και τόσο.. απ' όσα έχω διαβάσει, he's a bunch of words and he makes a lot of money.
Ο Γκάντι ναι, η Μητέρα Τερέζα ναι, ήταν όντως φιλάνθρωποι και ενάρετοι και όχι δάσκαλοι που δίδασκαν...
Συμφωνώ με όσα λες...Απλά να ξέρεις πως μιλώ με βάση κάποιον που κάνει ένα λάθος για μία φορά.Όταν κάποιος εξακολουθεί να κάνει τα ίδια λάθη ενώ ήδη τον έχεις συγχωρέσει,τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του εξηγήσεις με ευγενικό τρόπο πως δεν αντέχεις άλλο αυτήν την κατάσταση και να τελειώσεις τη σχέση μαζί του(φιλική ή ερωτική)...Εντάξει,ο καθένας έχει τη γνώμη του για κάποιον...Ποια είμαι εγώ για να το κρίνω...
Άννα σε ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα. Θα προσπαθήσω να το βρω και να το διαβάσω και αν τα καταφέρω φυσικά να περιμένεις εντυπώσεις. Το εκτιμώ πολύ που μου έγραψες τις σκέψεις σου!!
Σγουρομαλλούσα μου, μα γιατί πιστεύεις πως είναι λάθος ο χώρος. Συζήτηση κάνουμε, μόνο για γκόμενους, γκόμενες και ωριαίες θα λέμε;; χαχαχαχ
Η αλήθεια είναι πως αναρωτιέμαι και βάση ζωδίου διότι έχω συγγενή στενό αιγόκερω, με τον οποίο μοιάζουμε καταπληκτικά. Εκείνος δεν συγχωρούσε ποτέ, ήταν άκαμπτος και υπερβολικά αυστηρός, ο φόβος και τρόμος των γύρω του. Τυγχάνει να εχουμε γεννηθεί την ίδια μέρα αλλά άλλη χρονιά και αναπόφευκτα όλοι λένε πόσο μοιάζουμε. Το διακρίνω κι ο ίδιος πως μοιάζουμε τρομακτικά στο φέρσιμο. Η διαφορά υπάρχει στο γεγονός πως είμαι περισσότερο ανοιχτός και νιώθω πως συγχωρώ σε έναν βαθμό. Πάρα ταύτα έχω μια αίσθηση πως ο Αιγόκερως δεν συγχωρεί ποτέ;;;
Αρίζ έχεις δίκιο, νιώθω πως με νιώθεις διότι είμαι της ίδιας φιλοσοφίας, για κάποιο λόγο έχει μπει σε τροχιά εξέλιξης όμως. Νιώθω πως δεν λειτουργεί σε εμένα το να μην γυρίσω το μάγουλο μην τυχόν και φάω 2ο χαστούκι... Το δις εξαμαρτείν λέει ουκ ανδρός σοφού. Μπορεί να είναι λάθος να αναπτύξεις εμπιστοσύνη ξανά όμως, νιώθω τελευταία πως το να συγχωρέσεις δεν είναι λάθος. Αλλά δεν ξέρω κιόλας αν γνωρίζω τι είναι συγχώρεση. Ποτέ δεν ένιωσα αυτό το άδειασμα που λένε πως νιώθεις όταν συγχωρείς.
Εγώ προσωπικά κολλάω στην αντιμετώπιση του Άλλου όταν του λες ότι έχει κάνει λάθος, ή κάτι που σε πείραξε, ή όταν του ξεμπροστιάζεις το ψέμα. Το παραδέχεται, ή πάει να στην κάνει γυριστή με ελαφρά πηδηματάκια;
Για μένα η μη αποδοχή των λαθών είναι πρώτον ένδειξη αλαζονείας και δεύτερον ανωριμότητα... έχω γνωρίσει τέτοια άτομα, ακόμα και μεγαλύτερης ηλικίας - παγίδα τεράστια να νομίζεις ότι η ηλικία κάνει τον ώριμο άνθρωπο. Από σεβασμό, σε αυτά τα άτομα δεν μπόρεσα να πω πολλά, αυτοί το εκμεταλλεύτηκαν και προτίμησαν να εξαφανιστούν από τη ζωή μου από το να μου απαντήσουν στα ίσια.
Μπορεί - για να το γυρίσω και στα ζώδια - να φταίω κ εγώ που με την ψαροαφροδίτη και τον καρκινοδία μου, αποφασίζω να κάνω το "leap of faith" δείχνοντας εύκολα εμπιστοσύνη.
Τα κίνητρα των άλλων πού να τα αποδώσω δεν ξέρω... why can't we all be friends?? (ουρανίζω τώρα)
Όταν είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, και δεν του επιτρέπεις το λάθος και την αποτυχία-πολύ αιγοκερίσιο χαρακτηριστικό αυτό, ε;- το ίδιο θα κάνεις και με τους γύρω σου.-
Πρέπει να αποδεκτείς τα δικά σου λάθη για να αντέξεις και των άλλων. Εκεί πιστεύω ότι είναι το κλειδί.
Και φυσικά συγχωρείς όταν μπορείς να κατανοήσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα "φουντώνεις" κάθε φορά που θυμάσαι το γεγονός. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
geaql Παρακαλώ... Εγώ από τη δανειστική βιβλιοθήκη το πήρα στο ράφι με τα βιβλία φιλοσοφίας-ψυχολογίας.Αντί να το αγοράσεις κάνε εγγραφή στη δανειστική βιβλιοθήκη της περιοχής σου και να το πάρεις από εκεί...Έχει μπόλικα σε αυτά τα ράφια που αν εκμεταλλευτείς αυτά που λέει,μπορείς να βελτιώσεις πολύ τη ζωή σου σε πολλά θέματα...Φυσικά μόνο για αυτό που πιστεύω εγώ σου λέω γιατί μπορεί να κάνω και λάθος...Και στις βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων επίσης έχει πολύ καλά βιβλία.Ειδικά αυτές που έχουν σχολές φιλοσοφίας,φιλολογίας,παιδαγωγικής.Αλλά για τις βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων πρέπει να είσαι φοιτητής(προπτυχιακός,μεταπτυχιακός,να κάνεις διδακτωρικό)ή καθηγητής,ειδάλλως πληρώνεις ένα παράβολο για να εγγραφείς.
AriesLeo να ξέρεις ότι δυστυχώς δεν παραδέχονται όλοι τα λάθη τους.Ανεξαρτήτως ηλικίας...Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του/της πεις πως είναι ισχυρογνώμων και πως θα τον/την αφήσεις να το σκεφτεί και όταν αποφασίσει να σου μιλήσει...
