με παγιδεψες με το φευγιο σου , μου φτιαξες μια φυλακη που μεσα κατοικει η θλιψη κι ευημερια
οτι υπηρξες

Δεν θα ρθω τη δευτερα, 3 χρονια τωρα
φυλαω τα μανταρινια σου σαν φυλαχτο ..

Το δεντρο στο ονομα μου και τον γαμπρο , 1000 καφασια μνημη
ολη αγαπη σου εκει .. αορατη , προστατης ..

Επιτηδες το ξερω για να μου κοψεις τις πορειες και τις φωτιες
αλλα δεν θυμωσα για αυτο ..

κλαιω καμια φορα ασχετως ημερομηνιας
ή μαλλον συνεχεια κλαιω αλλα δεν φαινεται ..

Μυριζω τη μουτζουρα σου στους δρομους αναπολω ολες τις μυρωδιες
κι οσοι ανυποπτα παω να αγαπησω φερουν κατι λιγοτερο απο το ευρος σου .
Αναρωτιεμαι αν με μισεις που δεν καταφερα - κι ειμαι πληβεια ..
κι υστερα παλι ξερω πως με σθενος θα χες μια αγκαλια για την αδυναμια μου ..
Το  δωρο της ζωης η γνωριμια μας ..

Μπαμπακα ..
να ρθεις ξανα στον υπνο αποψε αναμεσα απο τις προσευχες ,ετσι στα σιωπηλα τον ισκιο σου να νιωσω...
πλατανι και νερο κυλαριστο να πεφτει το φως αναμεσα απο τα φυλα

συγχωρα με , σου χω ολα τα μανταρινια φυλαγμενα