Μια κορνα αυτοκινητου ακουστηκε,υστερα το σφυριγμα των φρενων,το αυτοκινητο γλιστρισε πανω στην ασφαλτο,η παλια μου ΤDM μηχανη χτυπηθηκε απο κατι που ουτε προλαβα να δω.Ο οδηγος ειχε περασει το φαναρι με κοκκινο.Για λιγο ενιωσα να ιπταμαι στον αερα,επειτα επεσα κατω σαν να ειχα πεσει απο 3 οροφους.Λιγο πιο μακρια ακουσα την μπεμπα να διαλυεται σε κομματια.Καπου εδω χανω τις αισθησεις μου.Το σωμα μου πονα και δεν νιωθω καθολου το ποδι μου.Ποσο ειμαι;21 ενος.
 Ξυπναω στο νοσοκομειο.Εχω συνελθει.Την επομενη μπαινω για επεμβαση στο γονατο.Ρηξη χιαστου,εσω μηνισκου.Θα χρειαστει να βαλουμε βιδες λεει ο γιατρος ,υπαρχει οστικο θραυσμα.
"Γιατρε θα ξανατρεξω;"
"Φοβαμαι πως πρεπει να το αφησεις,προεχει η υγεια του ποδιου σου"
"Γιατρε θα ξανατρεξω;"
"Δημητρη,ασε το γιατρο θα το συζητησουμε καποια αλλη στιγμη αυτο"

Θυμαμαι την μερα που με μεταφερε ο πατερας μου στο σπιτι κρατωντας με στην αγκαλια του.
"Πατερα ειμαι 75 κιλα" του ειπα γελωντας."Δεν μπορεις να με σηκωσεις"
"Σωπα ρε..Μισος εγινες 10 μερες στο νοσοκομειο."
Ανατριχιασα.Ανατριχιασα διοτι οταν ημουν παιδι και βγαιναμε εξω με τους γονεις μου εκανα επιτιδες πως αποκοιμιουμουν στα πισω καθισματα του αυτοκινητου.Ετσι λοιπον δεν ηθελαν να με ξυπνησουν κι ο πατερας με μετεφερε στο κρεβατι.Ηταν υπεροχη η αισθηση να σε μεταφερουν ως το κρεβατι σου.
21 ενος χρονων αντρας τωρα.στο ελεος των αλλων.Ο Πατερας εφτασε λαχανιασμενος στο σπιτι.Ανοιξαν ενα δπλο κρεβατι.
"Μπαμπα θα ξανατρεξω;Τι ειπε ο γιατρος;"
"Ρε συ Δημητρη..Δεν ειναι αυτο το ζητημα.Κατσε να περπατησεις πρωτα"
Την πρωτη βδομαδα ειδα ολα τα μεσημεριανα προγραμματα στην τηλεοραση.Εμαθα ολα τα κουτσομπολια.Μετα τα σιχαθηκα,αρχισα να κοιμαμαι ατελειωτες ωρες.Το βραδυ ξαγρυπνουσα βλεποντας ολα τα σκουπιδια που υπαρχουν στο κουτι.Ετρωγα σε δισκο.Θυμαμαι την πρωτη φορα που κατουρησα σε παπια εντος σπιτιου.Τα μαλλια μου να μακραινουν ως τους ωμους.Καθε μεσιμερι να πινω σοκολατα με τον πατερα και να μιλαμε για αθλητικα δρωμενα. Αρχισα να νιωθω σαν γυναικα που ειχε παρατεταμενη γεννα.Σαν αιωνια λεχωνα. Επειτα αρχισα να γραφω.Μια διαδικασια του ειχα σταματησει εδω και τρια περιπου μεχρι τοτε χρονια.Κι εγραφα..εγραφα.Στο κρεβατι μου γινοταν ενα αιματοκυλισμα γραπτων.Φυλλα χαρτιου απλωνονταν παντου.Επεφτα για υπνο κι ολο κατι υπηρχε κατω απο το μαξιλαρι μου.
 Θυμαμαι στην γιορτη μου με πειραν ελαχιστα ατομα τηλεφωνο.Τα μηνυματα περιειχαν το συντομο " Μην ανησυχεις ολα θα πανε καλα.Φιλακια τα λεμε."
Δεν κατηγορω κανεναν.Μονο αυτος που βιωνει την κατασταση εχει την ολικη της εικονα.Ειναι απιστευτο ομως δεν εισαι ενεργος μεσα στο συνοθυλλεμα της ζωης ,ετσι τουλαχιστον οπως εχουν συνηθισει οι αλλοι,ποσο ευκολα σε αφηνουν πισω.Ειναι το γνωστο  " Ματια που δεν βλεπονται.."