Κάνε ο,τι νομίζεις κατσίκι. Εγώ νόμιζα ότι σε ενδιέφερε ουσιαστικά το ζήτημα αυτό. Τώρα από κει κ πέρα , παρε τα όσα σου είπα βαψτα μπλε κ ριξτα στην θάλασσα.
Αυτό το ξέρω αρίζ που λες, το κάνουν πολλοί... Για να μην σε αντιμετωπίσουν εξαφανίζονται... Βέβαια και αυτούς μπορούμε να τους συγχωρέσουμε μάλλον. Νομίζω δηλαδή πως μπορούμε, ακόμα και εκείνους που δεν απολογούνται νομίζω πως μπορούμε να τους συγχωρέσουμε ακόμα και αν τους αποδεχτούμε, επαναπροσδιορίζοντας όμως τα όρια μας. Μου φαίνεται όμως λίγο βουνό αυτό και αρκετά περιπετειώδες.
Μάγια το έπιασες!! :Ρ Είμαι τελειοθηρικός δυστυχώς, ένα ψυχαναγκαστικό το έχω εδώ που τα λέμε. Οπότε σπάνια κάνω λάθη, διότι απλά δεν συγχωρώ τα λάθη μου... Κι αυτό πως το επιτρέπουμε;; Αρχίζουμε να κάνουμε συνειδητά λάθη για να μάθουμε να συγχωρούμε τα λάθη των άλλων;
Θα προσπαθήσω να το βρω από δευτέρας διαλογής ή σε pdf!! Κατεβαίνω στην Αθήνα κάτω και ψάχνω στα παλαιοπωλεία και εκεί, όλο και κάποιο βιβλίο θα έχει ξεπέσει. Αυτό που μου λες θα ψάξω να το αγοράσω σε pdf. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να καλυτερέψω διότι νομίζω πως κάπως έτσι καταλήγει κάποιος στα χρόνια νεύρα... Σκεπτόμουν μήπως σε αυτό χρειάζεται κάποιος πνευματικός οδηγός ακόμα και σε επίπεδο διαλογισμού ίσως.
Πάντως έτσι όπως το αναφέρεις, πιθανά να συγχωρείς και να μην το ξέρεις. Η εμπιστοσύνη είναι άλλο θέμα... Εύχεσαι το κακό του άλλου; Αν τον δεις θα προσπαθήσεις να τον πληγώσεις; Θα ήθελες να μην έχει πρόοδο στη ζωή του;; Αν δεν συμβαίνει τίποτα από αυτά, πιθανά συγχωρείς αλλά δεν εμπιστεύεσαι!!!
Προτιμώ να δουλέψω πάνω στην ορθότητα της κρίσης μου όταν συναναστρέφομαι με ανθρώπους παρά στην ικανότητά μου για συγχώρεση λαθών που γίνονται από άλλους.
Φοβούμαι > επειδή αυτό κάνω τα τελευταία χρόνια > πως έτσι πέφτω στον φαύλο κύκλο που ανέφερε η αγαπητή Μάγια.
Μα δες το... Όσο προσπαθείς να δουλέψεις την κρίση σου, τόσο πιο τέλειους απαιτείς τους άλλους και όσο πιο τέλειους τους θες, τόσο πιο ανεπαρκείς είναι και όσο πιο ανεπαρκείς είναι τόσο πιο πολύ δουλεύεις την κρίση σου.. Αυτό νιώθω πως δεν λειτουργεί βασικά πλέον στην περίπτωση μου, πως διαιωνίζω τον κύκλο και τον τροφοδοτώ επειδή ταΐζω το 1ο σκέλος της. Μήπως η κρίση δουλεύεται όταν αντί να χτίζουμε τείχη, χτίζουμε απλά φράχτες; Αυτό μας επιτρέπει και την σχετική επικοινωνία.
Χμμ ενδιαφέρον moist!! Έχεις δίκιο, υπάρχει και ο εξωτερικός παράγοντας χρόνος + οι καταστάσεις που μπορεί να βιώνουν οι πρωταγωνιστές μιας παρεξήγησης.
H λέξη συγχωρώ είναι πολύ μεγάάάλη κ ελαφρώς ψωνισμένη. Δηλαδή πόσο καλύτερος είσαι από τον απέναντι κ μπορείς κ τον συγχωράς; Χωρίς παρεξήγηση.
Νομίζω ότι είναι ευχή κ κατάρα να καταλαβαίνεις για ποιο λόγο ο άλλος συμπεριφέρθηκε όπως συμπεριφέρθηκε. Οι περισσότεροι άνθρωποι δρουν αρνητικά ή πληγώνουν κάποιον γιατί οι ίδιοι έχουν κάποια θέματα-δυσκολίες. Αν το πιάσεις ότι ο άλλος κινήθηκε απέναντι σου με τον τάδε τρόπο γιατί έχει το τάδε σκάλωμα, είναι δύσκολο & εύκολο μαζί. Κ τι να τον κάνεις, αφού ξες...
Ε τεσπα...η ουσία είναι να βάζεις κάπου τα όρια σου. Οι άλλοι μπορούν να μας πληγώσουν όσο εμείς τους το επιτρέψουμε.
Αν συμβεί κ μετά; Καλή καρδιά κ καλή χώνεψη!
Διαφωνώ λιγάκι Manini. Αν συγχωρείς για να δείξεις μεγαλοσύνη προφανώς η συγχώρεση είναι άκαιρη και πιθανά και ανήθικη. Υπάρχει και η συγχώρεση όμως που την κάνεις μόνος σου νομίζω, χωρίς να ενημερώσεις τον άλλο... Συγχωρείς και πας παρακάτω (ή κάτι τέτοιο). Αν και νομίζω πως κι εσύ λες το ίδιο πράγμα απλά για κάποιο λόγο χρησιμοποιείς την πολύ άσχημη εκδοχή της συγχώρεσης, την δηθενιά. Δεν προσφέρει όμως κάτι αυτό, τέτοιου τύπου συγχώρεση μεγαλώνει την δυστυχία μας δεν την μειώνει θαρρώ.
Αν ΕΓΩ είχα κάνει κάποιες σωστές επιλογές στο παρελθόν, φιλτράροντας τους ανθρώπους καλύτερα και μιλώντας μόνο εκεί που πραγματικά άξιζε, χωρίς να ταΐζω τον εαυτό μου φρούδες ελπίδες, τότε θα είχα γλιτώσει αρκετή ταλαιπωρία.
Όσον αφορά τους άλλους, από τη στιγμή που ανακαλύπτω πισώπλατα λόγια, ψέματα ή ίντριγκες, η συγχώρεση δεν έχει τόση σημασία... με έχουν ήδη χάσει. Δεν κρατώ κακία, τους αφήνω πίσω. Αρκεί και αυτοί να αφήσουν εμένα. Με τον καιρό μπορεί να τους συγχωρήσω αλλά δεν τους θέλω γύρω μου.
