Aπόψε θα σου ορκιστώ
πως σ' αγαπάω
εσύ με σπρώχνεις στο κακό
κι εγώ γελάω
Ό,τι έμεινε απ' το χαλασμό
θα σου χαρίσω
το τελευταίο μου ναυάγιο
πριν ζήσω
Zήτα μου ό,τι θες,
πάρε με όπου θες, εσύ
Zωή μισή
δεν θέλω πια να ζω
Aπόψε η νύχτα μ' έβαλε
να σε παιδέψω
πριν τον τρελό χορό της
σου χορέψω
κι όσο τα κόκκινα τα πέπλα μου
θα υφαίνεις
μες στον καθρέφτη θα σε βλέπω
να πεθαίνεις
Στίχοι: Γιάννης Πάριος
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Όλα μου τα χρόνια που έζησα κοντά σου
κρύα φυλακή και μοναξιά,
θέλω να πετάξω τώρα μακριά σου
μα με τα δικά μου τα φτερά.
Χρόνια πεταμένα στης ζωής την άκρη
και στο περιθώριο εγώ,
έχω ξεχειλίσει, θάλασσες το δάκρυ
φτάνει όμως τώρα ως εδώ.
Τώρα κι εγώ θα ζήσω
πίσω πια δε γυρνώ,
θέλω να ξαναρχίσω
θέλω να λυτρωθώ.
Χτύπαγες σαν κύμα πάνω στην καρδιά μου
κι όμως είχα τόση υπομονή
και τα όνειρά σου ήταν όνειρά μου
έλεγα "θ' αλλάξει, δεν μπορεί".
Τώρα στον καθρέφτη στέκομαι θλιμμένα
του καιρού σημάδια να μετρώ,
πρέπει να 'χει μείνει κάτι και για μένα
από της ζωής το μερτικό.
Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή,
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή
πάρτε κι απο μένα ένα πριν πάω βολτούλα
http://www.youtube.com/watch?v=9ipV1EmnbIU]
καλησπέρα και μάλλον καληνύχτα!
P.S. το φωτιά στα σαββατόβραδα μην ξεχάσετε
Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Άλλο δράμα δε θα ζήσω, φτάνει αυτό το τωρινό
Μόνη μου θα διασχίσω πάλι τον ωκεανό
Κι άμα τύχει και λυγίσω, Θεέ μου ʽσχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα με
Άλλο δε θα φάω τραύμα, άλλη τέτοια ανταμοιβή
Μόνη μου θα δω το θαύμα, μόνη μου και τον ραβή
Κι αν στον έρωτα κυλίσω, Θε μου ʽσχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα με
Άλλο κλάμα δε θα ρίξω, φτάνει αυτό το αποψινό
το κενό θα διαρρήξω, πάω να πιάσω ουρανό
κι αν με δεις να φτάνω πάνω, Θε μου ʽσχώρα με
Κι άμα πέσω να πεθάνω, παρηγόρα με
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ' τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους.
Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φυτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που 'χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
Άιντε εκει βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τρελά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ' αλωνίζουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ' τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους.
Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φυτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που 'χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
Άιντε εκει βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τρελά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ' αλωνίζουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε κάποτε αλλάζουν χέρια,
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονανε και δε σβήνουν.
Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με,
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά,
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά.
Τα πουλιά και τα τριζόνια
άντε τραγουδάνε τόσα χρόνια
κι από την ανατριχίλα
κοκκινίζουνε τα μήλα.
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια,
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιός παίρνει την ευθύνη.
Μέσα στης γιορτής το κέφι
άντε πιο ψηλά κρατάει το ντέφι
όποιος πόνεσε και ξέρει
γλύκα που ʽχει το μαχαίρι
Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ʽμαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές
μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ʽμαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Παπίου
Άλλες ερμηνείες: Μελίνα Κανά
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Σας εχει συμβει ποτε να αναρωτιεστε αν ηταν ο εαυτος σας ή καποιος αλλος που .. εζησε το ταδε ή το δεινα ?
Σαν να εχετε δει ταινια και να μην εισαστε πρωταγωνιστες ?
