Δεν πονεσα ποτε ξανα τοσο πολυ οπως στα 25
αφηνωντας με μιας χιλιαδες προσδοκιες , ολα τα ανελπιστα που ηξερα μιας μονομιας πως δεν θα μου
συμβουν
χιλιαδιες κραταιεες ελπιδες , ερωτων απουγασματα , κατω απο γεφυρες , ολων των ειδων
ενας clossard  της ζωης ,
μια φευγαλη ιδεα της ..
ολα τα χρωματα μιας ανατολης ..
ολων οσων εχω χασει , σαν ερπετο νυχτιακο , αερας
αγαπη ξανα, σε κυματα
και μια αλληγορια .. ενας σημαντικος να την κοροιδευει
το μονο που ευχομαι ειναι να την αφουγκραζεται..

σε ευχαριστω τζο .. που σαι μικρος αδερφος και αντρας ..


Πετ . εισαι ο εμμεσος υπαινιγμος