Και αν επιχειρήσουν να με προσεγγίσουν συνεχίζοντας το ίδιο βιολί, θα σταματήσω να κάνω τον κινέζο and someone can get hurt... :Ρ
ρε φιλε...πες οτι δεν συγχωρεις τον αλλο.
ποιο ειναι το κερδος?
ΚΑΝΕΝΑ.
απλα...δεν ξεχνας.
τελος.
τωρα αυτο που εγραψα για ττον χρονο που εχεις στη διαθεση σου ΔΕΝ ειναι σωστο, απλα αυτο βλεπω να συμβαινει οσο μεγαλυτερος εισαι στην ηλικια.
αντι να το καταλαβεις οσο εισαι σε μικρη ηλικια το καταλαβαινεις σε μεγαλυτερη κ εισαι ΔΙΠΛΑ χαμενος.
Ar79 στην πραγματικότητα η συγχώρεση δεν σημαίνει λήθη... Είναι κάτι που προωθείται λανθασμένα. Συγχωρώ σημαίνει συνυπάρχω. Ακόμα και οι γραφές για όσους πιστεύουν, λένε να συγχωρούμε τους άλλους, δεν αναφέρετε όμως να εμπιστευόμαστε και τους άλλους. Οπότε σκέπτομαι μήπως πρέπει να διαχωρήσω στο κεφάλι μου την συχγώρεση, από την μνήμη, τα συναισθήματα και από την εμπιστοσύνη. Βάση των 3 αυτών στοιχείων που ανέφερα ίσως δίνουν το αποτέλεσμα, αν χρειάζεται δηλαδή να συνεχιστεί η διαπροσωπική παρά τη συγχώρεση ή όχι.
Ιδέα βασικά ρίχνω, δεν το έχω κάνει. Λέω μήπως έτσι είανι η έννοια της συγχώρεσης.
Μα αυτό σου λέω... μέχρι στιγμής εν έχω καταφέρει να βρω τρόπο να συνυπάρξω μετά την εκάστοτε προδοσία. Άλλες φορές αποχώρησα άμεσα από φιλίες/σχέσεις/ επαγγελματικά... άλλες φορές για τους Χ λόγους έπρεπε να το καθυστερήσω λίγο.
Γνώριζα όμως ότι μετράει αντίστροφα ο χρόνος και δεν θα παραμείνω.
Όχι δεν μιλάω για δηθενιά. Πρέπει να είσαι πολύ συνειδητοποιημένος άνθρωπος για να μπορείς πραγματικά να το εννοείς.
Γω πχ είμαι βραδύκαυστο σε κάθε τι που συνέβη, έγινε, θέλω χρόνο. Και αφού έγινε το φέρω μαζί μου. Δεν τίθεται θέμα συγχώρεσης γιατί είμαστε όλοι απλά άνθρωποι ατελείς κ κάπου τα θέλω μας κ οι ανασφάλειες μας γίνονται γωνίες που κουτουλάνε οι άλλοι ή εμείς. Ας πούμε ότι μιλάω για αποδοχή. Λέω έγινε αυτό. Το ζήσαμε και το τάδε μεγαλείο. Αν θα επιλέξεις να έχεις αυτό τον άνθρωπο στη ζωή σου..θα πρέπει να δεχτείς το τάδε. Μπορείς? Μπορώ ή δεν μπορώ.
Προφανώς θα έχω κ εγώ πληγώσει κάποιον, όπως με πλήγωσαν. Δεν τολμώ να πω ότι μεγαλώνοντας μαθαίνεις, γιατί το σύμπαν με ακούει στέρεο.
Πολύ δυσκολεύομαι να πιστέψω πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που συμπεριφέρονται κακόβουλα συνειδητά. (δεν αναφέρομαι σε ακραίες καταστάσεις)
Παιδιά δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο, Και **** να κάνει ο άλλος, και μεγάλη να είναι, δε σημαίνει πάντα ότι την έκανε επειδή είναι ένας ελεεινός κρετίνος, που δεν ξέρει να φέρεται και μια ζωή θα κάνει τα ίδια. Διαβάζοντας το θέμα, προσωπικά κατάλαβα ότι ο geagl αναφέρεται στη συγχώρεση γενικότερα, για το μικρό ή και το μεγάλο λάθος. Αν μπορείς να συγχωρέσεις σαν άνθρωπος, θα το κάνεις, είτε είναι κάτι χοντρό, είτε είναι κάτι απλό αυτό που συνέβη. Και βέβαια μπορεί να συγχωρέσεις κάποιον αλλά να επιλέξεις να τον βγάλεις από τη ζωή σου. Πάλι είναι άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Και εξαρτάται πάντα από την περίπτωση.
Η ερώτηση σου geagl, δεν ξέρω αν έχει απάντηση. Θέλει δουλειά με τον εαυτό σου. Είναι θέμα αποδοχής. Θέλει να σταματήσεις να σε βάζεις στο μικροσκόπιο και απλά να αφεθείς στη στιγμή... Και το κλισέ αλλά αληθινό, να σε αγαπήσεις έτσι όπως είσαι. Δηλαδή πολύ δύσκολα τα πράγματα !
Συγχώρεση φυσικά και σημαίνει να ξεχνάς για να μπορείς να πας παρακάτω ...αν είναι να πηγαίνεις με περσινά ξινά σταφύλια ας πάει καθείς κατεργάρης στον πάγκο του πριν πατήσει το ρυπλέη.
Για να συγχωρήσεις τους άλλους πρέπει να μπορείς να συγχωρείς πρώτα τον εαυτό σου .
Άνθρωπος που δεν μπορεί να ξεφυγει από τις ενοχές του και το αυτομαστίγωμα είναι φαιδρό
να παριστάνει τον καλό Σαμαρείτη με τους άλλους και δήθεν μου και τάχα μου και τέτοιες χαριτωμενιές
Δεν ξέρω πώς το εννοείς αυτό το ξεχνάω..Όχι δεν ξεχνάω..δεν το κρατάω μνησίκακα...αλλά υπάρχει σαν data στον εγκέφαλο. Πάει έγινε η εγγραφή. Ανεξάρτητα από την εκεί κ μετά επιλογή το πώς θα το χειριστείς.
Τώρα για την προσωπική συγχώρεση, εν ξέρω να σας πω.
Να τα πει κανά άλλο ζώδιο που δεν τρώγεται με τις τελειομανίες 24/7
Χμμ, εγώ μιλουσα εκ πείρας εχοντας κατά νου μια σειρα προσφατων γεγονοτων και συγκεκριμενα για την περιπτωση που ανιχνευεις το κινητρο απο μεριας του ψευτη...
