Περίμενα χωρίς να βιάζομαι.

Σήμερα, θα μπορούσα ίσως να πω ότι έπρεπε να τα εγκαταλείψω όλα νωρίτερα. Μα θα ήταν λάθος, δεν μπορούσα να το κάνω, δεν θα είχα τη γνώση που απέκτησα στη συνέχεια. Πάντα μένει ένα άγνωστο κομμάτι του αύριο, ένας κίνδυνος που δεν έχει αποτιμηθεί. Δεν παίρνει κανένας μια τέτοια απόφαση για να αποδεχτεί ύστερα τη ρουτίνα της καθημερινής του ζωής. Είναι εκείνη η στιγμή που ξαναβρίσκεις την ενότητα της ζωής σου, την ιστορία σου, τους δικούς σου ανθρώπους, τους πόθους και τα θέλω σου.

Έμαθα να δαμάζω τα συναισθήματά μου, τουλάχιστον να τα σκέφτομαι πρώτα. Εάν, πέρα από τις μάχες μου, επιβάρυνα τον εαυτό μου με αγωνία, όχι τη δική μου, αλλά εκείνη που ενίοτε προκαλώ στους πιο αδύναμους αγαπητούς μου φίλους, θα σήμαινε ταυτόχρονα πως κάνω υπερβολικές παραχωρήσεις. Τα πάντα συνέκλιναν στο να πάρω μια απόφαση. Μόλις έκανα το βήμα, είμαι πολύ χαρούμενος. Αυτόν τον καιρό που ξεκουράζομαι θα τον χρησιμοποιήσω για να γράφω, να αφηγούμαι, να βρίζω, να κάνω όλα αυτά που ξέρω καλύτερα. Αυτήν την εποχή σκέφτομαι τους φίλους μου.

Οφείλουμε να διαλέγουμε το δρόμο της καρδιάς, ώστε να είμαστε πάντα καλύτερα με τον εαυτό μας, για να μπορούμε πάντα να χαμογελάμε. Ο σοφός άνθρωπος ζει δρώντας. Δεν ζει σκεπτόμενος να δράσει, ούτε βέβαια ζει σκεπτόμενος αυτό που θα σκεφτεί αφού θα έχει δράσει. Διαλέγει το δρόμο της καρδιάς και τον ακολουθεί, όσο μεγάλο το ρίσκο. Μα πάψαμε να αφουγκραζόμαστε πια το σώμα μας, το παραβλέπουμε, αλλιώς πώς θα μπορούσαμε να υποφέρουμε τέτοιες συνθήκες ζωής; Το σώμα δεν εξαπατάται όπως η συνείδηση. H συνείδηση είναι ικανή να αγνοήσει το σώμα, αλλά το σώμα… τυφλή ύπαρξη, δεν λογικεύεται, αφήνει χώρο στην αλήθεια, υπακούει σε πρωτόγονους κανόνες. Το σώμα κάνει αυτό που δεν μπορεί να καταφέρει η εξαπατημένη μας συνείδηση, να αντιδράσει.

Ξαναβρίσκω την ουσία της ζωής μου, το σκοπό μου. Αυτό που κάποτε μου φαινόταν ουτοπία, τώρα επαληθεύεται μεθοδικά, ως το τέλος. Αντιμετωπίζοντας τον κόσμο, από το ένα βήμα μου μέχρι το επόμενο, καταλαβαίνω, τι είδους δύναμη μπορούσε να απελευθερωθεί. Είναι η δύναμη που φτάνει ως την πιο βαθιά ικανοποίηση. Μια ευχαρίστηση που ξεπηδά από το άγνωστο, από την αδιαφάνεια ενός κόσμου αναποδογυρισμένου, που δίνει χαρά σε όσους την αναγνωρίζουν. Η απόδρασή μου για τούτο το παιχνίδι της ζωής, μου προσφέρει μια απεριόριστη οπτική γωνία, χάρη στην οποία ξαναβρίσκω το στόχο μου, ενισχυμένη με μια ακατανίκητη βούληση.

Αγάπη είναι η ικανότητα να βλέπεις ομοιότητα στο ανόμοιο…


...είμαι πανάλαφρος..