Πάντα πρόσεχα τα σημάδια.. πολλές φορέςγυρνούσαν στο μυαλό μου αφού κάτι είχε συμβεί.. άλλες πάλι τα χρησιμοποιούσαγια να ευχηθώ, για εκείνο που δεν είχε ακόμα έρθει. Νομίζω πάντα φλέρταρα μετην μαγεία, χωρίς ποτέ να το παραδεχτώ. Θα ήθελα να μιλήσω για το τελευταίοσημάδι, που δεν το κατάλαβα, ούτε σαν προμήνυμα, ούτε σαν ευχή, ήταν για μέναένας αποχαιρετισμός.. και το δέχτηκα σαν δώρο.

Στην πόλη που μένω μετακόμισα πέρυσι. Εδώ ταζώα δεν κυκλοφορούν ελεύθερα στον δρόμο, υπάρχει πάντα κάποιος που ταφροντίζει.. που τα έχει αναλάβει. Η επαφή με τα ζώα είναι πιστεύω, σχεδόνθεραπευτική... ναι.. ναι ..εντάξει.. μπορεί να λειτουργησει και σαν υποκατάστατοκάποιες φορές.. αλλά ..κάποια στιγμή όλα τελειώνουν ..θέλουμε δε θέλουμε..  Όταν πρωτοήρθα σε αυτή την πόλη ήτανμια δύσκολη για εμενα περίοδος απο κάθε άποψη. Επαγγελματικά ξεκινούσα κάτι πουδεν ήξερα που θα με βγάλει και δεν ήταν ακριβώς εκείνο που ήθελα. Προσωπικά..αποχωρίστηκα για ακόμη μια και μάλλον τελευταία φορά μια αγάπη.. αλλά αυτή τηνφορά δεν ήταν επιλογή μου.

Το μπαλκόνι μου βλέπει στον ουρανό.. εκείέβλεπε και πέρυσι αφου δεν άλλαξα δωμάτιο. Κάθε φθινόπωρο γεμίζουν τον τόπο οιπασχαλιές..  Είχα πει φέτος αν μπεικάποια μέσα στο δωμάτιο να μην την κρατήσω.. όπως είχα κρατήσει μια πέρυσι..αλλά να την διώξω. Αυτά τα πλάσματα έχουν μικρό χρόνο ζωής και αφού τους δώσειςπροσοχή και τα αφήσεις να σε πλησιάσουν σε συνηθίζουν.. δε σε φοβούνται πια..και τριγυρίζουν στο γραφείο σου την ώρα που δουλεύεις.. Έτσι έγινε πέρυσι.. στοτέλος πρόσεχα το που πατούσα μέσα στο δωμάτιο αφου συνήθιζε άφοβα να βρίσκεταιακόμα και στο πάτωμα. Νομιζα αρχικά οτι ήταν σκαθάρι, αφου, παρόλο που έμοιαζεμε πασχαλιά, δεν είχε τα ίδια χρώματα. Είχα βαφτίσει το σκαθάρι μου πασχαλίτσα..και έλεγα οτι είχα αποκτήσει κατοικίδιο. Αυτά τα πλάσματα λοιπόν έχουν μικρόχρόνο ζωής.. και κάποια στιγμή την άφησα να πετάξει απο το μπαλκόνι μου στοναπέραντο ουρανό. Απο μικρή θυμάμαι να αναγνωρίζω τις πασχαλιές ως σημάδιτύχης.. πίστευα οτι ήταν σημάδι τύχης το να δω πασχαλιά.. μετά απο αυτόν τονχειμώνα σταμάτησα να το πιστεύω.

Πριν λίγο καιρό μια άλλη πασχαλίτσα μπήκε στοδωμάτιο.. δεν της έδωσα καμία σημασία.. ούτε κι αυτή .. άφηνα την μπαλκονόπορταδιάπλατα ανοιχτη ..δε βγήκε ποτέ.

Κάποιο βράδυ και ενώ δούλευα στο γραφείο μου..ήρθε κοντα. Είχα ξεχάσει την παρουσία της στο δωμάτιο αφού δεν είχε φανεί γιαμέρες... δε της έδωσα σημασία ούτε αυτή τη φορά. Ήταν αργά και αποφάσισα να πάωγια ύπνο, ήθελα να πάω τουαλέτα.. η τουαλέτα δεν είναι στο δωμάτιο μου.. έπρεπενα περπατήσω σε έναν διάδρομο μέχρι να φτάσω. Ενώ είμαι στην τουαλέτα κοιτάω ταπαπούτσια μου ..και παρατηρώ κάτι να κινείται πάνω στο δεξί κορδόνι. Ήταν ηπασχαλίτσα.. σχεδόν έσειρα το πόδι μου πίσω στο δωμάτιο. Την πήρα στο χέριμου..  και ήξερα πλέον οτι ήρθε γιανα μείνει. Την επόμενη μέρα δε χρειάστηκε να βγω απο το σπίτι και την περάσαμεμαζί, ήταν βεβαίως όλη μέρα στο γραφείο μου.. έκανε βόλτες αρχικά στοπληκτρολόγιο και ύστερα στα CD.. νύχτωσε.. κοιμήθηκα  ...ξύπνησα ..άνοιξα τον υπολογιστή ..έμεινα να κοιτάω τον υπολογιστή,έμεινα να κοιτάζω την οθόνη.. το μυαλό κάπου χάθηκε ανάμεσα στο τώρα και στοπριν, ανάμεσα στο πραγματικό και στο φανταστικό. ..η πρώτη μου σκέψη μετά αποώρα ήταν η πασχαλίτσα.. ήμουν σίγουρη ..οτι αν τραβούσα τα CD θα ήταν εκεί..άπλωσα τα χέρια μου και τράβηξα κάτι χαρτιά που είχα μπροστά απο τα CD καιτην βρήκα εκεί.. ακίνητη. Το απόγευμα την άφησα να πετάξει στον απέραντοουρανό.