Καλά τα ανθρώπινα λάθη, αλλα τι εχετε να πειτε για τα σκοπιμα και ανωριμα ψευδη καποιου δηθεν εξυπνακια; Και αν του αλλου του πεις στα μουτρα οτι αυτό που κάνει το βλεπεις και οτι πρεπει να συμμορφωθει για το δικό του καλό, είσαι λάθος; Τίθεται θέμα συγχώρεσης ή ανοχής της προσωπικοτητας του άλλου;
Αυτά από δω...
Κατά τ'άλλα, γενικώς, είναι καλό να συγχωρείς. Σου φεύγει ένα βάρος αν όχι η έγνοια.
Το σκόπιμα κ ανώριμα δεν είναι λίγο αντιφατικά μεταξύ τους;
To πώς θα το χειριστείς αφού το ζήσεις ναι, .διαφέρει ανάλογα τον άνθρωπο κ την περίφτωση. (όχι που ένα Κριάρι δεν θα το αντιμετώπιζε κατάμουτρα )
Ή εναλλακτικές είναι ή να πεις ότι δε με αφορά ποιος είναι ο λόγος που είπε ψέματα, ότι με αφορά μόνο ότι εγώ ήμουν ο αποδέκτης ενός ψέματος που με πληγώνει ή η άλλη εναλλακτική να δεχτείς ότι άκουσες αυτά τα ψέματα γιατί έχει το τάδε σκάλωμα, την τάδε ανασφάλεια, ελάττωμα κ μπιρι μπιρι...Δεν τα λέμε έτσι απλά τα ψέματα, για κάποιο λόγο φυτρώνουν. (νομίζω)
Χμμ... δεν το πιάνω όμως. Πώς το σκόπιμα και το ανώριμα είναι αντιφατικά;
Όπως κ αν το δω... Αν κάποιος επί σκοπού κάνει κάτι το ανώριμο, πάντα έχοντας επιγνωση του κινητρου του (ανώριμος είναι, όχι ηλιθιος), αυτό που μετράει είναι το κίνητρο... Αν πάλι, κάποιος είναι ηλίθιος και γι αυτό κάνει κάτι ανώριμο, τότε ανάλογα την περίπτωση ίσως του καταλογίζεται ως βλακεία, απροσεξία, κατ'εμέ συγχωρητέο σε πρώτη φάση.
Την εμφανώς κακή πρόθεση όμως, δεν τη συγχωρώ εξίσου εύκολα... ακόμα κ αν το άτομο χάνει λάδια, δηλαδή τι; Του συγχωρείται να κάνει και να λέει βλακείες καθαρά από κακία; Εκτός αν πρόκειται για κλινική περίπτωση - σχιζοφρενής με "πτυχίο" δλδ..
Ή μήπως η ανωριμότητα αναιρεί την κακή πρόθεση κάποιου; Δίνει δικαίωμα για μικροψυχιες η ανωριμότητα; Αν είσαι καλός άνθρωπος, θα είσαι, όσο ώριμος κ αν είσαι, όσο έξυπνος κ αν είσαι... ο σκοπός σου θα έχει πάντα πρόθεση και -επιθυμητό- αντίκρυσμα το Καλό. Αν κάνεις λάθος... μην μπεις καν στον κόπο να μου πεις συγγνώμη, σε έχω συγχωρέσει, η σκέψη σου μετράει.
Αν πας να μου τη φέρεις πουλώντας μου... τρέλα και Ποσειδώνα, τότε πρώτον, είσαι βλαξ που κάνεις τέτοιες ίντριγκες στο μυαλουδάκι σου... δεύτερον, είσαι ανώριμος που πιστεύεις ότι η κοροϊδία σε κάνει αυθεντία... τρίτον, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά... δε θα σε εκδικηθώ εγώ ούτε θα σε κρίνω (απλά θα σε κρατήσω μακριά μου, για τη δική μου ασφάλεια όπως είπε και το άλλο κριάρι), το πιθανότερο είναι να το βρεις από αλλού και αν σου συμβεί κάτι ούτε θα χαρώ, ούτε θα λυπηθώ... εμπιστεύομαι τη συμπαντική δικαιοσύνη και έτσι τα έχω καλά κυρίως με μένα που αντιστάθηκα όταν είχα την ευκαιρία να σου βγάλω τα μάτια!!!
Rοverandom*
συχώρεση σημαίνει να ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ και να σχωρνάς. άμα ξεχνάς για να
σχωρέσεις σημαίνει μ @ λ @κυνση εγκεφάλου. εάν δε τα περσυνά σταφύλια και
φέτος παραμένουν ξυνά πορεύεσαι μαζί τους χωρίς να ποσειδωνιάζεσαι πως
το ξύδι είναι ζάχαρη - αυτό λέμε.
η τυχόν συγχώρεση έρχεται μόνο
με την κατανόηση των λόγων που οδήγησαν τον άλλον στην χ-ψ πράξη και
την αποδοχή τους από εμάς. σε κάθε άλλη περίπτωση πιανόμαστε κότσοι
μπουκλάκια πλεξούδες αλογοουρά και γιούνισεξ μούσια που είναι τση μοδός
τελευταία.
** το για να σχωράς τους άλλους πρέπει να
μπορείς να σχωράς πρώτα τον εαυτό σου σαν τσιτάτο του Λειβαδίτη μου
φαίνεται παραφρασμενο από Αλκυόνη παπαδάκη. για ξαναπάρτε το λίγο
τ'αλλιώς.
σε συγχωρώ που με παραφράζεις για να πεις κι εσύ τον πόνο σου γιατί έχω ξεχάσει μετά από τόσα χρόνια πού,πώς και γιατί σου τα 'σκασε αυτή η εμμονή
Εγώ από σύγκλιση είπα με Μανίνι & Τζέλα τώρα τι μου λες εσύ για Λειβαδίτες και Παπαδάκηδες δεν κατέχω διότι στηρίζω τους poetically incorrect - Αγγελάκας μόνο!
