Ο Βάκχος έψαξε τον λύκο να βρεί,

έψαξε στα καταγώγια των ανθρώπων,

και στου σπιτιού μου την αυλή.

Ο Βάκχος είναι ακόμα παιδί.

Ο κυνηγός βγήκε τον λύκο  να βρεί,

εκείνος βρυχάται στα δρομάκια,

για σκύλο τον περνάνε στα ερημικά σοκάκια,

θέλει να αναγεννηθεί.

Ο κυνηγός ρώτησε δυο,τρεις περαστικούς,

αν τον λύκο έχουν ποτέ τους δεί.

Οχι, ειπαν εκεινοι,

μόνο το Βάκχο ,δηλαδή ένα παιδί.

Ο κυνηγός τώρα ψάχνει για το Βάκχο.

Έφτασε, τον βρήκε.

Έχει ηδη διαμεληθεί.

Ποιος σου το έκανε αυτο;

-Ο λύκος.

-Ηθελα εγω να το κάνω.Μου στέρησες το ρολο μου σε μια υπέροχη ιστορία.

Οχι.

Εγω ,εσυ και ο λύκος είμαστε ένα.Με σκότωσα γιατι σε αγαπούσα,γιατί σε είχα σα μικρό παιδί.Γιατί τα λάθη σου τα συγχωρούσα..

Ο κυνηγός πήρε του βάκχου τα κομμάτια αγκαλιά.

στο δρόμο για το σπίτι του έθαβε κι ένα σε διαφορετικό μέρος της επιστροφής.

Τώρα ο Βάκχος βρίσκεται παντού.Πότισε με αίμα τα δάση που θα κυνηγά ο κυνηγός,οι σαρκές του λιπασμα,ταίζει τα ζωντανά με τη δροσούλα της αυγής και ηρεμεί μέσα στη σκοτεινή νυχτα.Διονυσιακή νύχτα.

Μια αγκαλιά  της γης κάτω απο φεγγάρι,μια αγκαλιά της γης και στο φεγγάρι,"πέτρα βαριά..το φεγγάρι"

μια αγκαλιά στην αθέατη πλευρά του, Διονυσιακή νύχτα..

http://www.youtube.com/watch?v=q5duBzIpwIg&feature=related