Τέλος οι συγγνώμες, τα ρολόγια που τρελαίνονται
Τέλος τα τηλέφωνα που μένουν σιωπηλά
Τέλος με τους όρκους που συνέχεια λένε ψέματα
Κι όλα αυτά τα δάκρυα που δεν βγάζουν πουθενά
Τέλος τα τραγούδια στ΄ αυτοκίνητο κι οι βόλτες
Τέλος τα ταξίδια καλοκαίρι σε νησιά
Τσιγάρα, αλκοόλ, ξενυχτισμένα Σαββατόβραδα
Βόλτα στη βροχή τις Κυριακές και σινεμά
Εγώ με την αγάπη μάλωσα
Τέλος οι ανάσες που σαν σύννεφα ενώνουνε
Χείλια διψασμένα για φιλιά συλλαβιστά
Δάχτυλα που ψάχνουν μες στων ρούχων τα υπόγεια
άλλο πια δε θα 'βρουνε τη φλέβα που χτυπά.
Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά
Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά
Τελειώσαμε
Σαν δυο τρένα που ανταμώσαν ένα βράδυ
Και χάθηκαν ξανά μες το σκοτάδι
Για άλλους δρόμους χωριστά
Τόση λίγη κι η αγάπη η δική μας
Ένα τέλος πριν αρχίσει η ζωή μας
Κι ένα δάκρυ στη ματιά
Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι
Όλα κι αν τα δώσαμε
Για μια νύχτα ήταν μόνο η αγάπη
Κι έτσι Τελειώσαμε
Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι
Όλα κι αν τα δώσαμε
Για μια νύχτα ήταν μόνο η αγάπη
Κι έτσι Τελειώσαμε
Κι αν μοιράσαμε για λίγο την ελπίδα
Κι αν σου έδωσα αγάπη και σου πήρα
Ήταν μόνο μια βραδιά
Ξέχασε τα όσα είπες κι όσα είπα
Αφού όνειρα δεν είχες και δεν είχα
Έμεινε άδεια η καρδιά
Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι
Όλα κι αν τα δώσαμε
Για μια νύχτα ήταν μόνο η αγάπη
Κι έτσι Τελειώσαμε
Για μια νυχτα του 88 και εκτελεση μονο με πιανο ..
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Βροχή και σήμερα, βροχή στη στέγη μας,
βροχή στη πόρτα μας, ατέλειωτη βροχή
Και εσύ στα σύνορα, σ' ένα χαράκωμα
Και γύρω ο θάνατος, ατέλειωτη βροχή
Εγώ στα σύνορα, σε κάποιο γράμμα μου
Βαθιά στη χλαίνη σου, γλυκά να σε πονώ
Και συ στο σπίτι μας, παντού τα χνάρια σου
Παντού τα μάτια σου, πληγές στο δειλινό
Βροχή και σήμερα κι ούτε ένα γράμμα σου
Κι ούτε ένα μήνυμα στον μαύρο ουρανό
Φυλάξου αγέρα μου, φυλάξου αγρύπνια μου
Φυλάξου αγόρι μου, από τον κεραυνό
Καλησπέρα σας! Μπορείτε να μου πείτε γιατί σκαλίζω τις στάχτες του παρελθόντος και από που με έχει πιάσει μία κακιασμένη ευαισθησία;;; Αστρολογικά πάντα.
ευτ δεν ξερω αν αυτο που περιγραφεις ειναι το δεν παμε καλα ή αλλα που εχεις κανει εντωμεταξυ ..
ευτυχως για μας ο ερωτας δεν ειναι μετρησιμος και υπολογισιμος ..
Άστο λαχάκι. Απλά ήθελα να χει ξεκαθαρίσει. Αλλά δεν... Να ρωτήσω τι σημαίνει να ρίχνεις απέναντι ακριβώς από το μεσοδιάστημα Ήλιου Σελήνης κάποιου τον Πλούτωνα σου;
εμενα οχι .. ρωτα καποιον αλλον ...
μολις το πιανω αυτο το θεμα ..
αλλα αν θες τη γμωμη μου .. εχεις λυσει ολες τις αλλες οψεις κι εφτασες εκει ?