συγχωρω, δεν ξεχνω και δε σημαινει οτι παντα επανερχεται η εμπιστοσυνη αλλα προσπαθω να το αφηνω πισω συγχωροντας. δεν ειναι ευκολο αλλα και ουτε ακατορθωτο.. προσπαθω να κατανοησω τον αλλο, το λογο το εκανε, τις αδυναμιες του χαρακτηρα του, τις συνθηκες.. νομιζω οτι μολις κατατανοησει καποιος ολα αυτα η συγχωρεση ειναι πιο ευκολη.. τωρα οσων αφορα την εμπιστοσυνη η την αποκατασταση της σχεσης (οποιαδηποτε ειναι αυτη) αυτο ειναι αλλο κεφαλαιο.. παντως οπως και να χει η συγχωρεση προσωπικα με κανει και νοιωθω καλυτερα και πιο ηρεμη.. φευγει η πικρια και η κακια που μπορει να νοιωθω
Aries εννοούσα ότι αν πχ ένας άνθρωπος είναι ανώριμος(καλά μεγάλη συζήτηση κ αυτό) νομίζω ότι κάνει τόσο όσο τον πάει το μυαλό του. Δεν ειναι δικαιολογία, δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Απλά είναι αυτό.
Α ρεε τα καλύτερα χάνω....
Μακάρι οι προβληματισμοί κάποιου για την συγχώρεση να αφορούν μόνο ζητήματα που θιγούν το εγώ του.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν και πράξεις που δεν μεταβολίζονται με τίποτα. Μια αιωνιότητα - για παράδειγμα-δεν φτάνει να συγχωρέσεις θάνατο. Ούτε ξεχνάς ούτε συγχωρείς.
Υπάρχει διαβαθμιση και στα λάθη.
Λέω τώρα εγώ....
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις σκέψεις που μοιράζεστε μαζί μου. Με έχουν βοηθήσει ήδη πάρα πολύ να δω πιο καθαρά το συγκεκριμένο θέμα και από διάφορες οπτικές γωνίες. :=)) Το εκτιμώ αφάνταστα αυτό!!
πολυ ωραιο θεμα geaql σε ειλικρινη μεταμελεια της πραξης
συγχωρω..συγχωρω για μενα σημαινει καταδικαζω την συγκεκριμενη πραξη οχι
εσενα σαν ανθρωπο..Αυτο δεν σημαινει πως δεχομαι και πριμοδοτω
συμπεριφορες που με θιγουν..σαν σκορπιδι παλιοτερα δεν ειχα και πολυ
σχεση μ αυτη την λεξη..αλλα μεγαλωνοντας συνειδητοποιησα πως σε πολλες
περιπτωσεις αξιζει τον κοπο να συγχωρεις, ειναι πολυ καλυτερο απο το να
εγκλωβιζεσαι σε αισθηματα μισους εχθροτητας και κακεντρεχειας..σε
αλλες πριπτωσεις βεβαια κραταω αποστασεις γιατι το να συγχωρεσεις ειναι
σαν δινεις δευτερη ευκαιρια να σε πετυχουν εκει που αστοχησαν με την
πρωτη..
Συγχωρείτε;
Αφου εχω στελιουμ(τελευταια το εμαθα αυτο)στον αιγοκερω πεφτει πολυ εξεταση, για να πουμε κ κατι αστρολογικο-ως εκει φτανει η γνωση.
If it happens, it happens.
+ με τη βοήθεια του χρόνου.
Και φυσικά, εξαρτάται. Αν τίθεται θέμα εμπιστοσύνης -δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για ερωτική σχέση, δλδ αν καταλάβω ότι μου έχουν πει ψέματα και μάλιστα χωρίς λόγο-, γυρνάω την πλάτη μου και adios, όχι απαραίτητα κρατώντας κακία.
usun το έπιασα τώρα!! Αν σου ζητήσει όμως και συνειδητά συγνώμη;
Αρίζ, έτσι όπως το περιέγραψες μου θυμίζεις πολύ εμένα. Βέβαια και αυτό είναι μια μορφή συγχώρεσης διότι η συγχώρεση δεν συνεπάγεται εμπιστοσύνη. Αργότερα, θυμάσαι αυτό που σε πείραξε και ενοχλείσαι ξανά όμως;
Which is why εξαρχής θα έχω ξεκόψει από αυτό το άτομο, έχοντας ή μη εξηγήσει τους λόγους μου. Αν έχει ελάχιστη αυτογνωσία θα πρέπει α. να έχει καταλάβει το γιατί και να μην του έρθει ξαφνικό, να πάρει το μάθημά του ότι lying is bad and karma is a bitch and you have to grow up και β. να μη με προκαλέσει... Αν τολμήσει, αυτή τη φορά δεν τη γλιτώνει, τον έχω γ_μήσει...
True story...
Εάν τα πράγματα αλλάξουν παραμένει το παλιό ασυγχώρητο και συνεχίζουμε νέο κεφάλαιο. Σωστές δουλειές, σωστές φιλιές.
Εάν κάποιος θέλει να αγαπήσει,πρώτα πρέπει να μάθει να συγχωρεί.Βαμπίλοφ Α..
Συγχώρεση σημαίνει να νιώσουμε συμπόνια και κατανόηση για όποιον μας πλήγωσε.Βούδας.
γιατί αν σου ξανασυμβεί, είσαι απλώς βλάκας.
δε βλέπω λόγο να γυρίζω και το άλλο μάγουλο στο ψέμα ή την προδοσία... δεν αισθάνομαι να υπερβαίνω τον ανώτερο εαυτό μου. ίσα ίσα, αισθάνομαι ότι ενώ έχω την ευκαιρία να διδάξω τον Άλλο -οχι μέσω εκδίκησης, αλλά βοήθειας για συνειδητοποίηση των πράξεών του-, δε βοηθώ καθόλου ούτε τον εαυτό μου ούτε εκείνον τον ίδιο, ούτε εξυπηρετώ το ευρύτερο Καλό προφυλάσσοντας άλλους από το να την πατήσουν.
μεταξύ μας, τον Μπουσκάλια δεν τον εκτιμώ και τόσο.. απ' όσα έχω διαβάσει, he's a bunch of words and he makes a lot of money.
Ο Γκάντι ναι, η Μητέρα Τερέζα ναι, ήταν όντως φιλάνθρωποι και ενάρετοι και όχι δάσκαλοι που δίδασκαν...