Παει 1,5 μηνας.Η μητερα μου φερνει βαρακια γιατι πρεπει να δυναμωσω τους γυρω μυες του ποδιου.Δεν εχω καμια διαθεση να το κανω.Βαριεμαι οικτρα.Κι εχω πεσει πανω στα γραπτα.Ενα πρωι χωνω την παλαμη μου μεσα απο το γυψο κι με πιανουν τα κλαματα.Δεν ειναι αυτο το ποδι μου.Ειναι μια ατυχη στιγμη στην ζωη καποιου.Τι θα γινοταν αν ειχα επιλεξει ενα λεπτο πριν να αγορασω την σοκολατα που ηθελα απο το περιπτερο;θα με χτυπουσε το αυτοκινητο;Σκεφτομαι τετοιες αηδιες συνεχως.Οι φιλοι δεν ερθει ακομα σπιτι μου.Εχω κανει λαθος επιλογες ανθρωπων;Δεν μπορω να αποδεχτω κατι τετοιο.Ομως το σκεφτομαι συχνα.
 Περασαν δυο μηνες.Επιτελους εβγαλα το γυψο.Ο γιατρος μου εδωσε προγραμμα ενος μηνα ασκησεων στην πισινα.Την πρωτη μερα με βοηθανε οι δικοι μου να μπω μεσα.Σαν νεογνος που γνωριζει λογω μητρας να κολυμπα,παρολα αυτα κανω ασυναρτητες κινησεις.Το νερο ειναι κρυο.Επειτα απο μερες αρχιζω να πηγαινω μονος.Φοραω καθε πρωι τις ομορφες πατεριτσες μου και σκαω μυτη στην πισινα. Η πρωτη γνωριμια μου ηταν ενας ηλικιωμενος.Ο Κυριος Φανης.Ηταν φανατικος κουμουνιστης.Επιασε κουβεντα μαζι μου,εντελως στο ασχετο με τον κλασσικο  αδιακριτο αλλα παραλληλα συμπαθητικο τροπο των ηλικιωμενων.65 χρονων ο κυρ Φανης αλλα κολυμπα σαν ψαρι.
"Ποπο νεο παιδι τι σου μελλε κι εσενα να παθεις.Δεν πειραζει ωρε..Δρακος εισαι, θα περασει" ελεγε και χτυπαγε στην πλατη σαν να ειμασταν στην βαρβακειο.
Μαλιστα εβαζε και σκουφακι ο κ Φανης.Τωρα που το σκεφτομαι ειχε κατι το Ουρανειο  αν αναλογιστεις οτι φοραγε φωσφοριζε φουξια σκουφακι,ουτε που τον ενοιαζε βεβαια.Εμαθα ολη την ιστορια του κυρ Φανη.Πως μεγαλωσε τα παιδια του.Την ζωη του στο Αμστερνταμ,μερικες βαρετες κι αλλες χαριτωμενες ιστοριες.Μετα μου γνωρισε και την παρεα του.Κατι αλλους γερους που ελεγαν συνεχως τις ιδιες ιστοριες,περιστρεφονταν γυρω απο κλισε,αλλα ομολογω πως ηταν ωραια ομαδα παρακολουθησεις.Μεσα μου τρελαινομουν στο γελιο.Και καμια φορα κι εξω μου.Μεσα στη στερεοτυπια τους ειχαν χιουμορ.Καμια φορα επιτιδες τους πετουσα καμια αρλουμπα για να παρει φωτια η συζητηση γιατι ηξερα πλεον τον τροπο τους.Ετσι λοιπον οταν μιλαγαν με ορους " Ολα ειναι ασχημα,ολοι ειναι αχρηστοι στην χωρα αυτη,τιποτα δεν δουλευει" πεταγομουν απο την γωνια την ωρα που φοραγα το σκουφακι μου κι ελεγα " Το Πασοκ φταιει για ολα!" και δωστου  οι παπουδες " Ναιιι,μπλα μπλα μπλα ..και ταδε ταδε ταδε".Χαχανιζα στην γωνια..
Ενα πρωι κατι ειχε αλλαξει.Χωθηκα στο νερο με απιστευτη ευκολια.Το ποδι μου ειχε βρει την ευλιγισια τους.Εσκισα τα νερα πανω κατω στην πισινα.Ο Κυρ Φανης φωναξε,καθως ηξερε καλα τοσο καιρο πως κολυμπουσα," Δελφινι,δελφινι.." Εκρυψα  το χαμογελο χαρας  μεσα στο νερο.Κι επειτα απο μια βδομαδα αφησα την πισινα.Αποχαιρετησα τον κ Φανη και τους αλλους οι οποιοι μου ευχηθηκαν καλες σπουδες δινοντας μου δωρο ενα κομπολοι.