η μηπως αυτη σου κανει γιατι θεωρεις οτι θα σε βγαλει στο συμπερασμα που θες ?
υδροχοος εισαι ελπιζω να μην παρεξηγησεις την ειλικρινεια μου ..
Το τραγούδι με εκφράζει στη μελαγχολία του όχι στα λόγια. Δε μου συμβαίνει αυτό. Έχω πάθει μία συγκινισιακή φόρτιση σα φλασιά και δεν ξέρω γιατί. Γιατί τώρα;
Εκτιμώ αφάνταστα την ειλικρίνεια και την προτιμώ από οτιδήποτε άλλο, τουλάχιστον σε βάθος χρόνου άλλο θέμα αν την αντέχω. (Αμπελοφιλοσοφώ λιγουλάκι) Όχι δεν έχω λύσει άλλες όψεις απλά έμαθα τον τελευταίο καιρό ότι αυτό το σημείο είναι σημαντικό.
Ευτ. κοιτα αλλες οψεις πριν και ασε τα ΜΔ . ταπεινη μου γνωμη ,,
και οσο για το βαθος και την αντοχη ..
ενας υδρο ειναι διαυγης και ανθεκτικος στην αληθεια ειναι σαν οξυγονο για αυτον ..
Με την αληθεια αλλαζει ο κοσμος μονο που πριν πρεπει να εχουμε αλλαξει τον θλιβερο μικροσυμφεροντολογο εαυτο μας .
I knew from that moment on
I'll love her till the day that I died
And I kissed away a thousand tears
My lady of the Various Sorrows
Some begged, some borowed, some stolen
Some kept safe for tomorrow
She was given to me to put things right
And I stacked all my accomplishments beside her
Still I seemed so obselete and small
I found God and all His devils inside her
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πέρασες απ' την αυλή μου κι έφυγες ξανά
Σαν κομήτης της ερήμου που φεγγοβολά
Σαν φτερούγα θα ξανάρθεις θα ξαναφανείς
Να σε δει ο γερακάρης και ο ποιητής
Ήσουν άγγελος ήσουν θάνατος ήσουνα ζωή
Όταν λιώσουνε τα χρόνια θα με δεις ξανά
Στα μαλλιά μου θα 'χω χιόνια θα 'χεις γιασεμιά
Θα 'χω μνήμη του θανάτου μνήμη του καιρού
Που μεσάνυχτα Σαββάτου ήσουνα παντού
Ήσουν άγγελος ήσουν θάνατος ήσουνα ζωή
Πως περάσαν χίλιες μέρες κι ήρθε Κυριακή
Για μενα δεν εχει γραψει κανενας τετοιους στιχους ..
εχω κατι αλλα σαφως υπιδεεστερα και κατι δηλωσεις ανακολουθες με τη ζωη ..
και κατι πραξεις ανακολουθες με λογια ..
κι αποψε........
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου || Χαρούλα Αλεξίου & Κώστας Χατζής ( Ντουέτο )
Aπόψε θα σου ορκιστώ
πως σ' αγαπάω
εσύ με σπρώχνεις στο κακό
κι εγώ γελάω
Ό,τι έμεινε απ' το χαλασμό
θα σου χαρίσω
το τελευταίο μου ναυάγιο
πριν ζήσω
Zήτα μου ό,τι θες,
πάρε με όπου θες, εσύ
Zωή μισή
δεν θέλω πια να ζω
Aπόψε η νύχτα μ' έβαλε
να σε παιδέψω
πριν τον τρελό χορό της
σου χορέψω
κι όσο τα κόκκινα τα πέπλα μου
θα υφαίνεις
μες στον καθρέφτη θα σε βλέπω
να πεθαίνεις
Zήτα μου ό,τι θες...
μπεστ μου..................
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Απόψε θέλω να πιω
τίποτα μετά να μη θυμάμαι
μέσα στον καπνό να παγιδευτώ
συνέπειες να μη φοβάμαι
Απόψε θέλω να πιω
θέλω να ξεφύγω από τα όριά μου.