Σγουρομαλλούσα μου, μα γιατί πιστεύεις πως είναι λάθος ο χώρος. Συζήτηση κάνουμε, μόνο για γκόμενους, γκόμενες και ωριαίες θα λέμε;; χαχαχαχ
Η αλήθεια είναι πως αναρωτιέμαι και βάση ζωδίου διότι έχω συγγενή στενό αιγόκερω, με τον οποίο μοιάζουμε καταπληκτικά. Εκείνος δεν συγχωρούσε ποτέ, ήταν άκαμπτος και υπερβολικά αυστηρός, ο φόβος και τρόμος των γύρω του. Τυγχάνει να εχουμε γεννηθεί την ίδια μέρα αλλά άλλη χρονιά και αναπόφευκτα όλοι λένε πόσο μοιάζουμε. Το διακρίνω κι ο ίδιος πως μοιάζουμε τρομακτικά στο φέρσιμο. Η διαφορά υπάρχει στο γεγονός πως είμαι περισσότερο ανοιχτός και νιώθω πως συγχωρώ σε έναν βαθμό. Πάρα ταύτα έχω μια αίσθηση πως ο Αιγόκερως δεν συγχωρεί ποτέ;;;
Αρίζ έχεις δίκιο, νιώθω πως με νιώθεις διότι είμαι της ίδιας φιλοσοφίας, για κάποιο λόγο έχει μπει σε τροχιά εξέλιξης όμως. Νιώθω πως δεν λειτουργεί σε εμένα το να μην γυρίσω το μάγουλο μην τυχόν και φάω 2ο χαστούκι... Το δις εξαμαρτείν λέει ουκ ανδρός σοφού. Μπορεί να είναι λάθος να αναπτύξεις εμπιστοσύνη ξανά όμως, νιώθω τελευταία πως το να συγχωρέσεις δεν είναι λάθος. Αλλά δεν ξέρω κιόλας αν γνωρίζω τι είναι συγχώρεση. Ποτέ δεν ένιωσα αυτό το άδειασμα που λένε πως νιώθεις όταν συγχωρείς.
Για μένα η μη αποδοχή των λαθών είναι πρώτον ένδειξη αλαζονείας και δεύτερον ανωριμότητα... έχω γνωρίσει τέτοια άτομα, ακόμα και μεγαλύτερης ηλικίας - παγίδα τεράστια να νομίζεις ότι η ηλικία κάνει τον ώριμο άνθρωπο. Από σεβασμό, σε αυτά τα άτομα δεν μπόρεσα να πω πολλά, αυτοί το εκμεταλλεύτηκαν και προτίμησαν να εξαφανιστούν από τη ζωή μου από το να μου απαντήσουν στα ίσια.
Μπορεί - για να το γυρίσω και στα ζώδια - να φταίω κ εγώ που με την ψαροαφροδίτη και τον καρκινοδία μου, αποφασίζω να κάνω το "leap of faith" δείχνοντας εύκολα εμπιστοσύνη.
Τα κίνητρα των άλλων πού να τα αποδώσω δεν ξέρω... why can't we all be friends?? (ουρανίζω τώρα)
Όταν είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, και δεν του επιτρέπεις το λάθος και την αποτυχία-πολύ αιγοκερίσιο χαρακτηριστικό αυτό, ε;- το ίδιο θα κάνεις και με τους γύρω σου.-
Πρέπει να αποδεκτείς τα δικά σου λάθη για να αντέξεις και των άλλων. Εκεί πιστεύω ότι είναι το κλειδί.
Και φυσικά συγχωρείς όταν μπορείς να κατανοήσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα "φουντώνεις" κάθε φορά που θυμάσαι το γεγονός. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
AriesLeo να ξέρεις ότι δυστυχώς δεν παραδέχονται όλοι τα λάθη τους.Ανεξαρτήτως ηλικίας...Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του/της πεις πως είναι ισχυρογνώμων και πως θα τον/την αφήσεις να το σκεφτεί και όταν αποφασίσει να σου μιλήσει...
Αργά η γρήγορα έρχεται η ώρα που κατανοώ τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις. Κάποιες φορές συμπάσχω κάποιες άλλες όχι.
Από την στιγμή που θα με απογοητεύσει κάποιος είναι θέμα χρόνου η αποχώρισή μου.
Δεν έχω καταφέρει ακόμη να συγχωρέσω και να ξαναεμπιστευτώ για κανέναν λόγο.
Λαβς, Χαγκς και Παγκόσμια Ειρήνη.
Μάγια το έπιασες!! :Ρ Είμαι τελειοθηρικός δυστυχώς, ένα ψυχαναγκαστικό το έχω εδώ που τα λέμε. Οπότε σπάνια κάνω λάθη, διότι απλά δεν συγχωρώ τα λάθη μου... Κι αυτό πως το επιτρέπουμε;; Αρχίζουμε να κάνουμε συνειδητά λάθη για να μάθουμε να συγχωρούμε τα λάθη των άλλων;
Θα προσπαθήσω να το βρω από δευτέρας διαλογής ή σε pdf!! Κατεβαίνω στην Αθήνα κάτω και ψάχνω στα παλαιοπωλεία και εκεί, όλο και κάποιο βιβλίο θα έχει ξεπέσει. Αυτό που μου λες θα ψάξω να το αγοράσω σε pdf. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να καλυτερέψω διότι νομίζω πως κάπως έτσι καταλήγει κάποιος στα χρόνια νεύρα... Σκεπτόμουν μήπως σε αυτό χρειάζεται κάποιος πνευματικός οδηγός ακόμα και σε επίπεδο διαλογισμού ίσως.
Πάντως έτσι όπως το αναφέρεις, πιθανά να συγχωρείς και να μην το ξέρεις. Η εμπιστοσύνη είναι άλλο θέμα... Εύχεσαι το κακό του άλλου; Αν τον δεις θα προσπαθήσεις να τον πληγώσεις; Θα ήθελες να μην έχει πρόοδο στη ζωή του;; Αν δεν συμβαίνει τίποτα από αυτά, πιθανά συγχωρείς αλλά δεν εμπιστεύεσαι!!!
Μα δες το... Όσο προσπαθείς να δουλέψεις την κρίση σου, τόσο πιο τέλειους απαιτείς τους άλλους και όσο πιο τέλειους τους θες, τόσο πιο ανεπαρκείς είναι και όσο πιο ανεπαρκείς είναι τόσο πιο πολύ δουλεύεις την κρίση σου.. Αυτό νιώθω πως δεν λειτουργεί βασικά πλέον στην περίπτωση μου, πως διαιωνίζω τον κύκλο και τον τροφοδοτώ επειδή ταΐζω το 1ο σκέλος της. Μήπως η κρίση δουλεύεται όταν αντί να χτίζουμε τείχη, χτίζουμε απλά φράχτες; Αυτό μας επιτρέπει και την σχετική επικοινωνία.
Νομίζω ότι είναι ευχή κ κατάρα να καταλαβαίνεις για ποιο λόγο ο άλλος συμπεριφέρθηκε όπως συμπεριφέρθηκε. Οι περισσότεροι άνθρωποι δρουν αρνητικά ή πληγώνουν κάποιον γιατί οι ίδιοι έχουν κάποια θέματα-δυσκολίες. Αν το πιάσεις ότι ο άλλος κινήθηκε απέναντι σου με τον τάδε τρόπο γιατί έχει το τάδε σκάλωμα, είναι δύσκολο & εύκολο μαζί. Κ τι να τον κάνεις, αφού ξες...
