Δεν μπορΩ.
Δεν ειμαι εκεινος.Ειμαι ενας κοντος με τσοχινο καπελο.
Και δεν θυμαμαι.
Δεν θυμαμαι ,κοιταζω το προσωπο μου αμυδρα στον καθρεφτη,
και δε του μοιαζω καθολου.
Δε χαιρομαι ουτε λυπαμαι γιαυτο.
Στην ονειροχωρα δεν χρειαζεται να πληκτρολογω.
Αν καποιος φιλο θελησει ποτε..
να με βρει,
γνωριζει πως να κοιμηθει.
Ας πιει λιγο χυμο φραγκοσταφυλου,κοιταζωντας την ανατολη,
κι ας θυμηθει μεστα μαβια της χρωματα,
πως..ναι..
ειδαμε καποτε ενα κατακοκκινο ηλιο,
ομοια με αυτον που περιγραφουν τα παραμυθια,
πως παιξαμε με τα κουκια και τα ρεβυθια,
και δεν ηταν ονειρο,
η ψεμα..

http://www.youtube.com/watch?v=6p0TBsUq1e0&feature=related