Μέσα στον καπνό να εξομολογηθώ.
Για τα χαμένα όνειρά μου.
Θα ανάβω με τσιγάρα
θα σβήνω με ποτά...
τώρα που πήρα τη λαχτάρα
στάχτη να γίνουν όλα πια.
Απόψε θέλω να πιω...
Όλους κι όλα να τα διαγράψω.
Μέσα στον καπνό να εξαφανιστώ
πίσω να μην ξανακοιτάξω
λαχ....................
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Όλα μου τα χρόνια που έζησα κοντά σου
κρύα φυλακή και μοναξιά,
θέλω να πετάξω τώρα μακριά σου
μα με τα δικά μου τα φτερά.
Χρόνια πεταμένα στης ζωής την άκρη
και στο περιθώριο εγώ,
έχω ξεχειλίσει, θάλασσες το δάκρυ
φτάνει όμως τώρα ως εδώ.
Τώρα κι εγώ θα ζήσω
πίσω πια δε γυρνώ,
θέλω να ξαναρχίσω
θέλω να λυτρωθώ.
Χτύπαγες σαν κύμα πάνω στην καρδιά μου
κι όμως είχα τόση υπομονή
και τα όνειρά σου ήταν όνειρά μου
έλεγα "θ' αλλάξει, δεν μπορεί".
Τώρα στον καθρέφτη στέκομαι θλιμμένα
του καιρού σημάδια να μετρώ,
πρέπει να 'χει μείνει κάτι και για μένα
από της ζωής το μερτικό.
ντρημ................
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Αγάπης φως της γης ταξίδια
μαύρα παράξενα παιχνίδια
στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω
το καλοκαίρι να μυρίσω.
Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω
μικρό κορίτσι να σε κλέψω
όσο αγαπάω μένω πίσω
κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω
αντε και για μενα...
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή,
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή
Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
της κακιας συμφορας θαλεγα....
http://www.youtube.com/watch?v=9ipV1EmnbIU]
καλησπέρα και μάλλον καληνύχτα!
P.S. το φωτιά στα σαββατόβραδα μην ξεχάσετε
βάλε ότι θέλεις... αντέχω
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής
Η νύχτα είναι σκοτεινή
τα αστέρια έχουνε ρεπό
μα εγώ είμαι εδώ
και σ' αγαπώ
Μου το 'χεις πολλές φορές
για μένα δεν έχεις καιρό
μα εγώ είμαι εδώ
και καρτερώ
Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή
μια καταιγίδα
να λέω φταίει η βροχή
που δεν σε είδα
Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή
και να κρατήσει
να με μουσκέψει ως την ψυχή
και να με σβύσει
Την νύχτα αυτή την σκοτεινή
λάμπουνε σαν τις αστραπές
της απουσίας σου οι σιωπές
Μου το 'χεις πει και ξαναπεί
αλλού η καρδιά σου ξενυχτά
μα εγώ είμαι εδώ
και έχω ανοιχτά
Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή
μια καταιγίδα
να λέω φταίει η βροχή
που δεν σε είδα
Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή
και να κρατήσει
να με μουσκέψει ως την ψυχή
και να με σβύσει
παω και εγω μεχρι να με πιασουν τα φεγγαρια και να........( ξαναρθω)
για όποιον δεν το ξέρει
εδώ και το μαχαίρι
που κάποτε έμπαινε βαθιά
Τα μάτια είναι για το ναί
κι η νύχτα πάντα όχι
για ΄κείνον που δεν τόχει
κι ούτε που το 'νοιωσε ποτέ
Ο έρωτας κι ο ουρανός
δεν είν' στο χέρι κανενός
μονάχα στο δικό σου
σου τόπα, παραδώσου
Λοιπόν αυτό είναι το κορμί
κι εδώ κανείς δεν μπαίνει
κομμάτια κι ανασαίνει
την περασμένη μου ζωή
Τα χείλια είναι γιά φιλιά
κι ο χωρισμός για χάδι
φαντάσου ένα σκοτάδι
να σου χαϊδεύει τα μαλλιά
Ο έρωτας κι ο ουρανός
δεν είν' στο χέρι κανενός
μονάχα στο δικό σου
σου τόπα, παραδώσου
Λοιπόν εδώ είν' η καρδιά
για όποιον δεν το ξέρει
εδώ και το μαχαίρι
που κάποτε έμπαινε βαθιά ...