 Θυμαμαι ακομα την στιγμη που ξαναπατησα το ποδι μου στο σταδιο.Ποσο ελειψα;Μια δεκαετια;Ημουν παρεισακτος;Τι συνεβαινε; "Δεν μπορω να σε αναλαβω" μου ειπε ο coach." Αμαρτιες δεν κανω εγω.Εγκληματα κι αμαρτιες δεν κανω". Σε αυτο το σημειο πολλες φορες δεν ξερεις ποια ειναι ακριβως τα κριτηρια των ανθρωπων.Νοιαζονται αληθινα για τον αλλον , η χρησιμοποιουν το προβλημα για να μην μπουν σε μια διαδικασια που δεν θα τους επιφερει κερδος;Ευτυχως μετα απο χρονια πειστηκα για το δευτερο.Ευτυχως γιατι στην πρωτη περιπτωση θα ειχα πολλες εσωτερικες συγκρουσεις με τα συναισθηματα μου."Πες καλυτερα πως δεν θες να προπονησεις εναν σακατη"
"Δεν ειναι αυτο βρε αγορι μου,κι εσυ παθεις μεγαλυτερη ζημια, τι ευθυνη βαραινει εμενα;"
"Η ευθυνη ειναι δικη μου."
" Δεν μπορω,σε παρακαλω.Δεν γινεται"
 Απευθυνθηκα σε πολλους.Ειναι περιεργο που στους δεκα ανθρωπους δεν δεχτηκε ουτε ενας να παρω εγω την ευθυνη.Επειτα καταλαβα οτι ουδεποτε παιχτηκε θεμα ευθυνης,ηταν απο πισω το προσωπικο κερδος,κοστος,ζημια ,το χασιμο χρονου.Ηρθε ενα φιλος μια μερα στο σπιτι."Δεν ειναι αυτο μου." " Ακουσα χθες τον Κ. να λεει στην προπονηση.'Τι να τον κανω τωρα αυτον;Να τον χρεωθω στο σεγας,δεν θα ξαναπηδησει, ο οργανισμος του ακομα βιδες απορροφα".
 Δεν θυμαμαι πια μερα ηταν,οταν αρχισα να τρεχω στο παρκο μονος μου.Εβρισκα καποιον χομπιστα και τον επαιρνα απο πισω για να κρατησω ενα ρυθμο τρεξιματος.Πηγαινα στο παρκο κι ετρεχα συχνα.Επειτα το παρκο  δεν με χωρουσε,αρχισα να πηγαινω σε Αλση με την συγκοινωνια.Αδυνατο να ανεβω ξανα στην Μπεμπα.Ο πατερας την πουλησε κι ας μην εφταιγα εγω.Εβγαλα διπλωμα.Και στο κοκκινο πατουσα φρενο σαν τρελος.
 Ενα απογευμα που βαρεθηκα να τρεχω με τις ταλαιπωρημενες φορμες μου προ ετων,μαζεψα κατι τελευταιες οικονομιες που ειχα και πηγα κι αγορασα καινουργιες.Αγορασα και παπουτσια.Παρειγγειλα καινουργια spikes.Hταν τελετουργικο.Δεν ηταν shopping therapy.Aγορασα νεα ζωνη για βαρη.Καινουργιο σακο,φανελες.Μαζεψα ολα τα παλια μου αθλητικα ειδη ανεβηκα στο αλσος που ετρεχα τα εριξα μεσα σε ενα καδο και τα εκαψα.Ενιωσα να εξαγνιζομαι.
Την επομενη μερα ,επειτα απο 4 μηνες που τους περασα μονος μου,μεσα σε γυμναστηρια,αλση,χωματοδρομους,παρκα,φυσιοθεραπευτες,ενεργειακους θεραπευτες εσκασα μυτη στο σταδιο.Ξυρισμενος,με gel στα μαλλια,μυριζα after save απο μακρια ειπαν.Ετρεξα,καποιοι με κοιταξαν συνομωτικα,αλλοι απλα απο περιεργεια.Καποιοι δεν δωσαν σημασια.Εκανα διατασεις.Εκανα το πρωτο μου ανοιγμα.
Περασε ενας ολοκληρος χρονος.Κι επειτα ολα πηραν το δρομο τους.Ο Κυριος Φανης ειχε δικαιο οταν ελεγε με την κλασσικη Πειραιωτικη προφορα του" Μονο αυτος που το περναει το νιωθει στο πετσι του." Οταν ερχονται οι ηρεμες μερες κανενας δεν θυμαται,και μονο η δικη σου ουλη στεκεται εκει να σου θυμιζει.Κι ας μην ποναει αλλο πια.



http://www.youtube.com/watch?v=DinvTZ85OtI