When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have
All of me...
Όταν κλαίει ο άλλος πρέπει να μάθει μόνος του να σκουπίζει τα δάκρυά του.
Όταν παραλύει από τον φόβο πρέπει να τον αντιμετωπίζει κατάματα.
Όταν του κρατάς σφιχτά το χέρι πρέπει να στο κρατάει σφιχτά και εκείνος.
Όταν τα καταφέρει όλα αυτά, τότε μόνο μπορεί να εκτιμήσει τη βοήθεια σου, τη στήριξή σου, το αγκάλιασμά σου...Γιατί αν δεν, καταλήγουμε στο I've been alone all along...
Σου λέει και ένα "Όλα υπέροχα ήταν αλλά με περιορίζεις..." και από εδώ πάνε και οι άλλοι.
Μη με παρεξηγείτε, δεν είναι ότι δεν μου αρέσει το τραγούδι. Είναι πως δεν πιστεύω πια στις Ποσειδώνιες αυτοθυσίες για τον έρωτα. Το έκανα και δεν λειτουργεί για μένα.
εγω απο την αλλη φλ με αφροδιτη στον 12 .. δεν καταλαβαινω καμια αγαπη που δεν δυναται και να θυσιαστει αλλα απο τις 2 μεριες παντα αφρο στον υδρο .. ισοτητα ..
Αν δεν μπορει ο ερωτας η αγαπη να μας κανει να ξεπερναμε και λιγο τα ορια μας ... τοτε τι?
Καλή μου lah καλημέρα! Όπως καταλαβαίνεις δύναμαι να γίνω θυσία και έχω γίνει αλλά μου είναι αδιανόητο να παίζω τον πατερούλη...Γιατί αυτό λέει το τραγούδι...Σου σκουπίζω τα δάκρυα, σου παίρνω τους φόβους κτλ
Σε μια σχέση, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, δεν πρέπει να αναιρείται ο προσωπικός αγώνας που κάνει ο άλλος για να εξελιχθεί σαν άτομο και σαν προσωπικότητα...Με το να τον βάζω σε μια προστατευτική φούσκα δεν λύνεται κάτι, δεν προχωράει ο άλλος.
καλημέρα ! αν μια παρέμβαση μπορούσα να κάνω στο κομμάτι και εμμέσως να πω την άποψή μου θα ήταν οι στίχοι που επιλέχθηκαν που είναι και το ρεφραίν να ερμηνεύονταν από κοινού από δύο φωνές ... Κανείς δεν είναι ατρόμητος μονίμως, κανείς δεν είναι ήρωας συνεχώς, όλοι έχουμε τις αδύναμες στιγμές μας, τους φόβους μας... αν κάποιος βρεθεί να τραγουδήσει μαζί σου το ρεφραίν εκείνη τη στιγμή ... κι εσύ μαζί του μια κάποια άλλη ... τότε ... Ναι!
Δεν αναφερόμαστε στη σχέση εγωισμού και αγάπης...Αναφερόμαστε στο ότι για να πορρυτούμε στη ζωή χρειάζεται ο υγιής εγωισμός...οφείλουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας...
Beyond Sorrow ...
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have
All of me...
Όταν παραλύει από τον φόβο πρέπει να τον αντιμετωπίζει κατάματα.
Όταν του κρατάς σφιχτά το χέρι πρέπει να στο κρατάει σφιχτά και εκείνος.
Όταν τα καταφέρει όλα αυτά, τότε μόνο μπορεί να εκτιμήσει τη βοήθεια σου, τη στήριξή σου, το αγκάλιασμά σου...Γιατί αν δεν, καταλήγουμε στο I've been alone all along...
Σου λέει και ένα "Όλα υπέροχα ήταν αλλά με περιορίζεις..." και από εδώ πάνε και οι άλλοι.
Μη με παρεξηγείτε, δεν είναι ότι δεν μου αρέσει το τραγούδι. Είναι πως δεν πιστεύω πια στις Ποσειδώνιες αυτοθυσίες για τον έρωτα. Το έκανα και δεν λειτουργεί για μένα.
Αν δεν μπορει ο ερωτας η αγαπη να μας κανει να ξεπερναμε και λιγο τα ορια μας ... τοτε τι?
Σε μια σχέση, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, δεν πρέπει να αναιρείται ο προσωπικός αγώνας που κάνει ο άλλος για να εξελιχθεί σαν άτομο και σαν προσωπικότητα...Με το να τον βάζω σε μια προστατευτική φούσκα δεν λύνεται κάτι, δεν προχωράει ο άλλος.
αλλα θελω να μου σκουπιζει τα δακρυα ο καλος μου οπως και να του τα σκουπιζω και εγω στις δυσκολες στιγμες που ολοι εχουμε ..
για την προσωπικη εξελιξη θα συμφωνησω απολυτα ..
ταυρακα εχεις απολυτο δικιο..καταλαβαινω ακριβως και πολυ καλα τι εννοεις...ΔΕΝ προχωραει ο αλλος μεσα στην προστατευτικη γυαλα
ομως μπορει να μας σκουπισει τα δακρυα και να σκουπισουμε τα δικα του
ενω ο καθενας εχει βγει απο τη γυαλα και δινει τη μαχη του
αυτο προσπαθω και γω να ...φτασω
(πωπω εγωιστρια που ειμαι ωρες ωρες!!)
και εξαλλου δεν προχωρας αν εχεις ενα "εγω" που πρεπει να ικανοποιεις συνεχως...τεσπα ...μεγαλη κουβεντα...απλα την εκανα φωναχτα...!θανξ!