είναι όντως της αναμονής...όταν ο μνηστήρας έρχεται γυρεύοντας, χλευάζοντας και σου δίνει το τόξο και το βέλος που θα τον στείλει στον Άδη... έτσι έλεγα πάντα και με κοίταζαν περίεργα οι φίλοι. και οι μνηστήρες...
Κάποιες φορές είναι ουσιώδες να θυμηθείς πως είσαι βασιλιάς.
Κάποιες φορές, είναι ουσιώδες να γίνεις, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αυτό το οποίο Είσαι.
Η Αγάπη τα πάντα υπομένει.
Η Αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
Ως οφείλει.
Πλην όμως, υπάρχει κι ένα όριο, που λέγεται Αξιοπρέπεια.
Το όριο του Αίματος και της Ουσίας - όπου, αν επιτρέψεις στον άλλο να το περάσει, δεν του αφήνεις πιά καθολου από Εσένα για να αγαπήσει.
Το βέλος που περνά από τους δώδεκα πελέκεις, στοχεύει πάντα στο κέντρο του Εαυτού σου. Αυτή είναι η δουλειά του.
Αυριο.
τρως τα σωθικά σου με το τραγούδι της αναμονής ... ... ... και μετά ??
Ανδρέα έχουν δίκιο οι 2002GR
Κάποιες φορές, είναι ουσιώδες να γίνεις, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αυτό το οποίο Είσαι.
Η Αγάπη τα πάντα υπομένει.
Η Αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
Ως οφείλει.
Πλην όμως, υπάρχει κι ένα όριο, που λέγεται Αξιοπρέπεια.
Το όριο του Αίματος και της Ουσίας - όπου, αν επιτρέψεις στον άλλο να το περάσει, δεν του αφήνεις πιά καθολου από Εσένα για να αγαπήσει.
Το βέλος που περνά από τους δώδεκα πελέκεις, στοχεύει πάντα στο κέντρο του Εαυτού σου. Αυτή είναι η δουλειά του.
Κι όλα τ' αλλάζει.