(απαντηση στο υβριστικο ποιηματακι του στο προηγουμενο μου ποστ)

Απάνʼ από το γόνατο, ʼπό κάτω από το φάλι,
είναι μια διαολότρυπα που μπαίνουν οι αρκάλοι!

Απής γεράσει η ψ--ή και ίσα κάτω πάει,
θέλει το πάλι το μ--νί, μα δεν μπορεί να φάει!

Απής γεράσει ο άνθρωπος τη δύναμή ντου χάνει,
όντε τη βάνει, αγκομαχεί, κι όντε τη βγάνει, κλάνει!

Έχεις το και κατέχω το, μα δεν μου λες και «να το»!
αύριο θα μισέψω γω και ψήσε το και φα το!

Θε μου, και βρέξε κάστανα και χιόνισε καρύδια
και στις ποδιές των γυναικών ρίξε ψ--ές κι αρ--δια!

Θυμάσαι όντε το κάναμε το παραθύρι πόρτα
κι εδά περνώ και το θωρώ κι είναι γεμάτο χόρτα!


Κοντή ʼσαι σαν τον κόπανο, χοντρή σαν τη βαρέλα
και το δρωμένο σου μ--νί βρομεί σαν τη σαρδέλα!


Να ʼμουνα -κι ίντα να ʼμουνα- γύρος του φουστανιού σου,
νʼ αποκρεμούμαι να θωρώ την τρύπα του μ--νιού σου!