Πάνε 5 χρόνια μοναξιάς.

Όχι πως δεν γινόταν κάτι κατά καιρούς… φλερτ, μηνύματα και εξαφανίσεις.

Σχεδόν κάθε δίμηνο και κάτι νέο… αλλά αποτυχία.

Δεν μπορεί να θέλουν όλοι την παρέα σου αλλά τίποτα το ξεχωριστό.

Και πόσο πια μπορεί να τρομοκρατείς τους ανθρώπους που να εξαφανίζονται έτσι απλά!

Έχω παρέες αγαπημένες, έχω ανθρώπους που νοιάζονται και έχω και κάποιους που ίσως νοιάζονται κάπως παραπάνω αλλά… δεν εκφράζονται.

Βαρέθηκα να περιμένω την αλλαγή.

Θα υπάρξει αλλαγή στο σκηνικό ή να κλείσω την αυλαία κα τελειώνει η παράσταση;