Εχω μια πεινα,

σαν αμορφος,

σβησμένος ήλιος,

με ένα φως,

που δεν θυμιζει μέρα,

μα μήτε και νύχτα,

να εξαπλωθώ,

και σαν βομβα πυρηνική 

που έδειξε

φάσματα χρωματων

απ'τα κοινα πιο περα,

να αναλωθώ,

μόλυνση η ανακωχή;

μέσα σε κάθε ψυχή;

Εκεί να λάμπω,

οχι σαν κεράκι της λαμπρής,

οχι σαν βεγγαλικό,

μα σαν παραγάδι μαγιατιακης

μερας θαμπής,

συγκέντρωσε γυρω του

τοσα θαλασσινα,

κι ολα μαζι,

συμφωνια εκαναν,

αρχαια ,μαγικη ,παλια,

πιο παλιο κι απο αρχαιο θεο

να κρυψουν τα θαυματα

που βρισκονται μεσα στο βυθο.

 

  http://www.youtube.com/watch?v=ftWAK4ttXdg

 

(δυο posts την ημερα το γιατρο τον κανουν περα)