Ειλικρινά δεν νομιζω να υπάρχει χειροτερο συναισθημα απ το να αντιλαμβανεσαι ποσο λάθος-και αδικος εχεις υπάρξει με εναν ανθρωπο...ειδικα οταν καταλαβαινεις ποσα σημαινες για αυτον,ποσο ερωτευμενος ηταν μαζι σου και ποοοοση υπομονη ειχε μπροστα στην "δεν ξέρω τι θελω" συμπεριφορα σου....

Το συναίσθημα αυτο δεν το ευχομαι ουτε στον εχθρο μου.......

Απλα αισθανομαι σαν να ξυπνησα απο εναν βαθυυυυ ληθαργο,ψαχνω τον μεγαλο ερωτα αρκετο καιρο ενω τον ειχα μες στη ζωη μου κι τον εδιωξα με τον τροπο μου....

Και μολις ο ανθρωπος αυτος απαγκιστρωθηκε απο πανω μου,και προχωρησε παρακατω συνειδητοποιησα την αξία του.....

Πολυ παιδιαστικο και εγωιστικο-το ξερω...αλλα ετσι εγινε...ημουν ηλιθια.....

Και τωρα δεν ξερω αν πρεπει να ξανακανω την παρουσια μου αισθητη ή να "πληρωσω" για το λάθος μου και να τον αφήσω ήσυχο........(ο τυπος ειναι ζυγος με ωροσκοπο σκορπιο)