Ε τεσπα...η ουσία είναι να βάζεις κάπου τα όρια σου. Οι άλλοι μπορούν να μας πληγώσουν όσο εμείς τους το επιτρέψουμε.
Αν συμβεί κ μετά; Καλή καρδιά κ καλή χώνεψη!
Από κει και πέρα εν ξανασχολούμαι. Είναι σα να παγώνω μέσα μου.
Κάποτες η Rov μου είπε: το φοργκίβ μινζ το φοργκέτ.
Και της απήντηξα: νοτ γιετ. Η καλή μνήμη είναι πρόβλημα ενίοτε...
Κίσιζ Ντίαρ Κεκλ
Αν ΕΓΩ είχα κάνει κάποιες σωστές επιλογές στο παρελθόν, φιλτράροντας τους ανθρώπους καλύτερα και μιλώντας μόνο εκεί που πραγματικά άξιζε, χωρίς να ταΐζω τον εαυτό μου φρούδες ελπίδες, τότε θα είχα γλιτώσει αρκετή ταλαιπωρία.
Όσον αφορά τους άλλους, από τη στιγμή που ανακαλύπτω πισώπλατα λόγια, ψέματα ή ίντριγκες, η συγχώρεση δεν έχει τόση σημασία... με έχουν ήδη χάσει. Δεν κρατώ κακία, τους αφήνω πίσω. Αρκεί και αυτοί να αφήσουν εμένα. Με τον καιρό μπορεί να τους συγχωρήσω αλλά δεν τους θέλω γύρω μου.
Και αν επιχειρήσουν να με προσεγγίσουν συνεχίζοντας το ίδιο βιολί, θα σταματήσω να κάνω τον κινέζο and someone can get hurt... :Ρ
ρε φιλε...πες οτι δεν συγχωρεις τον αλλο.
ποιο ειναι το κερδος?
ΚΑΝΕΝΑ.
απλα...δεν ξεχνας.
τελος.
τωρα αυτο που εγραψα για ττον χρονο που εχεις στη διαθεση σου ΔΕΝ ειναι σωστο, απλα αυτο βλεπω να συμβαινει οσο μεγαλυτερος εισαι στην ηλικια.
αντι να το καταλαβεις οσο εισαι σε μικρη ηλικια το καταλαβαινεις σε μεγαλυτερη κ εισαι ΔΙΠΛΑ χαμενος.
τα λεμε
Ιδέα βασικά ρίχνω, δεν το έχω κάνει. Λέω μήπως έτσι είανι η έννοια της συγχώρεσης.
Αρίζ και εσύ συγχωρείς νομίζω, αλλά δεν θα σου φέρω αντίρρηση γιατί είσαι κριαρίνα και θα με πλακώσεις στις κατακεφαλιές. χαχαχαχα
Απλά δε δίνω τρίτες, τέταρτες, πέμπτες ευκαιρίες... τέρμα
βοηθάει να μου ζητήσουν συγγνώμη...
Αλλιώς κ εγώ πόσο μ@λ#κας να γίνω;
Γνώριζα όμως ότι μετράει αντίστροφα ο χρόνος και δεν θα παραμείνω.
xoxo
Γω πχ είμαι βραδύκαυστο σε κάθε τι που συνέβη, έγινε, θέλω χρόνο. Και αφού έγινε το φέρω μαζί μου. Δεν τίθεται θέμα συγχώρεσης γιατί είμαστε όλοι απλά άνθρωποι ατελείς κ κάπου τα θέλω μας κ οι ανασφάλειες μας γίνονται γωνίες που κουτουλάνε οι άλλοι ή εμείς. Ας πούμε ότι μιλάω για αποδοχή. Λέω έγινε αυτό. Το ζήσαμε και το τάδε μεγαλείο. Αν θα επιλέξεις να έχεις αυτό τον άνθρωπο στη ζωή σου..θα πρέπει να δεχτείς το τάδε. Μπορείς? Μπορώ ή δεν μπορώ.
Προφανώς θα έχω κ εγώ πληγώσει κάποιον, όπως με πλήγωσαν. Δεν τολμώ να πω ότι μεγαλώνοντας μαθαίνεις, γιατί το σύμπαν με ακούει στέρεο.
Πολύ δυσκολεύομαι να πιστέψω πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που συμπεριφέρονται κακόβουλα συνειδητά. (δεν αναφέρομαι σε ακραίες καταστάσεις)
Η ερώτηση σου geagl, δεν ξέρω αν έχει απάντηση. Θέλει δουλειά με τον εαυτό σου. Είναι θέμα αποδοχής. Θέλει να σταματήσεις να σε βάζεις στο μικροσκόπιο και απλά να αφεθείς στη στιγμή... Και το κλισέ αλλά αληθινό, να σε αγαπήσεις έτσι όπως είσαι. Δηλαδή πολύ δύσκολα τα πράγματα !
Πανηγύρι!
Για να συγχωρήσεις τους άλλους πρέπει να μπορείς να συγχωρείς πρώτα τον εαυτό σου .
Άνθρωπος που δεν μπορεί να ξεφυγει από τις ενοχές του και το αυτομαστίγωμα είναι φαιδρό
να παριστάνει τον καλό Σαμαρείτη με τους άλλους και δήθεν μου και τάχα μου και τέτοιες χαριτωμενιές
Τώρα για την προσωπική συγχώρεση, εν ξέρω να σας πω.
Να τα πει κανά άλλο ζώδιο που δεν τρώγεται με τις τελειομανίες 24/7
Καλά τα ανθρώπινα λάθη, αλλα τι εχετε να πειτε για τα σκοπιμα και ανωριμα ψευδη καποιου δηθεν εξυπνακια; Και αν του αλλου του πεις στα μουτρα οτι αυτό που κάνει το βλεπεις και οτι πρεπει να συμμορφωθει για το δικό του καλό, είσαι λάθος; Τίθεται θέμα συγχώρεσης ή ανοχής της προσωπικοτητας του άλλου;
Αυτά από δω...
Κατά τ'άλλα, γενικώς, είναι καλό να συγχωρείς. Σου φεύγει ένα βάρος αν όχι η έγνοια.
που μας χρεώνουν σιωπηρά απέχουν έτη φωτός.
