22 χρονια μετα , με οτι αρπαχτηκα εναντιον
ο δρομος που τραβηξα ερημην μου
με τα τετραγωνα του ουρανου εξηγημενος καποιες φορες  παρεξηγημενος τις περισοτερες

το ιδιο κλαμα τοτε και σημερα

μονο που τοτε ηλπιζα πως θα νικησω και
σημερα ξερω πως κραυγαλεα απετυχα
και δεν με αγαπω πια ..
που σταθερα εκ νεου συζητω και βαζω στο τραπεζι τα αυτονοητα
για να εκπληρωσω τη συναισθηματικη μου πεινα .

Αυτος ειναι ο φασισμος μου , τι οτι δεν εγινα εγω αυτος με το καδρονι
η ελαχιστη ικανοποιηση της ζωικης στιγμης
λατρευωντας τις ιδεες πιο πολυ απο το ζειν τους ..

ανεπαρκης και απληστη ,
σε βημα που χω στηλιτευσει με το αλλο μου
αρα δεν το χω σεβαστει ,
συγνωμη .