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Άλλο δράμα δε θα ζήσω, φτάνει αυτό το τωρινό
Μόνη μου θα διασχίσω πάλι τον ωκεανό
Κι άμα τύχει και λυγίσω, Θεέ μου ʽσχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα με
Άλλο δε θα φάω τραύμα, άλλη τέτοια ανταμοιβή
Μόνη μου θα δω το θαύμα, μόνη μου και τον ραβή
Κι αν στον έρωτα κυλίσω, Θε μου ʽσχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα με
Άλλο κλάμα δε θα ρίξω, φτάνει αυτό το αποψινό
το κενό θα διαρρήξω, πάω να πιάσω ουρανό
κι αν με δεις να φτάνω πάνω, Θε μου ʽσχώρα με
Κι άμα πέσω να πεθάνω, παρηγόρα με
και αυτο .........
έριξα πολλά στο παρελθόν...
μάλλον μου τελείωσαν...
κι αυτό το παρελθόν σου.
Κι ο κόσμος όλος φίλος μου, τώρα που σ? αγαπώ.
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ' τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους.
Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φυτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που 'χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
Άιντε εκει βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τρελά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ' αλωνίζουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ' τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους.
Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φυτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που 'χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
Άιντε εκει βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τρελά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ' αλωνίζουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
ειδικα ο τελευταιο στιχος αν και ολο ειναι ενας συμβολισμος ..
ασε μου δωσαν χτες ενα βιβλιο και τον πλουτο .. ..ισως να ειμαι επηρεασμενη
άντε κάποτε αλλάζουν χέρια,
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονανε και δε σβήνουν.
Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με,
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά,
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά.
Τα πουλιά και τα τριζόνια
άντε τραγουδάνε τόσα χρόνια
κι από την ανατριχίλα
κοκκινίζουνε τα μήλα.
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια,
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιός παίρνει την ευθύνη.
Μέσα στης γιορτής το κέφι
άντε πιο ψηλά κρατάει το ντέφι
όποιος πόνεσε και ξέρει
γλύκα που ʽχει το μαχαίρι
αν και ελιπζω να θυμαται πως εχω κανει οτι μπορω να το τιμησω τον κυριουλη σε αυτη τη ζωη
...kai
http://www.youtube.com/watch?v=XZke08knkSE
..gia tin Dream ..kai tin efxaristw poly ..kserei afti.
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Άλλες ερμηνείες: Κώστας Μακεδόνας & Μαρία Μαρκέτου ( Ντουέτο ) || Φίλιππος Νικολάου || Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Κώστας Γανωτής ( Ντουέτο )
Ποτέ τόσες νύχτες για σένα
Ποτέ τόσο εσύ πουθενά
Κι εκεί που σε παίρνω για ψέμα
Στο αίμα μου μπαίνεις ξανά
Κι εγώ που χρόνια ζω για σένα
Ποτέ δε θα μπω σ' άλλο σώμα
Ποτέ κι ας γυρνώ σαν σκιά
Ποτέ κι ας μοιράζομαι ακόμα
στο πριν, στο ποτέ στο μετά
Ποτέ
Ποτέ τόσες νύχτες για νύχτες
Ποτέ τέτοιο τέλος φωτιά
Κι εκεί που κοιμόσουν και μ' είχες
Καπνός από στάχτη παλιά
Κι εγώ που χρόνια ζω λες κι ήρθες
Ποτέ δε θα μπω σ' άλλο σώμα
Ποτέ κι ας γυρνώ σαν σκιά
Ποτέ κι ας μοιράζομαι ακόμα
Στο πριν, στο ποτέ, στο μετά...
Ποτέ
τα φεγγαρια που λεγαμε.......
