υπεκυψε... και δε ζει πια με αυταπατες περι αληθειας... γιατι "η αληθεια δε μπορει να ειπωθει σχεδον ποτε, προκειμενου για δυο ανθρωπους, γιατι προκαλει πονο, λυπη και καταστροφη"
και εχει ξεχασει, προς το παρον.... γιατι
"Σαν πεθανουμε, η ψυχη μας ισως μεταναστευσει:
σ'ενα μερμηγκι,
σ'ενα δεντρο, σ'εναν τίγρη της Βεγγάλης.
στο μεταξυ το κορμι μας λιωνει
αναμεσα στα σκουληκια
και μεσα στην αμνημονα γη διαλυεται
για να αναδυθει μετα μεσα απο τα βλασταρια και τα φυλλα
και να μεταμορφωθει σε ηλιοτροπιο ή αγριοχορτο
κι υστερα σε τροφη των ζωων
κι ετσι σε αιμα διχως ονομα, σε αιμα των ζωων
σε σκελετο
σε περιττωματα.
Κι ισως μια μοιρα φοβεροτερη την περιμενει
στο σωμα του παιδιου,
που μια μερα ποιηματα ή ιστοριες θα γραψει
και που με τις σκοτεινες του αγωνιες
(χωρις να το γνωριζει)
τις περασμενες του αμαρτιες θα πληρωσει,
στο σωμα ενος πολεμιστη ή εγκληματια,
που τρομους φοβερους θα ξαναζησει,
τον τρομο μιας γαζελας,
τη σιχαμενη ασχημια των σαρκοβορων,
του εμβρυου τη νεφελωδη υπαρξη, του κυκλωπα ή του αλιγάτορα
της πορνης ή της ιερειας του Απολλωνα τη φημη,
τις μακρινες τις μοναξιες του,
τις ξεχασμενες του δειλιες και προδοσιες."
(αυτα τα ειχα σημειωσει τοτε... ετσι, δε θα τολμησω να το ξαναδιαβασω... σε τουτη τη ζωη...)
γιατι στο σχολειο διδασκεται οτι αναπαραγει το καθε ισχυον συστημα , πηξαμε στους κουμουνιστες ποιητες τα "απελευθερωτικα " μεταπολιτευτικα χρονια του
κατ ΄επιφαση σοσιαλισμου
η γενια μου λαχ, επηξε στη ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, οκ και την ΚΝΕ αλλα γιαλαντζι, και κατι ΣΑΦ-ΣΟΥΦ δικτυα αριστερων και μλκιες. απλα, βαραγανε μουσικες και επιαναν χωρο στους διαδρομους...
λαχουρι να την δεις σαυτη την ταινια...ειναι ενας πλουτο - ουρανιος ερωτας! αποσο ειανι ζευγαρι με τον ηθοποιο που συμπρωταγωνιστουν στην ταινια του γουντι...
σε μια αλλη , οχι αμερικανικη την ειχα δει παλια...
στις ταινιες του Αλμοδοβαρ ειναι πολυ καλη...
Το Τουνελ
δεν εχω ορεξη για αυτοκτονια . Ειναι σπουδαιος ηθελα με καποιον να το μοιραστω. Κραχτε με !
και εχει ξεχασει, προς το παρον.... γιατι
"Σαν πεθανουμε, η ψυχη μας ισως μεταναστευσει:
σ'ενα μερμηγκι,
σ'ενα δεντρο, σ'εναν τίγρη της Βεγγάλης.
στο μεταξυ το κορμι μας λιωνει
αναμεσα στα σκουληκια
και μεσα στην αμνημονα γη διαλυεται
για να αναδυθει μετα μεσα απο τα βλασταρια και τα φυλλα
και να μεταμορφωθει σε ηλιοτροπιο ή αγριοχορτο
κι υστερα σε τροφη των ζωων
κι ετσι σε αιμα διχως ονομα, σε αιμα των ζωων
σε σκελετο
σε περιττωματα.
Κι ισως μια μοιρα φοβεροτερη την περιμενει
στο σωμα του παιδιου,
που μια μερα ποιηματα ή ιστοριες θα γραψει
και που με τις σκοτεινες του αγωνιες
(χωρις να το γνωριζει)
τις περασμενες του αμαρτιες θα πληρωσει,
στο σωμα ενος πολεμιστη ή εγκληματια,
που τρομους φοβερους θα ξαναζησει,
τον τρομο μιας γαζελας,
τη σιχαμενη ασχημια των σαρκοβορων,
του εμβρυου τη νεφελωδη υπαρξη, του κυκλωπα ή του αλιγάτορα
της πορνης ή της ιερειας του Απολλωνα τη φημη,
τις μακρινες τις μοναξιες του,
τις ξεχασμενες του δειλιες και προδοσιες."
(αυτα τα ειχα σημειωσει τοτε... ετσι, δε θα τολμησω να το ξαναδιαβασω... σε τουτη τη ζωη...)
κατ ΄επιφαση σοσιαλισμου
την ενσωματωση ..
ενα γελοιο ποιημα μου ειχε γινει σημαια στο σχολειο
ευτυχως την γλιτωσα ..ξεπερασα τον κουμουνισμο στο δημοτικο
ο Αντρεας με σωσε ..
εσυ μεγαλωσες της εποχη του κλικ απολιτικ και της υλικης ευμαρειας
μια εποχη απο την οποιο πιο ευκολα ξεπηδαει ο εστετισμος
μπορουμε να συννεοηθουμε χωρις να χρειαζεται να ειμαι "ακριβης "πραγμα που με εξαντλει
εισαι τελικα της μοδας παντα ανεξαρτητως καιρου
χαι τζο..
τζαστιν και σκαρλετ...
καλη ηταν..αλλα αυτη που μαρεσε πιο πολυ ηταν η πενελοπε κρουζ ..τον τραβηξε στα ακρα τον ρολο!
αφησε τον τομ και ειδε προκοπη!
πρεπει να εφευρουμε εννοιες ...χιουμορ κανω
καθε τι αποκταει αλλο νοημα αναλογα με το ποιος ποτε και γιατι το λεει το λεει
σαν ηθοποιο λαχ δεν την πολυπαω...
αλλα εδω μαρεσε πολυ γιατι ηταν εκτος οριων και παραλληλα γοητευτικη και εβγαζε μια ζεστασια..
υποκλινομαι στη ομορφια παντα ομως
εχει παντρευτει εναν παππου η την μπερδευω με αλλη ?
σε μια αλλη , οχι αμερικανικη την ειχα δει παλια...
στις ταινιες του Αλμοδοβαρ ειναι πολυ καλη...
μακια λαχακο