Lahmacunaki μου, διάβασα σε προηγούμενο ποστ, δεν ξέρω αν είναι παλιά νέα πλέον ή η κατάσταση έχει πάρει άλλη τροπή, ότι χώρισες και σε είδα πολύ down. Καταρχήν θέλω να σου πω πως δεν είσαι μόνη αν αυτό σε παρηγορεί, ο πόνος είναι πιο λίγος όταν μοιράζεται...Θέλω να πω με αυτό ότι σε νιώθω, κι εγώ είμαι στα χωρίσματα, ίσως πιο ανώδυνα από εσένα αλλά με όση στενοχώρια υπάρχει όταν χωρίζεις με κάποιον που αγαπάς, και που είναι σύντροφός σου..όλα ήταν πιο απλά όταν ήμουν μικρότερη, τους χώριζα γιατί ξενέρωνα, ή με χώριζαν γιατί τους τρέλαινα...Τώρα αυτή τη φορά χωρίζω γιατί αγαπιόμαστε αλλά δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, δεν κυλάει, δεν τσουλάει, δεν γελάμε, δεν περνάμε καλά, αλλά γκρινιάζουμε, τσακωνόμαστε και μέλλον έτσι δεν υπάρχει..σαν τους δύο μαγνήτες που απωθούνται μεταξύ τους...και υπάρχουν και διαφορές που μάλλον δεν γεφυρώνονται, άλλη νοοτροπία, άλλοι στόχοι, άλλα βιώματα, άλλοι τρόποι, και όλα αυτά πίστεψέ με, είναι πολύ σημαντικά για μια σχέση ζωής, κοινή πορεία και αναάπτυξη και εξέλιξη. όσο πιο πο΄λύ ταιριάζεις με τον άλλον, και όσα πιο πολλά κοινά έχετε και σας αρέσουν τα ίδια πράγματα, τόσο πιο εύκολα και αρμονικά θα ρέει η ζωή σας και οι αποφάσεις σας και τα παιδιά σας, γιατί βασικά θα περνάτε καλά!!!! Εμένα αυτό μου λείπει, όπως και το να ερωτευτώ, όπως τα χουμε πει μεταξύ μας και παλιότερα...Εσύ από ότι κατάλαβα το πάθος το χεις, αλλά γλυκιά μου νομίζω πως οι διαφορές σας είναι αγεφύρωτες, και όσο ρομαντικά και αν θες να το δεις, νομίζω πως μέσα σου το ξέρεις, σε θεωρητικό επίπεδο και σε ονειρική κατάσταση είναι όλα ωραία, στην πράξη όμως, δεν θα τσουλήσει, και νομίζω πως το ξέρεις..για αυτό και το κοψες. Να φανείς δυνατή όμως και να το κρατήσεις και να ανοιχτείς για αυτό που σου ταιριάζει ειλικρινά..Ο μπαμπάς μου (να ναι καλά εκεί που είναι, στους ουρανούς) μου έλεγε δυο πράγματα που μου έχουν κολλήσει στον εγκέφαλο εδώ και δυο χρόνια που δεν τον έχω κοντά μου: "Αν δεν κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, θα πας εκεί που κοιτάς" και "Αδικείς τον εαυτό σου". Πιστεύω πως αυτά τα δυο ψήγματα σοφίας σου χρειάζονται κι εσένα. Αιγόκεροι, απαισιόδοξοι και μελαγχολικοί, πρέπει να αντισταθούμε, και να κάνουμε θετικές σκέψεις και οραματισμούς, καλά σου έλεγε η divina, δεν είναι θεωρία, είναι και μπορεί να γίνει μια αλήθεια. ΄Ψυχίατρος μου είχε πει ότι την πραγματικότητά μας την φτιάχνουμ εμείς. Δεν είναι τα πράγματα έτσι, είναι όπως τα βλέπεις εσύ, μέσα από πιο πρίσμα και από ποιον φακό. Γιααυτό και βλέπεις κάποιους γύρω σου που τους πηγαίνουν όλα δεξιά, γιατί έτσι τα βλέπουν. Δίνουν βάση στα θετικά που τους συμβαίνουν και τα ανρητικά τα μειώνουν, ενώ εμείς κάνουμε ακριβώς το αντίθετο...Βάφουμε το πλακάκι μπροστά μας μαύρο πριν καν το πατήσουμε...ΟΧΙ πια!!! κράτα το πάντα στο μυαλό σου και αντιστάσου στην απαισιοδοξία..Σε φιλώ γλυκά και ελπίζω να τα πούμε σύντομα..