..Κατι που εγραψα παλια μεσα σε εναν αλλο ιστοτοπο..


  Φανταχτερος ηταν ,απο ολους ο καλυτερος,χρυσαφενια τα μαλλια του ,και τυρκουαζ το χρωμα των ματιων του..Και το ονομα του ηταν Εωσφορος..Τις νυμφες των ποταμων τις νυχτες επισκεπτοταν.."Καμια δεν εχει δει τοση ομορφια" ελεγαν εκεινες μεσα απο τα νερα..Και εκεινος σαν ναρκισσος καθρεπτιζοταν στα σκοτεινα νερα τους.."Καμια,καμια.. μας δεν εχει δει τοση ομορφια"ελεγαν και ξαναλεγαν..Και τα φτερα του πανλευκα τον τυλιγαν σαν κρυωνε ,υπερφυσικο πτηνο..Μα τα αδερφια του τον ζηλεψανε.."Ο Εωσφορος ειναι αλαζονικος,περνιεται καλυτερος απο του λογου μας".."Ποσο θα ηθελα να του δειξω οτι δεν εχει χαρη" ειπε με μια δοση κακιας ο Μιχαηλ..Μα τα πουλια που μαζι τους επαιζε εκεινος πηγαν και του το μηνυσαν.."Δεν σε μεριμνουν ομορφα αφεντη μου..Δεν σ'αγαπανε..".
Τοτε ο Εωσφορος πολυ λυπηθηκε..Καταλαβε πως τα αδερφια του δεν ειναι πλεον η οικογενεια του και οπως καθε ον θελησε να διαμορφωσει την δικη του οικογενεια..Οντα ομοια με αυτον,την δικη του γεννια,την δικη του φαμιλια..Κι ενα βραδυ..Πηγε στο ανωτατο πεδιο, στις εκβολες του Υπερτατου Ανεκδηλωτου πνευματος που οι αγγελοι ονομαζαν Θεο..και εκλεψε την σπιθα της ζωης..ηταν ο μονος τροπος αφου μονο εκεινο ειχε την δυναμη να δημιουργει..Τοσο στεναχωρημενος ηταν ο Εωσφορος..
Το πηρε λοιπον κι αφου βρηκε το πλασμα που θα μπορουσε να του μοιασει περισσοτερο,του εμφυσησε με μεσα του το θειο φως..Και εκεινου τα ματια σπιθησαν,κατι αλοκοτο ,καινουργιο και ανωτερο αρχισε να κινειται μεσα του.."Αυτη ειναι η φαμιλια μου" ειπε και χαμογελασε ελαφρα .."Ξυπνα" του ψιθυρισε ,"Και ολα τα ονειρατα μου θα σου τα χαρισω"..Και εκεινο σταθηκε στα δυο του ποδια.."Αυτη ειναι η φαμιλια μου" ξαναπε ο Εωσφορος και ενα δακρυ χαρας γλυστησε απο το αριστερο του ματι.
 Μα εκεινη την ωρα ο ουρανος συννεφιασε,κρυφτηκε ο ηλιος και ειδε το φλογισμενο αρμα των αδερφων του να κατευθυνεται προς το μερος του..Επιασε τον ανθρωπο απο το χερακι ,σαν μανα που ηθελε το παιδι της να φυλαξει,ανοιξε ενα λαγουμι πολυ βαθυ.."Μισος δικος μου ,μισος δικος της "ψελισε," Η γη θα σε προστατεψει..",τον εχωσε μεσα.."Θα ξαναγυρισω του ειπε,θα ξαναρθω να σε βρω, μην φοβασαι "του ειπε καθως το κορμακι του ετρεμε απο την δροσια της γης..
Και το αρμα ερχονταν..Ηξερε του αρχαιους κανονες, επρεπε να πληρωσει..Δεν ηταν πια μονος ομως στον κοσμο..
Ο Μιχαηλ και οι αλλοι σταθηκαν μπροστα του "Ακολουθησε μας! "προσταξε ο αρχαγγελος,"Δεν εχεις αλλη επιλογη.. το ξερεις.."
Ο Εωσφορος ομως ηταν απο ολους ο πιο φανταχτερος ,των Ουρανων ο εκλεκτος,των αγγελων ο πιο χαρισματικος..Αρνηθηκε να υποταχθει στα αδερφια του,αλλωστε γεννηθηκε απο την πιο ευγενικη ιδεα του Μεγαλου Ανεκδηλωτου..Περικυκλωμενος απο τα πελωρια πανλευκα φτερα του εβγαλε το φλογισμενο φωτεινο σπαθι του.."Ελατε να με παρετε"..
 Η μαχη ηταν καταστροφικη,ειχε σκοτωσει χιλιαδες Χερουβειμ,και οι Θρονοι που μαχονταν σθεναρα απεναντι ηταν ετοιμοροποι..Ο Μιχαηλ ,ο Γαβριηλ και οι αλλοι ζητησαν την ενισχυση του Μεγαλου Ανεκδηλωτου..
Τοτε κατι σκυρτησε εξω απο μια βαθια σπηλια ,περπατησε στην αρχη στα τεσσερα ,επειτα σηκωθηκε στα δυο.."Ενας αγγελος εδειξε προς το μερος του και μια στρατια αγγελων πεταξε ως το σημειο εκεινο.."Ο φοβος διαπερασε τον αγγελων τον πιο φανταχτερο και αφησε την μαχη ,γυρισε το κεφαλι του να δει το παιδι του..Μια σουβλια απο το σπαθι του Μιχαηλ του εκοψε το σωμα..Ο Εωσφορος λυγισε,γονατισε και επεσε στην γη..Το σωμα του μαυρισε,και τα φτερα του μαραθηκαν και ξεφτυσαν..τα μαλια του επεσαν και τα ματια του μαυρισαν..Αγγελοι και Αρχαγγελοι πεταξαν μακρια σαν χρυσαφια ακτινα στον ουρανο, ειχαν νικησει. Το παιδι του ετρεξε και του αγκαλιασε το καμμενο κουφαρι Τυλιγμενο γυρω του εκλαιγε σθεναρα..Εριξε ενα βλεμμα στον ουρανο,μα η χρυση πορεια ειχε εξαφανιστει..Εβγαλε μια στριγγλια για κραυγη και χαθηκε μεσα στο δασος τρεχοντας στα τεσσερα....
  

  Αυτη ειναι μια ιστορια Αγαπης και οχι απαξιωσης..



http://www.youtube.com/watch?v=0Sv3-EdfUHI