To εισιτήριο ανέμιζε ακατάστατα στο χέρι μου.Φοβήθηκα μη το σκίσει ο αέρας.Τι αέρας κι αυτός τούτες τις μέρες.Μου ρίχνω μια ματιά στη τζαμαρία του αεροδρομίου,άγρια τα μαλλιά μου ανεμοδέρνονται.

¨Βerlin-Athens ,Σόνεμπεργκ-Ε.Βενιζέλος 15 Σεπτεμβρίου 2010.Ωρα  αναχώρησης 7.15 am"

Θα φύγω για Βερολίνο πρωί, θα φτάσω γύρω στις 10. Τέτοιες μερες το πάρκο του Treptow γεμίζει πεσμένα  φύλλα, πρωί πο δημοτικός καθαρισμός τα μαζεύει αλλά το απόγευμα φυσάει και τα πλατάνια χιονίζουν πάλι φύλλα σε διάφορες αποχρώσεις,κάποια πέφτουν στο κεφάλι σου,κάποια πάνω στα γόνατα και τους μηρούς σου αν είσαι ξαπλωμένος κάτω στο γρασίδι.Θα μείνω εκει τρεις μήνες, θα ψιλοεπαγγελματιστώ φολκλορ και θα προσπαθήσω να εγκατασταθώ.Η Αννεμαρή θα με περιμένει στο αεροδρόμιο με εκείνο το μικροσκοπικο της Polo αυτοκινητο.Μου έχει τάξει να με πάει στη "Λουτσία" το βράδυγια ποτό.Την επομένη θα περπατήσω δίπλα στο Ρίνο και θα επιχειρήσω να γράψω το πρώτο ποίημα μου στην όχθη.Θα τρώω λευκό λουκάνικο με σως και ίσως λερώσω το χαρτί όπως πάντα.Θα φανταστώ πως κάτι ανάλογο έκανε  ο Χούγκο Μπαλ κι η Νέλλυ Ζαχς, θα φανταστώ τον Μπρέχτ αν εξαιρέσεις το λουκάνικο.Ύστερα Θα περπατήσω λίγο στα παλιά δρομάκια που περπάτησε Άγγελος Σιλέσιος που ακόμα έχουν διατηρήσει έναν τρόμο,εκεί που έκανε την τελευταία βόλτα του ο Οττο Στράσερ πριν τον δολοφονηθεί,.Θα π'αω σε μια έκθεση πρις τιμήν του Γκέραρντ Χάουπτμαν ,θα επισκεφτώ το Οlympic stadium και θα πατήσω το ταρτάν που στα δεκαέξι της χρόνια έκανε παγκόσμιο ρεκόρ η Χάικε Χένγκελ.Θα ποδηλατίσω ως το Κreuzberg με τα αναρίθμητα ποδήλατα έξω απο τα clubs.Θα κοιτάξω τις γκραφιτι φιγούρες με τις αλυίδες λίγο έξω απο to Centrum,θυμίζουν την κοινωνική αντίδραση απο το 70 και μετά , είναι ζωγραφισμένες σε ένα τεράστιο δημόσιο κτίριο. Θα ψάξω πληροφορίες στη δημοτική βιβλιοθήκη για τον Μαρτιν Χάιντεγκερ.Θα βγαίνω το δειλινό να τρέχω παρέα με αγνώστους, θα κολυμπώ στο κολυμβητήριο τα πρωινά του σαββάτου κι έπειτα την ίδια μέρα θα αράζω στα μκρόστενα τραπέζια της Ποτσνταμερ Πλατζ που βρίσκονται έξω και γίνεσαι κατευθείαν φίλος με τους τύπους που κάθονται δίπλα.Και την Κυριακή θα πηγαίνω βόλτα στη Δρέσδη με τα πορτοκαλί,φούξια και κίτρινα βικτωριανά σπιτάκια και στον κυριο Λορενζ που κάποτε θέλησα να σκαλίσω ένα λουλούδι σε κάποιο κορμο και μου είπε πως μοιάζει με χελώνα ,είναι γλύπτης και είναι εβδομήντα χρονών.Μου έχει τάξει πανκείκς απο κριθάρι η κυρία Λορενζ.Και τα ανιαρα υγρά  απογεύματα  θα πίνω καφέ στον πολυχώρο του Καρτμπουχεν, διαβάζοντας δωρεάν βιβλία  εκθέσεων ζωγραφικής   με θέα  το βομβαρδισμένο καθολικό ναό της Τσόλοισγκάρντεν.Ένα μεγάλο φάντασμα μέσα σε μια υπέροχη πλατεία.Αλήθεια δεν ο σκέφτηκα αυτό ποτέ, τι πόλη..ένα σωρό φαντάσματα που βρίκαν τρόπο να υπάρχουν.Πολύχρωμα φαντάσματα με μια αρχοντιά, σαν ένας progressive rock Wagner.Όμοια και τα φώτα έτσι το βράδυ,λες και κάπου υπόγεια χορεύονται ακόμα από παιδιά οι μελωδιές του Τζανγκο Ράινχαρτ παραλλαγμένες να μοιάζουν με τα σύννεφα αυτού του πάντα νιχιλιστικού ουρανού..