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη
Άλλες ερμηνείες: Αντώνης Καλογιάννης || Ηλιάννα Σκουλή & Νότης Μαυρουδής ( Ντουέτο ) || Άλκηστις Πρωτοψάλτη || Έλλη Πασπαλά || Αναστασία Μουτσάτσου & Παντελής Θαλασσινός ( Ντουέτο )
Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ʽμαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές
μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ʽμαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Παπίου
Άλλες ερμηνείες: Μελίνα Κανά
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
λαχ...............
ισως φταινε τα φεγγαρια
Σαν να εχετε δει ταινια και να μην εισαστε πρωταγωνιστες ?
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
φετιχ στιχος
Τέλος τα τηλέφωνα που μένουν σιωπηλά
Τέλος με τους όρκους που συνέχεια λένε ψέματα
Κι όλα αυτά τα δάκρυα που δεν βγάζουν πουθενά
Τέλος τα τραγούδια στ΄ αυτοκίνητο κι οι βόλτες
Τέλος τα ταξίδια καλοκαίρι σε νησιά
Τσιγάρα, αλκοόλ, ξενυχτισμένα Σαββατόβραδα
Βόλτα στη βροχή τις Κυριακές και σινεμά
Εγώ με την αγάπη μάλωσα
Τέλος οι ανάσες που σαν σύννεφα ενώνουνε
Χείλια διψασμένα για φιλιά συλλαβιστά
Δάχτυλα που ψάχνουν μες στων ρούχων τα υπόγεια
άλλο πια δε θα 'βρουνε τη φλέβα που χτυπά.
Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά
Θαυμαστε εναν αιγοκερω !!! Να ζησει ο κρονος
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Κότσιρας || Ελευθερία Αρβανιτάκη
Σ' έχω ώρες ώρες μα το Θεό
τόσο πολλή ανάγκη
που τρέχουν απ' τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη
Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
που κρέμομαι απ' τα χείλη σου
κι είμαι στο έλεός σου
Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω
Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου
μες στου μυαλού τα υπόγεια
αχ πόσα θέλω να σου πω
και δεν υπάρχουν λόγια
Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω
Σαν δυο τρένα που ανταμώσαν ένα βράδυ
Και χάθηκαν ξανά μες το σκοτάδι
Για άλλους δρόμους χωριστά
Τόση λίγη κι η αγάπη η δική μας
Ένα τέλος πριν αρχίσει η ζωή μας
Κι ένα δάκρυ στη ματιά
Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι
Όλα κι αν τα δώσαμε
Για μια νύχτα ήταν μόνο η αγάπη
Κι έτσι Τελειώσαμε
Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι
Όλα κι αν τα δώσαμε
Για μια νύχτα ήταν μόνο η αγάπη
Κι έτσι Τελειώσαμε
Κι αν μοιράσαμε για λίγο την ελπίδα
Κι αν σου έδωσα αγάπη και σου πήρα
Ήταν μόνο μια βραδιά
Ξέχασε τα όσα είπες κι όσα είπα
Αφού όνειρα δεν είχες και δεν είχα
Έμεινε άδεια η καρδιά
Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι
Όλα κι αν τα δώσαμε
Για μια νύχτα ήταν μόνο η αγάπη
Κι έτσι Τελειώσαμε
Για μια νυχτα του 88 και εκτελεση μονο με πιανο ..
Ένα τέλος πριν αρχίσει η ζωή μας
Κι ένα δάκρυ στη ματιά
αλλο στιχος φετιχ ...
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Βροχή και σήμερα, βροχή στη στέγη μας,
βροχή στη πόρτα μας, ατέλειωτη βροχή
Και εσύ στα σύνορα, σ' ένα χαράκωμα
Και γύρω ο θάνατος, ατέλειωτη βροχή
Εγώ στα σύνορα, σε κάποιο γράμμα μου
Βαθιά στη χλαίνη σου, γλυκά να σε πονώ
Και συ στο σπίτι μας, παντού τα χνάρια σου
Παντού τα μάτια σου, πληγές στο δειλινό
Βροχή και σήμερα κι ούτε ένα γράμμα σου
Κι ούτε ένα μήνυμα στον μαύρο ουρανό
Φυλάξου αγέρα μου, φυλάξου αγρύπνια μου
Φυλάξου αγόρι μου, από τον κεραυνό
ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ
απλα μας ξεκιναει το τετραγωνο με το γενεθλιο ...
