Σε ενα απο τα συνεχως επαναλαμβανομενα ονειρα μου ειμαι χορευτης καλλιτεχνικου πατιναζ.Μενω σε ενα κομψο απλο,λιτο κι απερριτο σπιτι διπλα στην λιμνη Αρβελεν κοντα στο Οσλο.Καθε μου αρχιζει να βραδιαζει βαζω τα παγοπεδιλα μου κι αρχιζω να πατιναρω.Στην αρχη κανω κυκλους διχως νοημα,επειτα αυξανω ταχυτητα σε σημειο που αν καποιος με εβλεπε απο μακρια θα νομιζε πως ειμαι παγοδρομος,επειτα καταλαγιαζω την ταχυτητα μου στεκομαι στο κεντρο της παγωμενης λιμνης Αρβελεν παιρνω μια ποζα αφετηριας και ξεκιναω να πατιναρω και να χορευω πανω στον παγο.
Μεσα στο ονειρο μου λεει μου εχει ραψει η γιαγια μου μια στολη καλλιτεχνικου πατιναζ.Ειναι μαυρη και μονο μπροστα στο στηθος εχει μια χρυση ρηγα.Κι εγω τη ρωταω " Γιατι ειναι τοσο μαυρη η στολη;" κι εκεινη μου απαντα " Για να κανεις πολεμο."
Μεσα στο ονειρο μου πανω λιμνη Αρβελεν που παγωνει απο τελη Νεομβρη μεχρι τον Απριλιο χορευω καταπληκτικα αλλα δεν βρισκεται κανεις να βλεπει τις πιρουετες μου.Αυτο μου δινει ελευθερια κινησεων.Χορευω για μενα εμπνευσμενος απο τις χηνες που το εχουν σκασει απο τις γειτονικες αυλες  κι απο τα χρωματα του δειλινου.Δεν εχω κοινο κι ολα ειναι ευκολα.Μονο ενα γειτονας γυρω στα 60 στεκεται στο παραθυρο και με κοιταζει για ωρα.Δεν εχει ιδεα απο πατιναζ αλλα νοιωθει πως χορευω ομορφα.Εχει παχυ μουστακι και καπνιζει μια πιπα.Επειτα λεει κατι που μισοχανεται στον αερα οπως "Εη δεν κρυωνεις εκει εξω;"Χαμογελαω και δεν απαντω.Χωρις να βλεπω την σκηνη μεσα στο ονειρο μου ξυπναω και φανταζομαι πως μετα τον κουραστικο χορο ισως γυριζω στο μακροστενο σπιτι με την αιχμηρη στεγη και τρωω λιγα  ψωμακια μαυρου ψωμιου με καβουροσαλατα, και χυμο φραγκοσταφυλου.
Ομως στον πραγματικο κοσμο φοραω μια χρυση στολη χορευτη με μια μαυρη ρηγα στο στηθος.Υπαρχει ενα σταδιο γεματο κοσμο.Τοσο κοσμο που δεν  αντεχω.Περνω μια ποζα αφετηριας και επιστρατευω ολη μου θεατρικοτητα μου η οποια δεν μ'ακολουθει την δεδομενη στιγμη.Ξεκιναω κι αφου πατιναρω για 2-3 λεπτα σφιγμενος,σχεδον αχαρα επιδιωκω την πρωτη πιρουετα,κατι συνηθισμενο.Πεφτω κατω και νιωθω την ψυχρα του παγου.Σηκωνομαι αργα και η στολη μου εχει σκιστει στο γονατο,ηταν ελαφρως ματωμενο.Το πληθος δεν βγαζει αχνα.Δεν μου πετα ντοματες,απλα σιγα σιγα αρχιζει να εγκαταλειπει το σταδιο,εν ωρα προγραμματος μου.Το τελος δεν μενει κανεις και πεφτω και στην τελευταια πιρουετα ενω δεν υπαρχει ανθρωπος μεσα.Τελειωνω και φευγω.Κλεινω τα φωτα του τερεν,τον φωτεινο πινακα αναγραφης τον αποτελεσματων.Κλειδωνω τα αποδυτηρια και την κανω.Δεν υπαρχει ανθρωπος μεσα στις εγκαταστασεις.Βγαινω εξω,ουτε στην αυλη του κτιριου.Πηγαινω σπιτι και κουλουριαζομαι μεσα σε κουβερτες που εχω απο τα χρονια βαρεθει.Προσπαθω να κοιμηθω γρηγορα κι ευκολα,κι οντως λειτουργει.
Το αλλο πρωι σηκωνομαι και βαζω τα παπουτσια μου φορωντας ακομα τις πυτζαμες μου.Φοραω επισης ενα φανελακι ταλαιπωρημενο απο το περασμα του χρονου.Δεν σκεφτηκα κατι το προηγουμενο βραδυ.Απλα σηκωθηκα τρωγοντας λιγη καβουροσαλατα στο ενα χερι ,στο αλλο κρατουσα ενα μαυρο ψωμακι.Δεν πλυθηκα για να μην χαλασω αυτη την ελαφρια και γλυκια μουχλα του πρωινου απο πανω του.Μπηκα μεσα στην παγοπιστα τρωγοντας ακομα.Δεν κρατουσα τιποτα στα χερια μου αλλα μασουλωντας επιχειρω μια επιτυχημενη πιρουετα.Η πυτζαμα κρεμεται αχαρα εξω απο τα παγομποτινια μου.Κανω μια δευτερη με πιο πολυ εκρηξη.Επιτυχημενη.
Τελειωνω επειτα απο εικοσι λεπτα λουσμενος μεσα στο ιδρωτα."Για να κανω πολεμο" απαντω στην ποζα τερματισμου.

http://www.youtube.com/watch?v=__MzQ44jYLk&feature=related