Πορευομαι την μοιρα του Οδυσσεα
μονος κι αμετακλητος,
θαλασσοδαρμενος φωναζω του Ποσειδωνα
αγκαλιασμενος γυρω απο τα καταρτι,
επιπλεω μαζι του πανω σε αγρια κυματα.

"Ποσειδωνα τι θελεις απο μένα;Σκοτωσε με τα τελειωνουμε."
"Δεν θελω να σε σκοτωσω,θελω μοναχα να υποφερεις."
"Γιατι,γιατι εμενα;"
"Γιατι κανεις ανθρωπος δεν μπορει να ειναι ξεχωρος απο τους θεους.Κανεις ανθρωπος δεν ειναι καλυτερος απο τους θεους και δεν τους δινει λογαριασμο."
"Αυτο ειναι που θελεις να αποδεχτω;Ωραια λοιπον,κανενας ανθρωπος δεν μπορει να ζησει χωρις τους Θεους"

Γυριζω πισω ως ζητιανος.Τιποτα δεν σηματοδοτει πια τις γυαλιστερες καστανες μου μπουκλες οταν εφυγα απο την Ιθακη.Τιποτα δεν δειχνει τις χρυσοπορφυρες χλαμυδες μου,το ξιφος μου που ειχε σκαλισμενο πανω το λιονταρι της Νεμεας.Το μυρωμενο σωμα μου απο τις δουλες.Τα αγριολουλουδα και τον κεδρο που ελουσαν τα ποδια μου.Την αναπνοη μου που μυριζε ευκαλυπτο.
 
Γυριζω πισω ω θεα.Εσυ που με εντυσες ετσι.Αραγε θα λυγισω την τριχια;
Ειχε βγει το ηλιοβασιλεμα οταν με τον πατερα σκοτωσαμε εκεινο το ελαφι.
Τρεις μερες στεγνωναν στον ηλιο τα κερατα του.Το σωμα σου το προσφεραμε θυσια.
Τοξο γιναν τα κερατα του.Κι ειπε εκεινος "Το σκοτωσες το δειλινο,μονο αυτη την στιγμη της μερας λυγιζει τουτο το τοξο.Εχετε το στο νου σου."

Κρατα με Θεα ως το δειλινο.Ουτε λεπτο παραπανω,ουτε λεπτο λιγοτερο..
Μονο ωσπου να δυσει ο ηλιος,μεχρι να ξεπροβαλλει τα αιματηρα χρωματα του.
Μεχρι τοτε θεα μου..

http://www.youtube.com/watch?v=4mUmdR69nbM