απο περισυ εμενε .. he showed h?s true colours
ισως και να μην το ξεκαθαρισω ποτε ..
Για την ντριμ
εμενα μου συμβαινει αυτο συνεχεια .. μηπως .. ειναι η ωρα .. να ξεπερασεις την κρονιτιδα σου .. ?? λεω τωρα οχι αστρολογικα βεβαια ..
ευτυχως για μας ο ερωτας δεν ειναι μετρησιμος και υπολογισιμος ..
οταν φτανουμε να το πουμε αυτο " i ll never be your stepping stone "
ειναι επειδη καταβαθος ξερουμε οτι αυτο θα μας συμβει ..
μολις το πιανω αυτο το θεμα ..
αλλα αν θες τη γμωμη μου .. εχεις λυσει ολες τις αλλες οψεις κι εφτασες εκει ?
η μηπως αυτη σου κανει γιατι θεωρεις οτι θα σε βγαλει στο συμπερασμα που θες ?
υδροχοος εισαι ελπιζω να μην παρεξηγησεις την ειλικρινεια μου ..
Αυτη ειναι η ερωτηση . Οχι γιατι τωρα !!!
Με εγκαταλειψατε ? Ακαρδες !!!
και οσο για το βαθος και την αντοχη ..
ενας υδρο ειναι διαυγης και ανθεκτικος στην αληθεια ειναι σαν οξυγονο για αυτον ..
Με την αληθεια αλλαζει ο κοσμος μονο που πριν πρεπει να εχουμε αλλαξει τον θλιβερο μικροσυμφεροντολογο εαυτο μας .
Μαλαμα δες τι λενε οι αντρες στις γυναικες που αγαπανε
I'll love her till the day that I died
And I kissed away a thousand tears
My lady of the Various Sorrows
Some begged, some borowed, some stolen
Some kept safe for tomorrow
And I stacked all my accomplishments beside her
Still I seemed so obselete and small
I found God and all His devils inside her
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πέρασες απ' την αυλή μου κι έφυγες ξανά
Σαν κομήτης της ερήμου που φεγγοβολά
Σαν φτερούγα θα ξανάρθεις θα ξαναφανείς
Να σε δει ο γερακάρης και ο ποιητής
Ήσουν άγγελος ήσουν θάνατος ήσουνα ζωή
Όταν λιώσουνε τα χρόνια θα με δεις ξανά
Στα μαλλιά μου θα 'χω χιόνια θα 'χεις γιασεμιά
Θα 'χω μνήμη του θανάτου μνήμη του καιρού
Που μεσάνυχτα Σαββάτου ήσουνα παντού
Ήσουν άγγελος ήσουν θάνατος ήσουνα ζωή
Πως περάσαν χίλιες μέρες κι ήρθε Κυριακή
παω για τσιγαρο..........
εχω κατι αλλα σαφως υπιδεεστερα και κατι δηλωσεις ανακολουθες με τη ζωη ..
και κατι πραξεις ανακολουθες με λογια ..
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ .. αγαπητοι :0
ενας συμβιος μου τραγουδαγε αυτο .. και ?
παλι 8 και σκοπριος ..
θα σου θυμισω ενα ρητο .. που εχει να κανει με το "καρμα" αλλα οι εβραιοι το λενε πολυ καλα
"μαχαιραν ελαβες μαχαιραν θα λαβεις " ..
αν ναι θα ηθελα πολυ να το περιγραψεις ..
το ψαρι τι να το χτυπησω ,, μονο του χτυπιεται εξω απο το νερο ..
για τον ανομολογητο καθημερινο πονο 6-12
ενας υδροχοος δεν ειναι δημοσιως φοβικος ... αντιθετα ..
ονειρα γλυκα ..
απο τις πιο ωραιες συναυλιες που ειχα δει στο ροδον
με κρονοφυλακα ΤΟΤΕ
ολη η ζωη μια γιατρεια ειναι ..
ονειρα πουπουλενια .. φιλια