Συμφωνώ με Άρις... ό, τι βοηθάει την ψυχή του καθ' ενός καλύτερα
Και υπεράνω όλων η ασφάλειά μας
To πώς θα το χειριστείς αφού το ζήσεις ναι, .διαφέρει ανάλογα τον άνθρωπο κ την περίφτωση. (όχι που ένα Κριάρι δεν θα το αντιμετώπιζε κατάμουτρα
Ή εναλλακτικές είναι ή να πεις ότι δε με αφορά ποιος είναι ο λόγος που είπε ψέματα, ότι με αφορά μόνο ότι εγώ ήμουν ο αποδέκτης ενός ψέματος που με πληγώνει ή η άλλη εναλλακτική να δεχτείς ότι άκουσες αυτά τα ψέματα γιατί έχει το τάδε σκάλωμα, την τάδε ανασφάλεια, ελάττωμα κ μπιρι μπιρι...Δεν τα λέμε έτσι απλά τα ψέματα, για κάποιο λόγο φυτρώνουν. (νομίζω)
Όπως κ αν το δω... Αν κάποιος επί σκοπού κάνει κάτι το ανώριμο, πάντα έχοντας επιγνωση του κινητρου του (ανώριμος είναι, όχι ηλιθιος), αυτό που μετράει είναι το κίνητρο... Αν πάλι, κάποιος είναι ηλίθιος και γι αυτό κάνει κάτι ανώριμο, τότε ανάλογα την περίπτωση ίσως του καταλογίζεται ως βλακεία, απροσεξία, κατ'εμέ συγχωρητέο σε πρώτη φάση.
Την εμφανώς κακή πρόθεση όμως, δεν τη συγχωρώ εξίσου εύκολα... ακόμα κ αν το άτομο χάνει λάδια, δηλαδή τι; Του συγχωρείται να κάνει και να λέει βλακείες καθαρά από κακία; Εκτός αν πρόκειται για κλινική περίπτωση - σχιζοφρενής με "πτυχίο" δλδ..
Ή μήπως η ανωριμότητα αναιρεί την κακή πρόθεση κάποιου; Δίνει δικαίωμα για μικροψυχιες η ανωριμότητα; Αν είσαι καλός άνθρωπος, θα είσαι, όσο ώριμος κ αν είσαι, όσο έξυπνος κ αν είσαι... ο σκοπός σου θα έχει πάντα πρόθεση και -επιθυμητό- αντίκρυσμα το Καλό. Αν κάνεις λάθος... μην μπεις καν στον κόπο να μου πεις συγγνώμη, σε έχω συγχωρέσει, η σκέψη σου μετράει.
Αν πας να μου τη φέρεις πουλώντας μου... τρέλα και Ποσειδώνα, τότε πρώτον, είσαι βλαξ που κάνεις τέτοιες ίντριγκες στο μυαλουδάκι σου... δεύτερον, είσαι ανώριμος που πιστεύεις ότι η κοροϊδία σε κάνει αυθεντία... τρίτον, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά... δε θα σε εκδικηθώ εγώ ούτε θα σε κρίνω (απλά θα σε κρατήσω μακριά μου, για τη δική μου ασφάλεια όπως είπε και το άλλο κριάρι), το πιθανότερο είναι να το βρεις από αλλού και αν σου συμβεί κάτι ούτε θα χαρώ, ούτε θα λυπηθώ... εμπιστεύομαι τη συμπαντική δικαιοσύνη και έτσι τα έχω καλά κυρίως με μένα που αντιστάθηκα όταν είχα την ευκαιρία να σου βγάλω τα μάτια!!!
συχώρεση σημαίνει να ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ και να σχωρνάς. άμα ξεχνάς για να
σχωρέσεις σημαίνει μ @ λ @κυνση εγκεφάλου. εάν δε τα περσυνά σταφύλια και
φέτος παραμένουν ξυνά πορεύεσαι μαζί τους χωρίς να ποσειδωνιάζεσαι πως
το ξύδι είναι ζάχαρη - αυτό λέμε.
η τυχόν συγχώρεση έρχεται μόνο
με την κατανόηση των λόγων που οδήγησαν τον άλλον στην χ-ψ πράξη και
την αποδοχή τους από εμάς. σε κάθε άλλη περίπτωση πιανόμαστε κότσοι
μπουκλάκια πλεξούδες αλογοουρά και γιούνισεξ μούσια που είναι τση μοδός
τελευταία.
** το για να σχωράς τους άλλους πρέπει να
μπορείς να σχωράς πρώτα τον εαυτό σου σαν τσιτάτο του Λειβαδίτη μου
φαίνεται παραφρασμενο από Αλκυόνη παπαδάκη. για ξαναπάρτε το λίγο
τ'αλλιώς.
Για με πάντως, μάλλον οι μετανοήσΑντες,
δε θα βασιστώ στη μετοχή μέλλοντα! Αρκετές ελπίδες βγήκαν μάταιες
σε συγχωρώ που με παραφράζεις για να πεις κι εσύ τον πόνο σου γιατί έχω ξεχάσει μετά από τόσα χρόνια πού,πώς και γιατί σου τα 'σκασε αυτή η εμμονή
Εγώ από σύγκλιση είπα με Μανίνι & Τζέλα τώρα τι μου λες εσύ για Λειβαδίτες και Παπαδάκηδες δεν κατέχω διότι στηρίζω τους poetically incorrect - Αγγελάκας μόνο!
Aries εννοούσα ότι αν πχ ένας άνθρωπος είναι ανώριμος(καλά μεγάλη συζήτηση κ αυτό) νομίζω ότι κάνει τόσο όσο τον πάει το μυαλό του. Δεν ειναι δικαιολογία, δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Απλά είναι αυτό.
Μακάρι οι προβληματισμοί κάποιου για την συγχώρεση να αφορούν μόνο ζητήματα που θιγούν το εγώ του.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν και πράξεις που δεν μεταβολίζονται με τίποτα. Μια αιωνιότητα - για παράδειγμα-δεν φτάνει να συγχωρέσεις θάνατο. Ούτε ξεχνάς ούτε συγχωρείς.
Υπάρχει διαβαθμιση και στα λάθη.
Λέω τώρα εγώ....
συγχωρω..συγχωρω για μενα σημαινει καταδικαζω την συγκεκριμενη πραξη οχι
εσενα σαν ανθρωπο..Αυτο δεν σημαινει πως δεχομαι και πριμοδοτω
συμπεριφορες που με θιγουν..σαν σκορπιδι παλιοτερα δεν ειχα και πολυ
σχεση μ αυτη την λεξη..αλλα μεγαλωνοντας συνειδητοποιησα πως σε πολλες
περιπτωσεις αξιζει τον κοπο να συγχωρεις, ειναι πολυ καλυτερο απο το να
εγκλωβιζεσαι σε αισθηματα μισους εχθροτητας και κακεντρεχειας..σε
αλλες πριπτωσεις βεβαια κραταω αποστασεις γιατι το να συγχωρεσεις ειναι
σαν δινεις δευτερη ευκαιρια να σε πετυχουν εκει που αστοχησαν με την
πρωτη..